After - Mετά ✔

κεφάλαιο 37

Ο Χάρρυ κατεβαίνει από το κρεβάτι και πηγαίνει στη ντουλάπα του, ανοίγει το πάνω συρτάρι και βγάζει ένα καρό άσπρο και μπλε μποξεράκι και το σηκώνει ψηλά με αηδία στο πρόσωπο του.

"Τι;"τον ρωτάω και στηρίζω το κεφάλι μου στον αγκώνα μου για να τον κοιτάξω.

"Είναι φρικτό."λέει και γελάω.

Τουλάχιστον λύθηκε η απορία που είχα αν υπάρχουν ή όχι ρούχα στην ντουλάπα. Η μαμά του Λίαμ ή ο μπαμπάς του Χάρρυ πρέπει να έχουν αγοράσει όλα τα ρούχα στο δωμάτιο του. Είναι λυπηρό το ότι του αγοράζουν ρούχα για να γεμίσουν τα ντουλάπια με την ελπίδα ότι κάποια μέρα θα εμφανιστεί.

"Δεν είναι και τόσο χάλια."του λέω και στριφογυρίζει τα μάτια του. Αμφιβάλλω αν θα πηγαίνει κάτι στον Χάρρυ περισσότερο από τα συνηθισμένα μαύρα μποξεράκια του , αλλά και πάλι, δεν μπορώ να φανταστώ κάτι που να μην του πάει.

"Λοιπόν, οι ζητιάνοι δεν μπορούν να είναι επιλεκτικοι. Θα είμαι πίσω σε ένα λεπτό υποθέτω."λέει και βγαίνει από το δωμάτιο φορώντας μόνο το βρεγμένο του μπόξερ.

Ωω Θεέ μου, και αν τον δει ετσι ο Λίαμ; Θα γίνω ρεζίλι. Πρέπει να βρω τον Λίαμ πρωί πρωί και να του πω πως εξελίχτηκαν τα πράγματα. Αλλά και πάλι, τι θα του πω; 'Δεν είναι αυτό που νομίζεις.Απλώς μιλούσαμε και μετά αποφάσισα να περάσω μαζί του το βράδυ και κατά κάποιο τρόπο βρέθηκα με τα εσώρουχα μου και ένα μπλουζάκι, και του την έπαιξα κάπως..'ακούγεται απαίσιο. Κάτι θα σκεφτώ το πρωί. Γέρνω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι και καρφώνω το βλέμμα μου στην οροφή.

Σκέφτομαι να σηκωθώ και να ρίξω μια ματιά στο κινητό μου όσο ο Χάρρυ είναι στο μπάνιο αλλά το μετανιώνω. Το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να βρω μυνήματα του Νώα αυτή τη στιγμή. Το πιο πιθανό είναι να έχει πανικοβληθεί και ειλικρινά, από τι στιγμή που δεν θα το πει στη μαμά μου δεν με νοιάζει όσο θα έπρεπε. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό μου, δεν νιώθω το ίδιο για τον Νώα από τότε που φίλησα τον Χάρρυ.

Ξέρω πως αγαπώ τον Νώα, πάντα τον αγαπούσα αλλά έχω αρχίσει να αμφιβάλλω αν τον αγαπάω ως το αγόρι μου και το άλλο μου μισό ή αν τον αγαπώ επειδή είναι το μόνο σταθερό άτομο στη ζωή μου. Είναι πάντα εκεί για εμένα και μοιάζουμε τέλειοι ο ένας για τον άλλο, αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω τον τρόπο που με κάνει να νιώθω ο Χάρρυ. Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ έτσι. Όχι μόνο σεξουαλικά• με τον τρόπο που γεμίζει με πεταλούδες το στομάχι μου μόνο με ένα βλέμμα, με τον τρόπο που με κάνει να θέλω να τον δω ακόμη και όταν είμαι έξαλλη μαζί του αλλά κυριότερα, με τον τρόπο που πάντα καταφέρνει να διαβάζει τις σκέψεις μου, ακόμη και όταν προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι τον μισώ.