After - Mετά ✔

κεφάλαιο 60

Ο Χάρρυ βγάζει το αυτοκίνητο από το πάρκινγκ και εγώ χαζεύω έξω από το παράθυρο του συνοδηγού. Δεν θέλω να μιλήσω πρώτη. Πρέπει να καταλάβω τη διάθεση του πρώτα. Ανοίγει τη μουσική και δυναμώνει τη φωνή υπερβολικά. Γυρίζω τα μάτια μου και προσπαθώ να το αγνοήσω, όμως δεν μπορώ. Σιχαίνομαι τη μουσική που ακούει, μου προκαλεί πονοκέφαλο. Χωρίς την άδεια του το χαμηλώνω και εκείνος με κοιτάει.

"Τι;"λέω απότομα.

"Χμμ.. κάποια δεν έχει όρεξη."λέει.

"Όχι. Απλά δεν θέλω να ακούσω αυτά τα τραγούδια, και αν κάποιος δεν έχει όρεξη τότε αυτός είσαι εσύ. Ήσουν αγενής και τώρα μου στέλνεις για να μείνω μαζί σου, δεν μπορώ να σε καταλάβω."

"Νευρίασα γιατί ανέφερες το γάμο. Τώρα που κανονίστηκε ότι δεν θα πάμε, δεν έχω λόγο να είμαι νευριασμένος."μιλάει ήρεμα και σίγουρα.

"Δεν κανονίστηκε, ούτε που το συζητήσαμε."

"Το συζητήσαμε. Σου είπα πως δεν θα πάω οπότε άστο Τερέσα."

"Καλά, εσύ μπορεί να μην πας αλλά εγώ θα πάω. Και θα πάω και στο σπίτι του πατέρα σου για να μου μάθει η Κάρεν να μαγειρεύω αυτή την εβδομάδα."του λέω. Σφίγγει το σαγόνι του και με αγριοκοιτάζει.

"Δεν θα πας στο γάμο. Και τι, εσύ και η Κάρεν είστε κολλητές τώρα; Ούτε που την ξέρεις. Γιατί θέλεις να πας στον γάμο έτσι και αλλιώς;"

"Θα πάω στον γάμο, και τι που δεν τη ξέρω καλα; Ούτε εσένα ξέρω καλά."του λέω. Κατσουφιάζει και νιώθω άσχημα αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

"Γιατί είσαι τόσο δύσκολη;"λέει μέσα από τα δόντια του.

"Επειδή δεν μπορείς να μου λες τι να κάνω. Δεν γίνετε. Αν θέλω να πάω στον γάμο, τότε θα πάω. Και πραγματικά θα ήθελα να έρθεις μαζί μου. Θα έχει πλάκα, μπορεί να περάσεις καλά. Θα ευχαριστούσε πολύ τον πατέρα σου και τη Κάρεν, όχι πως σε νοιάζει..."

Δεν μιλάει. Ξεφυσάει και εγώ γυρίζω στο παράθυρο ξανά. Μένουμε στην ησυχία κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης διαδρομής, είμαστε και οι δύο πολλοί νευριασμένοι για να μιλήσουμε. Όταν φτάνουμε στο σπίτι της αδελφότητας, ο Χάρρυ παίρνει την τσάντα μου από το πίσω κάθισμα και την κρεμάει στον ώμο του.

"Γιατί είσαι στην αδελφότητα;"τον ρωτάω. Αναρωτιόμουν από την πρώτη μέρα που μπήκα στο δωμάτιο του.

Ανασαίνει βαριά για άλλη μια φορά καθώς ανεβαίνουμε τις σκάλες. "Γιατί όταν ήρθα δεν υπήρχε διαθέσιμο δωμάτιο στις εστίες και δεν υπήρχε καμία περίπτωση να μείνω με τον πατέρα μου, οπότε αυτή ήταν μια από τις λίγες επιλογές που είχα."