After - Mετά ✔

κεφάλαιο 16

"Θάρρος" απαντάει ο Χάρρυ πριν καν τον ρωτήσω.

Τι θα μπορούσα να του ζητήσω; Ξερω πως θα κάνει το οτιδήποτε απλά γιατί είναι αυτός που είναι. "Χμμ.. έχεις το θάρρος να.."

"Να κάνω τι;"ρωτάει ανυπόμονος. Ειμαι έτοιμη να του ζητήσω να πει κάτι καλό για τον κάθε ένα από εμάς αλλά το μετανιώνω. Αν και θα είχε πλάκα.

"Βγάλε τη μπλούζα σου και μην την ξαναβάλεις για όλο το παιχνίδι."λέει η Μόλλυ αντί για εμένα και ανακουφίζομαι. Όχι φυσικά επειδή θα βγάλει τη μπλούζα του Ο Χάρρυ,  αλλά επειδή δεν μπορούσα να σκεφτώ κανένα θάρρος.

"Παιδιάστικη."λέει αλλά περνάει το μπλουζάκι από το κεφάλι του. Τα μάτια μου πέφτουν κατευθείαν στον μακρύ του κορμό. Ο τρόπος που το μελάνι αγκαλιάζει το αναπάντεχα σκουρόχρωμο δέρμα του είναι κατά κάποιον τρόπο ελκυστικό. Κάτω από τα χελιδόνια έχει ένα τατουάζ πεταλούδα, στο στομάχι του. Φαίνεται πολύ πιο ωραία από ότι θα έδειχνε μια πεταλούδα σε ένα οποιοδήποτε αγόρι. Τα χέρια του έχουν πολλά περισσότερα τατουάζ από ότι περίμενα. Μικρά τυχαία τατουάζ είναι χτυπημένα κατά μήκος των ώμων και των γοφών του. Η Στεφ με αποσπά και γυρίζω το κεφάλι μου προσευχόμενη να μην πρόσεξε κάνεις πως τον κοιτούσα. Το παιχνίδι συνεχίζεται και η Μόλλυ φιλάει τον Τρίσταν και τον Ζέυν. Η Στεφ μας εξιστορεί την πρώτη φορά που έκανε σεξ και ο Νάιαλ φιλάει το καινούριο κορίτσι. Πώς βρέθηκα εδώ με όλους τους φοιτητές που επηρεάζονται από
τις ορμόνες τους;

"Τέσσα, αλήθεια ή θάρρος;" ρωτάει ο Τρίσταν.

"Γιατί την ρωτάς; Όλοι ξέρουμε πως θα πει αλήθεια." Διακόπτει ο Χάρρυ.

"Θάρρος."λέω και εκπλήσσω τόσο αυτούς όσο και τον εαυτό μου.

"Χμμ.. Τέσσα, έχεις το θάρρος να πιεις μια γουλιά βότκα;"χαμογελάει ο Τρίσταν.

"Δεν πίνω."

"Αυτό είναι το νόημα."

"Κοίτα, αν δεν θες να το κάνεις.. "ξεκινά ο Νάιαλ ενώ βλέπω τον Χάρρυ και τη Μόλλυ να γελάνε εκ μέρους μου.

"Καλά, μια γουλιά."λέω και τα μάτια του Χάρρυ  συναντούν τα δικά μου. Με κοιτάζει με περιέργεια.

Δευτερόλεπτα αργότερα κρατάω το μπουκάλι με τη σκέτη βότκα. Κανω λάθος όταν βάζω τη μύτη μου στον λαιμό του μπουκαλιού και μυρίσω το υγρό. Με καίει και ξύνω τη μύτη μου, αγνοώντας τα μουρμουρητά πίσω μου. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι πόσα στόματα έχουν πιει από εδώ καθώς σηκώνω το κεφάλι μου και πίνω. Η βότκα με καίει από τη γλώσσα μου ως το στομάχι άλλα καταφέρνω να τη καταπιώ. Έχει απαίσια γεύση. Με χειροκροτάν και γελάνε, όλοι εκτός του Χάρρυ. Αν δεν τον ήξερα θα έλεγα πως είναι θυμωμένος ή ίσως απογοητευμένος; Είναι τόσο περίεργος. Νιώθω τη ζέστη να ανεβαίνει στα μάγουλα μου και τη μικρή ποσότητα ποτού να μεγαλώνει σε κάθε γύρω που αναγκάζομαι να πιω κι αλλο. Οφείλω, πρέπει να παραδεχτώ πως πρώτη φορά νιώθω τόσο άνετα. Νιώθω καλά.