The Heartbeats Of Distant Melodies

XXVII

CHAPTER 27

Right and Wrong

Natuliro ako sa sinabi ni Nic. Hindi pa iyon nag sink in agad sakin kaya nanatili akong nakatanga sa mukha niya ng ilang segundo.

"I said, date me, Alex." He reiterated what he just said a while ago.

Napailing ako nang mabawi ko na uli ang sarili sa dimensyon na kinaligawan ko kanina.

"A-ah. Utos din naman iyan diba?" I asked hesitantly. Natatakot ako na mabugahan niya ako.

I glanced at him and I saw haw amused he was at my stupid question. Of course, Alex! Utos iyon. It's not that he's into you romantically!

"Bakit, do you like me?" mala demonyong ngisi ang pinakita niya ngayon. Hindi ko na alam kung paano pa ako hihinga. Halo halo na ang nararamdaman ko sa mga sandaling iyon. Naghahabulang pintig ng puso, pagkalito, pagkaduwal dahil sa pagwawala ng mga paru-paro sa tiyan ko.

"O-of course n-not!" I trailed off.

I like you so much. If you only know that but I won't tell you that! 

"Then date me. And I'll decide if I am satisfied."

"Then I can have my hankies back?" my face glowed with so much hope.

I waited for his answer but it didn't come. The next thing I knew is that we're walking to his car and he's offering me a ride.

"Kaya ko nang maglakad." panimula ko.

"Alam ko, sinabi ko bang hindi? Now, get in." he commanded.

I stood there looking at his impatient expression. He tilted his head and motioned me to get in.

"Kasama pa ba ito sa utos mo?" I bit my lower lip.

"Gusto mo bang makuha ang panyo mo o hindi?" he sound irritated.

I still have a choice to say no, right! Sobrang demanding na ng mga utos nito at konti nalang talaga hindi ko na sya crush! But the marupok side of me whispered to just obey. So sumakay na nga talaga ako sa loob ng kotse niya.

Hinatid niya ako sa aming bahay at hanggang sa matapos na ang hapunan ay walang ibang naging laman ang utak ko kundi si Nic, ang pagkanta ko sa harap ni Nic, ang date na alok niya, at ang walang ka-abog abog kong pagpayag!

Hindi ko alam kung para saan ba ako pumayag, kung dahil ba atat rin ako na maka date ang long time crush ko o dahil lang sa panyo. But of course my superego won't let me think that my reasons are too shallow. It convinced me that it's the latter why I said yes to that 'date'.

Sa linggong iyon kahit na anong subok kong paglapit kay Eli ay hindi ko magawa dahil iniiwasan talaga niya ako. Hinahayaan ko nalang siya dahil napapahiya ako sa tuwing tinatangka kong lapitan siya.

Nakikita kami ni Kuya Anton kaya naman noong linggo na iyon ay kinausap niya ako bakit hindi kami nagpapansinan ni Eli. I answered him courtly that I don't know why dahil bigla nalang kaming naging ganoon. Ayokong isipin na dahil sa Intrams iyon na hindi siya nanalo pero wala akong ibang maisip na dahilan.

Dumating na ang araw na magdi-date kami ni Nic. After our sunday mass ay dumeretso agad ako sa coffee shop upang makisuyo kay Mau na i-cover muna niya ang shift ko at babawi ako next week. Akala ko ay hindi siya papayag ngunit sa huli ay pumayag rin naman siya. 

Umuwi agad ako sa amin bagay na hindi ko naman madalas ginagawa kaya nang madatnan ako nina Kuya Anthony at Kuya Cisco ay nagulantang pa sila. Nagulantang rin ako dahil may dalawang babae sa sala. And they both looked familiar.