The Heartbeats Of Distant Melodies

END

I stared at her crying her heart out in this stupid romantic movie in front of us. Sabi ko siya ang pumili ng palabas na gusto niyang panoorin namin kaya heto kami, pinanonood ang pagdurusa ng lalaki dahil namatay na ang minamahal niya.

She's not aware that I've been watching her for ten minutes straight now. Umiiyak iyak pa siya ng kinukuha niya ang popcorn sa loob ng bucket. Mugtong mugto ang mata niya nang matapos ang palabas. Mas lalong sumingkit ang mga mata niya.

"Ang ganda ng movie, diba?" sumisinghot siya habang nagtatanong nang matapos ang movie. Hindi ko alam, dahil wala naman akong ibang pinanood kung hindi siya.

"Hindi maganda, puro iyakan lang." Pakli ko.

"Maganda iyon! Sa totoong buhay naman kasi hindi pulos saya lang ang mararanasan mo, maiiyak ka din, maiinis, magagalit, at mapapagod. Hindi mo lang naappreciate kasi gusto mong panoorin yung sci-fi movie doon na puro robot!" she crossed her arms as we walked out of the movie house. Gusto kong matawa sa pang aakusa niya pero hindi ko ginawa dahil kagagaling lang niya sa matinding pag-iyak.

"Sure ka bang di ko na-appreciate ha?" balik ko sa kanya. Tinaasan niya ako ng kilay. Namumula ang ilong niya at maluha luha pa ang mga mata niya. Ang bangs niya ay may kaunting gulo ngunit nagpapaganda pa rin sa kanya.

"Oo sigurado ako! Kasi hindi naman iyon ang gusto mong panoorin diba?" iritado niya akong inirapan. Kung wala lang kami sa public place nito nayari ko na 'to eh.

"Hindi nga." I snorted.

"O, kita mo! Di mo man lang dineny sa akin!" mataray niyang sabi sa akin. Hindi ko napigilang humalakhak. She really is adorable when she's mad, irritated, or even annoyed. Ang sarap halikan!

"Why would I deny it? Would you prefer me lying to you than telling the truth?" tumigil kami sa paglalakad. Nasa hamba kami ng escalator.

"Of course I want you to tell me the truth all the time!" sinapak niya ang braso ko.

"Yun naman pala eh. I don't like the movie but I appreciated it because I was with you the whole time. I don't want to watch the movie because I only love watching you." I said directly at her face. Natigilan siya at umamo ang mataray na mukha. Yes, that's how you tame a lioness.

"You... You're watching me the whole time?" nautal pa siya sa pagtatanong.

"No, not the whole time. Most of the time." I pulled her to my chest and kissed her forehead. Hindi naman na siya nagsalita pa kaya kumain na rin kami ng lunch sa grilling restaurant. This mall outside Soledad is such a huge help to me dahil dito naisipan ni Alex na magpunta. Paano nalang kung walang mall sa malapit, edi hindi siya makakapanood ng movie? I suggested our movie room pero sabi niya gusto daw niyang lumabas kaya mabuti nalang talaga.

We spent the entire day inside the mall. We even played at the arcade dahil sabi niya hindi pa niya nararanasan maglaro sa ganoon. We stopped at the basketball rings. Sabi niya turuan ko raw siya maglaro noon. Halos matawa ako sa kapipilit niya dahil magaling naman raw ako doon at gusto niyang matuto mula sa akin.

"Sasakit yang braso at balikat mo kapag naglaro tayo nito. Hindi naman tayo nagwarm-up eh." Binalaan ko siya.

"Sige na. Pag napagod ako, Nic promise di ko na pipilitin maglaro. Magsstop ako. Gusto ko lang ma-try. Sige na please?" she pouted. Kinurot ko ang ilong niya at napapikit siya doon.

We played basketball kagaya ng gusto niya. Hingal na hingal si Alex at may tumutulo pang pawis galing sa noo. Pinindot ko ang tagiliran niya at natawa siya. Gumanti siya sa akin. Natigilan kami sa kulitan nang may biglang lumapit sa kaniya na mga lalaki. Tinignan ko ng masama ang tatlong lalaki na iyon at natinag naman ang dalawa ngunit hindi ang isa.