The Only Hope for Me is You

Chapter 7 : His Shadow

T R A V I S

Ang sakit na ng ulo ko. Ilang oras na rin akong nakatutok sa mga libro at notes ko. Ang daming terminology na kailangan kong sauluhin. Tinapos ko na ang lahat lahat para bukas. Kanina lang alas nuwebe pa lang, ngayon alas onse na. Siguro tama na ito, maaga pa akong gigising bukas.

I lay on my bed as I felt my phone vibrate. I unlock my phone and see that Gerard just sent a group message with a picture of a familiar face. Napatayo ako agad at kaagad siyang tinawagan.

Gladly sinagot naman ni Gerard ang tawag ko, "Dude, what's up? Kita niyo yung picture ano, akala niyo olats ako ah!" ang ingay sa paligid.

"Where is the girl?" I asked, controlling my temper. I told her to inform me her whereabouts kung aalis man siya, akala ko naman nagkasundo na kami doon. She's now my responsibility and I hate na ako ang masisisi kung sakali man na may mangyari sa kanya.

"She's still here in the bar-" binaba ko na ang tawag, nagbihis at dumiretso sa bar ni Gerard.

I arrived as fast as I could and I saw Gerard waving at me, "Hey Travis, wanna hang-out?"

Hindi ko masyadong pinansin si Gerard at hinanap si Maxene, pero hindi ko siya makita sa dami ng tao sa paligid, "Nasaan si Maxene?" I asked Gerard and he looks at me surprisingly.

"You know her?" nakangiti niyang tanong sa akin, "I didn't know that Travis Hayes knows Maxene Campbell."

Hindi ko naman talaga siya makikilala kung hindi nakasama ang profile ko sa marriage interview. To think na magkaibang magkaiba ang mundong ginagalawan namin, masyado siyang kapansin pansin samantalang ako, hindi. Kung hindi naman dahil sa marriage interview na iyon, hindi ko pag-aaksayahan ng oras kilalanin ang taong tulad niya, "No time to explain Ge, nasaan ang babaeng iyon?" muling tanong ko kay Gerard na dahilan kung bakit napakamot siya sa ulo niya.

"She's there somewhere, bakit ko naman siya babantayan? I got girls to please at the booth." my point exactly. Bakit ba masyado niyang pinapatunayan ang sarili niya sa banda? Ano na naman ba ang pustahan nila ngayon ni Joshua?

"I'll find her, thanks." sagot ko sa kanya at hindi na hinintay kung may sinabi pa siya ulit. Ang dami-daming tao ngayon, to think it's Sunday. People are reeking of alcohol. Badtrip!

Across the room I see her drunk with some guy who is obviously taking her vulnerability for granted. That guy whispered something in her ear and I saw how she smiled and nodded at him like an innocent child. He puts her hands on his shoulders and he puts something in his mouth. He's going to drug her. Motherfucker. Before I could let that happen I pulled her away from him.

"Dude back off, she's mine." babala ng lalaki sa akin. Akala mo naman papatulan ko siya, but then let's see what he'll do. I checked at Maxene and she's too drunk to stand. I pulled her close to my chest because she couldn't barely stand properly. The guy attempted to pull her away from me, I pulled his wrist with force enough for him to turn around. Sinipa ko ang hita niya kaya nakaluhod na siya sa harapan ko at sinakal siya gamit ng long sleeve niya. I couldn't help to smile, dahil naaalala ko pa ang itinuro sa akin ni Mama noon bilang self defense.

"Swallow it." mariin kong utos sa kanya at binitawan siya nang mapansin ko na nahihirapan siyang huminga.

"What the fuck!" he angrily says while he's catching his breath and retreats. Mga mapagsamantala! These types of people disgusts me.

"Dude, what the hell happened?" Gerard approached me, tiningnan niya si Maxene na lasing na lasing, "Wow, this girl could drink." he commented and I carried her putting her arms around my neck for enough support. Kung pwede lang na kaladkarin ko na lang ang babaeng ito sa inis ko. Ano na naman bang pumasok sa isipan niya at naglasing na naman siya? Kung iinom siya, dapat kaya niya. Hindi yung kulang na lang mapagsamantalahan siya ng ibang tao.