After - Mετά ✔

κεφάλαιο 54

Τα χέρια μου βρίσκουν το κρύο, μεταλλικό πόμολο της πόρτας στο δωμάτιο του Χάρρυ και το γυρίζω. Δόξα τω Θεώ ανοίγει, πρέπει να ξέχασε να κλειδώσει.

"ΜΗ! Σε παρακαλώ..."φωνάζει ξανά. Αν κάποιος τον πειράζει, δεν έχω ιδέα τι θα κάνω, δεν μου πέρασε από το μυαλό. Ψάχνω τριγύρω για το διακόπτη της λάμπας και ανάβω το φως. Ο Χάρρυ είναι ημίγυμνος, τυλιγμένος με το βαρύ πάπλωμα και χτυπιέται σαν έντομο στον ιστό. Θυμάμαι την Στεφ να μου αναφέρει πως έχει ακούσει ότι ο Χάρρυ έχει εφιάλτες, μάλλον οι φήμες βγήκαν αληθινές.

Χωρίς να το σκεφτώ, κάθομαι στο κρεβάτι και ακουμπάω τον ώμο του. Το δέρμα του είναι ζεστό, πολύ ζεστό. "Χάρρυ!"λέω ήρεμα, προσπαθώντας να τον ξυπνήσω. Το κεφάλι του τινάζεται και κάτι μουρμουρίζει αλλά δεν ξυπνάει.

"Χάρρυ, ξυπνά!!"κλαίω και τον ταρακουνάω εντονότερα ενώ το σώμα μου μετακινείται πάνω του. Τοποθετώ ξανα και τα δύο μου χέρια στους ώμους του και τον κουνάω. Τα μάτια του ανοίγουν διάπλατα, ο τρόμος κυριαρχεί για λίγα δευτερόλεπτα πριν υπερισχύσει η σύγχυση, έπειτα ανακούφιση. Μεγάλες σταγόνες ιδρώτα καλύπτουν το μέτωπο του.

"Τες. " ξεροκαταπίνει. Ο τρόπος με τον οποίο λέει το όνομά μου κάνει την καρδιά μου να σπάσει και την γιατρεύει ξανά. Με γρήγορες κινήσεις ξετυλίγει τα χέρια του και τα φέρνει στην πλάτη μου σπρώχνοντας με να ξαπλώσω στο στήθος του. Η υγρασία στο δέρμα του με ξαφνιάζει αλλά δεν μετακινούμαι. Μπορώ να ακούσω το χτυποκάρδι του, να πάλλεται ενάντια στο μάγουλο μου. Καημένε Χάρρυ. Τοποθετώ τα χέρια μου γύρω του, αγκαλιάζοντας τον. Στρώνει τα μαλλιά μου ενώ επαναλαμβάνει το όνομα μου ξανά και ξανά, λες και είμαι το φυλαχτό του στο σκοτάδι.

"Είσαι καλά Χάρρυ;"Τα λόγια μου βγαίνουν πιο σιγανά από ψίθυρο.

"Όχι."παραδέχεται. Το στήθος του ανεβοκατεβαίνει πιο αργά απ'ότι προηγουμένως, αλλά οι ανάσες του είναι ακόμη ρηχές.  Δεν θέλω να τον πιέσω να μου πει για το φρικτό του όνειρο.

Δεν τον ρωτάω αν θέλει να μείνω, κατά κάποιον τρόπο ξέρω ότι το επιθυμεί. Καθώς σηκώνομαι για να κλείσω το φως το σώμα του παγώνει.

"Θα κλείσω το φως, ή μήπως το θέλεις ανοικτό;"τον ρωτάω. Μόλις καταλαβαίνει τις προθέσεις μου, ηρεμεί, αφήνοντας με να φτάσω τον διακόπτη.

"Κλειστό, σε παρακαλώ."με ικετεύει. Όταν το δωμάτιο βυθίζεται στο σκοτάδι, αφήνω το κεφάλι μου στο στήθος του. Πίστευα πως το να ξαπλώσω με αυτόν τον τρόπο στο σώμα του, θα ήταν άβολο αλλά τελικά είναι αναπαυτικά και για τους δύο μας. Ακούγοντας τους χτύπους της καρδιάς του κάτω από το σκληρό του στήθος ηρεμώ. Με ηρεμεί περισσότερο από τον ήχο της βροχής που χτυπάει στην οροφή. Θα έκανα τα πάντα, θα έδινα τα πάντα, για να περνούσα κάθε νύχτα με τον Χάρρυ, να ξαπλώνω μαζί του, να τυλίγει τα χέρια του γύρω μου καθώς η ανάσα του ηρεμεί.