After - Mετά ✔

κεφάλαιο 69

Ακολουθώ τον Λίαμ ως το στάδιο. Αποφάσισα νωρίτερα να πάρω το αμάξι μου ώστε να φύγω οπότε θέλω χωρίς να ενοχλήσω τον Λίαμ και τη Ντανιέλ. Παρκάρω το αμάξι μου δίπλα στου Λίαμ και στέλνω μήνυμα στον Ζέυν για να τον ενημερώσω ότι έφτασα. Εκείνος μου λέει να τον συναντήσω στην τέρμα αριστερή γωνία του γηπέδου.

"Ο Ζέυν θα μας συναντήσει στο πίσω μέρος."λέω στον Λίαμ ενώ προχωράει με την Ντανιέλ.

"Μια χαρά."λέει, αλλά δεν δείχνει και τόσο ενθουσιασμένος.

"Ποιος είναι ο Ζέυν;"ρωτάει η Ντανιέλ.

"Είναι.. φίλος μου."είναι μόνο φίλος μου.

"Ο Χάρρυ είναι το αγόρι στο, σωστά;" ρωτάει. Την κοιτάω. Δεν φαίνεται να υπονοεί κάτι, είναι απλώς μπερδεμένη.

"Όχι μωρό μου. Κανείς από τους δύο δεν είναι το αγόρι της."γελάει ο Λίαμ.

"Δεν είναι τόσο κακό όσο ακούγεται." γελάω και εγώ. Η πανεπιστημιακή μπάντα ξεκινάει και το μέρος γεμίζει όλο και περισσότερο κόσμο. Ανακουφίζομαι όταν εντοπίζω τον Ζέυν ακουμπισμένο στον φράχτη.

"Ωω."τσιρίζει η Ντανιέλ. Δεν μπορώ να καταλάβω αν ξαφνιάστηκε από τα τατουάζ και τα πίρσινγκ του ή από το πόσο όμορφος είναι, ίσως και από τα δύο.

"Γεια σου όμορφη."λέει ο Ζέυν λάμποντας και με αγκαλιάζει. Του χαμογελάω και ανταποδίδω την αγκαλιά.

"Είμαι ο Ζέυν, χαίρομαι που σας γνωρίζω." νεύει προς τον Λίαμ και τη Ντάνιελ. Ξέρω πως έχει ξανασυναντήσει τον Λίαμ αλλά προσπαθεί να είναι ευγενικός.

"Περίμενες πολύ;"ρωτάω.

"Μόνο κανένα δεκάλεπτο. Είναι πιο πολλά άτομα εδώ απ'ότι περίμενα."μου λέει. Ο Λίαμ μας οδηγεί σε ένα μέρος με λιγότερο  κόσμο και καθόμαστε στο πάτωμα, δίπλα σε μια σωρό από ξύλα. Η Ντανιέλ κάθεται ανάμεσα στα πόδια του Λίαμ και ξαπλώνει στο στήθος του. Ο ήλιος δύει και το αεράκι δυναμώνει. Έπρεπε να είχα φορέσει μακριμάνικο.

"Ναι, έχεις ξανάρθει;"ρωτάω και εκείνος κουνάει το κεφάλι του.

"Όχι, δεν είναι του τύπου μου."γελάει. "Αλλά χαίρομαι που είμαι απόψε εδώ." προσθέτει.

Χαμογελάω στο κομπλιμέντο του, όταν κάποιος αρχίζει να μιλάει στο μικρόφωνο για το άναμμα της φωτιάς. Μετά από λιγότερο από ένα λεπτό, η φωτιά ανάβει και καταπίνει τα ξύλα με ορμή. Είναι κατά κάποιο τρόπο ωραίο να βρίσκομαι τόσο κοντά στις φλόγες.