What are you?!

Hoofdstuk 15

' Lola! Even vurig als altijd.' Hoor ik Dean hard roepen. Dan is hij in een flits beneden.

' Altijd even complimenteus als altijd.' Zegt Lola dan. Dean kijkt mij aan.

' Volgens mij zijn jullie mij niet komen opzoeken voor een gezellig praatje?' Hij kijkt ons argwanend aan. Ik kijk naar hem.

' Nee, dat klopt.' Zegt lola dan. Dean gezicht betrekt een beetje. Dan beweegt Lola haar handen, en uit de aarde komen er wortels, die Dean vasthouden.

' Wie begint?' Lola kijkt mij aan. Ik slik.

' Begin jij maar..'

Lola beweegt haar andere hand, en opeens heeft ze een stok vast. Dean geeft geen kick. Lola werpt heel hard de stok naar Dean. De stok beland in zijn arm. Dean gromt, en trekt het eruit.

' Gaan we zo spelen?' Dean kijkt me aan met zijn rode felle ogen. Het is vermakelijk om hem zo te zien. Dean breekt zich los van de wortels. Hij kijkt grijnzend naar Lola. In een flits ligt hij boven op haar. Ik spring naar voren, en verander mezelf in een wolf. Als ik mens zou blijven, maak ik geen schijn van kans bij Dean.

Ik spring tegen Dean aan, die van Lola afrolt. Lola komt overeind, en pakt nog een stok. Ze rent op Dean af, maar die is in twee seconden in de Boom. Lola zucht geirriteerd. Ze werpt de stok zo snel, en Dean let niet op haar, maar op mij. de stok raakt Deans been, en hij valt uit de meters hoge boom. Dean schreeuwt het uit, wanneer hij een stok krijgt in zijn buik. Lola grinnikt.

' Hup Blake, maak het af.' Ze kijkt mij aan. Ik verander terug in mens. Ik kijk haar verward aan.

' We zouden het hier bij laten!' Zeg ik hard.

' Ah, softi, dan doe ik het wel hoor.' Ze pakt nog een stok en gaat boven Dean staan.

' Lola!' Roep ik boos. Ze heeft me gebruikt. Vuile..

' Het was leuk.' Fluistert Lola, en ze heft de stok. Ik blijf bewegeloos staan. Dit laat ik niet gebeuren. Ik spring op Lola af, en neem haar mee naar achteren. Ik kijk Dean aan, die me boos aankijkt. Ik trek Lola van hem vandaan, opweg naar mijn huis.

Als we thuis komen valt Lola tegen me uit.

' Wat deed je nou man?! Je had de held kunnen zijn!' Ze briest. Ik negeer het even, en loop naar boven.

' Gaat het weer over die tut?' Hoor ik haar zuchtend zeggen. Ik draai me boos om.

' daar heeft het helemaal niet mee te maken! We hadden dit niet afgesproken!' Schreeuw ik boos.

' Nou en?!' Schreeuwt ze terug. Ze kijkt me hatend aan, en verlaat dat mijn huis. Ik zucht diep, en loop naar mijn kamer. Niet te geloven dat ik ooit wat in haar heb gezien..

Chloé:

Ik heb niks meer gehoord van Dean en Declan, en ik maak me een klein beetje zorgen. Vooral na wat Blake zei. Hij deed zo raar..

Ik loop naar beneden, en pak een appel. Ik ga denk ik maar eens langs bij Declan.

Als ik bij zijn huis aankom, ziet het er verlaten en leeg uit. Ik bel aan, maar er wordt niet open gedaan.

Na een minuut, kijk ik of de deur niet gewoon open is. Ik draai aan de deurklink en hij gaat open. Moet ik wel naar binnen gaan? Is dat onbeschoft? Dan hoor ik boven wat gestommel. Er is toch wel iemand thuis..

Ik sluit de deur achter me, en loop naar boven. Als ik in de woonkamer ben, zie ik allemaal bebloedde stokken liggen, en bloed. Veel bloed. Ik druk mijn shirt tegen mijn neus tegen de stank, maar het weerhoud me er ook van om niet over te geven.