After - Mετά ✔

κεφάλαιο 77

Το κενό που νιώθω αφού αφήνω τον Χάρρυ είναι περίεργο, με έναν αξιολύπητο τρόπο. Μετά τη μικρή διαδρομή ως το δωμάτιό μου, νιώθω ήδη πως έχουν περάσει ώρες. Όταν φτάνω, η Στεφ δεν είναι στο δωμάτιο, αλλά χαίρομαι. Πρέπει στ'αλήθεια να διαβάσω και να ετοιμαστώ για τη πρώτη μου μέρα στη Βανς αύριο. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη τι θα βάλω, τι θα πάρω μαζί μου, τι θα πω. Πιάνω το σημειωματάριο μου και γράφω τα σχέδια μου ανά ώρα. Θα φορέσω τη καινούρια μου μαύρη φούστα, ένα κόκκινο μπλουζάκι και μαύρα τακούνια. Όχι πολύ ψηλά, αλλά ψηλότερα απ'ότι περίμενα να φορέσω δύο μήνες πριν. Το ντύσιμο είναι πολύ επαγγελματικό αλλά εξίσου θηλυκό. Αναρωτιέμαι αν θα αρέσει στον Χάρρυ.

Για να ξεχαστώ, κάνω όλες τις εργασίες της εβδομάδας, κι μερικές ακόμη. Μόλις τελειώνω, ο ήλιος έχει δύσει και εγώ πεθαίνω της πείνας. Ο Χάρρυ δεν μου έχει στείλει ακόμη, οπότε υποθέτω πως δεν σκοπεύει να έρθει απόψε, έτσι πιάνω τη τσάντα μου και πάω να βρω κάτι να φάω. Θυμάμαι πως υπάρχει ένα κινεζικό εστιατόριο κοντά στη βιβλιοθήκη που ανακάλυψα την προηγούμενο εβδομάδα. Μέχρι να φτάσω, έχει κλείσει. Ψάχνω τα κοντινότερα εστιατόρια και βρίσκω ένα που λέγεται 'Το σπίτι από πάγο'. Το σπίτι από πάγο είναι μικρό, και μοιάζει να είναι φτιαγμένο από αλουμίνιο, αλλά πεινάω και η ιδέα να βρω κάποιο άλλο μέρος για να φάω, κάνει το στομάχι μου να γουργουρίζει ακόμη περισσότερο. Μόλις μπαίνω μέσα, το μαγαζί είναι γεμάτο, αλλά προς έκπληξή μου, βρίσκω ένα τραπέζι, πίσω στη γωνία. Αγνοώ τα έντονα βλέμματα των ανθρώπων, πρέπει να αναρωτιούνται τι κάνω εδώ μόνη μου, μα εγώ πάντα τρώω μόνη μου. Δεν είμαι από αυτόν τον τύπο ανθρώπου που θέλει πάντα κάποιον μαζί του, όπου κι αν πάει. Πάω για ψώνια μόνη μου, τρώω μόνη μου, έχω πάει ακόμη κι σινεμά μόνη μου, όσες φορές δεν μπορούσε να έρθει ο Νώα. Δεν με πείραζε να είμαι μόνη μου, μέχρι τώρα. Ο Χάρρυ μου λείπει περισσότερο απ'όσο θα έπρεπε και με ενοχλεί που δεν νοιάζεται τόσο ώστε να στείλει έστω ένα μήνυμα.

Όσο περιμένω το φαγητό μου, η σερβιτόρα μου φέρνει ένα ροζ ποτό με μια κίτρινη ομπρέλα στην κορυφή. "Ααμ δεν το παρήγγειλα αυτό."της λέω αλλά αυτή μένει να στέκεται μπροστά μου.

"Εκείνος το παρήγγειλε."χαμογελάει και γέρνει το κεφάλι της προς το μπαρ. Κατευθείαν, ελπίζω να είναι δουλειά του Χάρρυ, αλλά όχι. Ο Ζέυν, με χαιρετά και μου χαρίζει ένα αχνό χαμόγελο από την άλλη μεριά του μαγαζιού. Ο Νάιαλ, φαίνεται από πίσω του, τραβάει ένα άδειο σκαμπό και κάθεται δίπλα του χαμογελώντας μου κι αυτός.