The Only Hope for Me is You

Chapter 14 : A Moment is not Forever

T R A V I S

I'm not sure what time it is but when I opened my eyes, I'm lying on a hospital bed with a bandage on my head. Paano ba ako ulit napunta dito?

Nilingon ko ang taong nakaupo sa tabi ng kama ko. Nakapatong ang ulo niya sa kanyang braso. Pinagmasdan ko ang kanyang mukha habang mahimbing siyang natutulog. Naalala ko ang gabing muntik na siyang masagasaan, baka kung hindi ko siya natulak agad baka–

No.

I wouldn't want that image in my head. Buti na lang at ayos lang siya. I hear her mumbling something I can't understand in her sleep as I see her holding my hand.

Bakit kaya niya hawak-hawak ang kamay ko? Hindi sa hindi ko gustong hawak niya ang kamay ko, pero hindi ko maipaliwanag ang pag-aalinlangan ko.

I smiled weakly. I have the urge to touch her cheeks and I did, bakit malalim ang mga mata niya? Naalimpungatan siya at tiningnan ako sa mata. Patay malisya kong kinuha ang kamay ko pabalik at nginitian siya.

"Travis." she smiles with tears in her eyes. Her voice almost sounded like she's been waiting for me for a very long– "I missed you." something in my chest almost stops functioning as her scent overwhelms me. Niyakap ko siya pabalik at kahit anong laban ko sa sarili ko, ayoko siyang itulak palayo sa akin. Tinulak niya rin ako pabalik para tiningnan sa mata, "How are you?" she asks cupping my face, "May nararamdaman ka ba? May masakit ba sa iyo? Yung ulo mo kamusta?" halatang halata sa mga mata niya ang matinding pag-aalala.

I feel myself smiling at her.

Inilagay ko ang kamay ko sa labi niya, "Ang daming tanong." I let out a small chuckle and saw her getting emotional again, I felt them all as she pushed herself towards me for a kiss. She's taking control as a part of me surrendered to her allowing her to deepen this kiss.

Pakiramdam ko, sasabog ang dibdib ko sa emosyong pinaparamdam niya sa akin. Nalulunod ako na para siyang alon na sinalubong ako ng hindi ako handa. Kailangan kong makaahon. Kailangan ko itong pigilan. Pinapaalala ko sa sarili ko na arranged lang kami dahil pinili niya ako.

Pansamantala lang ito.

May kasunduan kami.

Mahal niya si Kenzo.

Babalikan niya si Kenzo.

I can't be greedy now.

"Hey," I have to cut the kiss to stop whatever this is, "If we're going to do this, better lock the door, ayoko ng istorbo." I chuckled expecting her to move away from me.

Pero hindi ko inaasahan marinig sa kanya ang mga salitang, "I'm sorry, I just missed you." her words breaks something in me. Sincerity is all I see in her round hazel brown eyes.

There's this tide again drowning me as I see myself in her eyes.

"You look like you lost some weight." pagpuna ko habang inaayos ko ang sarili ko sa harapan niya. Umayos ka Travis.

"Nag di-diet ako eh." nakangiting aniya. Magsisinungaling na nga lang halata pa.

I cupped her face and teased her, "Ano ba yan ang pangit mo na." gustong gusto kong tinitingnan mo ako ng ganito.

"Don't worry. I'm fine." she smiles as she tilts her head with a warm smile on her face.

Are you aware of what you're doing to me Maxene?

"Welcome back Travis." she says as she holds my hand. 

M A X E N E