After - Mετά ✔

κεφάλαιο 59

Εξηγώ στον Λίαμ ότι ο Νώα και εγώ χωρίσαμε και πως δεν είμαι σίγουρη πως να αποκαλέσω τη σχέση μου με τον Χάρρυ. Νομίζω ότι τα έχουμε, αλλά δεν έχουμε συζητήσει ακριβώς τους τεχνικούς όρους. Εκείνος μένει αμίλητος.

" Ξέρω ότι σε έχω ήδη προειδοποιήσει, οπότε δεν θα στο ξαναπώ. Αλλά σε παρακαλώ, πρόσεχε μαζί του. Παραδέχομαι πως δείχνει διαφορετικός μαζί σου, όσο διαφορετικός θα μπορούσε να είναι."λέει ο Λίαμ ενώ καθόμαστε.

"Σε ευχαριστώ. " σημαίνει πολλά για εμένα πως παρά την αντιπάθεια του για τον Χάρρυ κάνει ότι μπορεί για να με καταλάβει και να είναι υποστηρικτικός.

Την στιγμή που μπαίνω στο τρίτο μάθημα, ο καθηγητής της κοινωνιολογίας με φωνάζει στην έδρα του.

"Μόλις ενημερώθηκα πως σε ζητούν στο γραφείο του πρύτανη."μου λέει. Τι; Γιατί; Για μια στιγμή ξεχνάω πως πρύτανης είναι ο πατέρας του Χάρρυ. Χαλαρώνω αλλά έπειτα αγχώνομαι ξανά. Τι θα μπορούσε να με θέλει; Ξέρω πως το πανεπιστήμιο δεν είναι όπως το Λύκειο, αλλά νιώθω σαν να με καλούν στο γραφείο του διευθυντή, μόνο που διευθυντής είναι ο μπαμπάς του... αγοριού μου;

"Αα, εντάξει."απαντάω τελικά.

"Θα κάνουμε μια τυπική παρουσίαση, είμαι σίγουρος πως εσύ έχεις ήδη έτοιμη την εργασία σου."χαμογελάει και νεύω. Μ'αρέσει όταν οι καθηγητές αναγνωρίζουν τη σκληρή δουλειά μου.

Τοποθετώ την τσάντα στον ώμο μου και διασχίζω την πανεπιστημιούπολη για να πάω στο γραφείο της διοίκησης. Είναι μακρυά, μου παίρνει σχεδόν μισή ώρα να φτάσω εκεί. Πραγματικά πρέπει να πάρω αμάξι, αυτή την εβδομάδα. Θα πρέπει να πάω πιο μακρυά από την πανεπιστημιούπολη για να μην με πιάσουν κορόιδο αλλά δεν γίνεται να περάσει άλλη μια εβδομάδα χωρίς αμάξι.

Δίνω στην γραμματέα το όνομα μου και εκείνη γρήγορα σηκώνει το τηλέφωνο. Δεν ακούω τίποτα παρά ένα "δρα Στάιλς.". Φυσικά και ο Κεν κατέχει τον τίτλο.

"Σας περιμένει."χαμογελάει και δείχνει προς την ξύλινη πόρτα στο τέλος του διαδρόμου.

Πριν χτυπήσω, η πόρτα ανοίγει και ο Κεν με υποδέχεται με ένα ευχάριστο χαμόγελο. "Τέσσα, ευχαριστώ που ήρθες."λέει και μου τείνει να κάτσω. Εκείνος κάθετε στην μεγάλη, περιστρεφόμενη καρέκλα πίσω από ένα τεράστιο γραφείο από ξύλο κερασιάς. Νιώθω μεγαλύτερο δέος γι'αυτόν στο γραφείο του παρά στο σπίτι του.

"Με συγχωρείς που σε έβγαλα από το μάθημα, δεν ήξερα πως αλλιώς να σε βρω και ξέρεις πόσο... δύσκολος μπορεί να γίνει ο Χάρρυ. " λέει και γελάω.