Çay Karası ♣️

57.Bölüm

Dicle , elinden tutup kendisini adeta peşinden sürükleyen adama yetişmeye çalışıyordu.
Cihan hastanenin bahçesinde ki ağaçlık alana gelince durdu .
Büyük bir ağacın altındaki banka doğru bir kaç adım attı.
Genç kız sanki bir rüya aleminde gibi adamın götürdüğü yere sessizce gidiyor verilen komutları yerine getiriyordu.
İki genç banka oturunca Cihan kızın elini bırakmadan gözleri Dicle'nin gözlerini görecek şekilde oturdu.
Aklında abisinin anlattıkları dönüp duruyor ,Dicle'ye baktığında ise yıllardır esir olan kalbinin özgür kaldığını hissediyordu.
Cihan , babasını tanımamıştı belki geçmişi de hatırlamıyordu ama acısını çok iyi biliyordu. Daha küçücük bir çocukken abisinin feryatlarında babasını çok yakından tanımıştı .
Korktu Cihan , etraftan duyduğu yarım yamalak sözlerle babası gibi olmaktan o da tıpkı Cemal gibi korktu.
Bir kadını sevmek , uğruna her şeyi herkesi feda edecek kadar kendini kaybetmekten ,babası gibi biri olmaktan en çokta aşktan korkmuştu.
Şimdi ise karşısında kendine şefkatle bakan kızın  kollarında olmak istiyordu.
Dicle'nin saçlarını okşayıp kuruyan gözyaşının izine dokundu.
"Beni gerçekten tanımak ister misin ? Yoksa bu Cihan bile korkutucuyken diğeri ile tanışmak istemez misin ?"
Dicle karşısındaki adamın çaresizliğini anlayınca kendini toparlamaya başladı.

"Seni tanımak isterim ,zaten seni istemesem de bir şekilde yoluma çıkıyorsun senden kaçamıyorum .
Madem sende kaçmaktan vazgeçtin Cihan bey daha fazla arabesk yapmada asıl  olaya geçiş yap artık!  Çatlıyorum vallahi meraktan acaba nasıl bir Cihan çıkacak ?  Matruşka gibi iç içe değilsin değil mi senden başka bir tane daha Cihan var ! Ay ikizler yoksa ikizler burcu musun sen birde ? "

Cihan konuşan kızın sözlerinden bir şey anlamayıp ağzı açık bir şekilde bakakaldı.
"Ne ?"
"İkizler burcu isen oradan da gelir bir kaç Cihan diyorum ! " deyince Cihan hiç bir şey söylemeden kızı kollarının arasına çekip sarıldı.
"İyi ki her yerde karşılaştık . Tam benlik kızsın yakar yıkarız biz seninle ortalığı ." İkiside bir an yaşadıkları karmaşayı unutup birbirinde kaybolmayı seçip sımsıkı sarıldılar.

Dicle ,matruşkadan çıkacak Cihanlardan korkarken  ,Cihan ise kızın geçmişleri yüzünden ondan uzaklaşmasından korkuyordu.
Babası ve Dicle'nin annesinin geçmişinin aralarına girmesinden hiç bir zaman unutulmama ihtimalinden çekiniyordu.
Kendisi unutmaya ,yok saymaya hazırdı fakat Dicle ,annesi ve ablası için Cihan'a doğru bir adım atamazsa diye düşünüyor böyle bir durumda kollarındaki kızı suçlamaya bile hakkının olmadığını adı gibi biliyordu.

İkiside birbirine yeniden sımsıkı sarılıp yüzleşmek ,geçmişin anılarını hatırlamak için yüz yüze geldiler.
Cihan nereden başlayacağını düşünürken Dicle adamın konuşmasına izin vermeden yanağından öptü.

"Seni üzen ,ağlatan şey ne olursa olsun ben artık hep yanındayım. Ben bu yaşıma kadar kimseye karşı böyle şeyler hissetmedim Cihan bey ! Sevgilim falan da hiç olmadı o yüzden kıymetimi bil ne yaşanırsa yaşansın geçmişin aramıza girmesine izin vermem  ! Yani tereddütün bu yüzdense korkma cesur olabilirsin " dedi.

Adam ağzı açık bir şekilde kıza bakınca Dicle gülümseyerek diğer yanağınıda öptü.
"Ben çok meraklıyımdır tıpkı Güneş gibi fakat o abinden sonra bıraktı bu işleri .  Hangi işleri diye merak ediyorsan söyleyeyim biz Yeliz teyzemin askeriydik ya da babalarımızın deyimiyle yedek cadılar işte neyse bak yine lafı uzattım çok konuştum.
Yani seni böyle dağıtan yıkan şey ailemizin geçmişi ise kısacası geçmiş hakkında senden daha çok bilgim vardı ,ben her şeye rağmen senin peşine düşmüştüm çünkü salak kalbime engel olamadım." Deyince Cihan kızın alnından öptü.
"Beni seven kalbime salak deme ! Onun yüreğime gelişi ile ben kendimden bile sakladığım Cihan ile korkuları ile yüzleştim. Abim gibi bende kazandım Dicle . Biz babamız gibi olmadık . Babam kimsesiz bir adamdı babasını onun karanlığını yenip çıkamadı ama ben başardım Cemal abim başardı.
Annen ve baban geçmişte ne yaşamışsa yaşamış ben hatırlamak dile getirmek bile istemiyorum. Sadece beni bil nasıl bir adam olduğumu bil . İlerde karşına başka kızlar çıktığında senin benim için anlamına bil ve sakın unutma "

Dicle ,adamın sözleri ile hem kalbinin kıpır kıpır olduğunu hissetti hemde başka kızların olduğunu bilmek içine bir acı verdi gözlerindeki pırıltı bir an söndü.
Cihan ise kızın yüzündeki tüm değişimleri keyifle ve tarifi imkansız bir mutlulukla izliyordu.
Artık kalbinde acaba kalmamıştı Dicle bazı şeyleri biliyorum ve umrumda değil demişti ya  bitmişti adam içinde ...
Silmişti bütün kötü anıları ve yaşananların acısını bir kendi kalmıştı geriye anlatacağı birde kalbinde  ilk kez hissettiği aşkının filizlenip büyüyen hali ...
Derin bir nefes alıp başını kızın omzuna dayayıp elini sımsıkı tuttu.
"İlk ve son kez anlatacağım . Çapkın uşak Cihan'ı birlikte bu parka gömeceğiz giderken senin sevgilin Cihan olarak gideceğiz tamam mı ? "
Dicle başını aşağı yukarı sallayınca genç adam yeniden derin bir nefes aldı.
"Ben abim kadar şansız bir çocukluk yaşamadım. Sevgiyi de aşkı da görerek büyüdüm . O yüzden abim  kadar derin yaralarım yok ama  benim yaralarım da  herkesten gizli .

Önce Kadir babamın öz babam olmadığını öğrendim ,sonra babamın kötü bir adam olduğunu. Sırayla geçmişime dair acı şeyler öğrendim . Bunları öğrenme şekillerim senin ki gibi meraktan ya da araştırmamdan değildi . Abimin her geçirdiği krizde ben de onunla birlikte çekildim babamınızın karanlığına ...
Çocuk aklı işte ,ya onun gibi olursam ,ya sevdiğim kız benden kaçarsa ,hiç kavuşamazsam ...
Milyon tane soru birikince kafamda ben de kaçmayı denedim.
Abim savaşırken ben kendimce  kaçtım .
Çapkın bir adam olursam hiç bir kızın bana güvenmeyeceğini bel bağlamayacağını düşündüm.
Sadece kız meselesi de değil . Ailem ile ilgili de hep dalga geçen şakacı Cihan oldum . Kimse bana bel bağlamasın ,güvenmesin istedim.
Ta ki karşıma yaz tatillerinde kasabamıza gelen karagözlü , sivri dilli  sen çıkana kadar ."
Dicle adamın son söylediği sözlerle şok olup yüzünü Cihan'a dönmek istedi fakat adam buna izin vermeyip konuşmaya devam etti.
"Doğru duydun sen hep farklıydın benim için . Sana bakınca önceleri annen ve babamı düşündüğümü sanıyordum fakat Hasret'e takılmak şaka yapmak tuhaf gelmiyordu . İlk böyle yüzleştim sana olan ilgimle sonrası ise hep yaptığım gibi kaçış oldu.
Artık her şeyi öğrendim meraklı sevgilim. Babam kötü bir adamdı ,hatalar yaptı canlar yaktı ve sonunu en sevdiğinin  annenin elinden oldu. Annene kızmıyorum Dicle hiç suçlamıyorum hatta hak bile veriyorum ama babamdı o benim yinede onun içinde üzülüyorum .
Benim kalbim sevmeyi çok bilmiyor sanırım hiç bilmiyor . Güzel gözlü,sivri dilli meraklı  bir kız var işte hep de vardı .Sakladığım kalbim bir tek sana aitti bunu bil ve ne ailemizin geçmişini ne de benim geçmişimi bir gün yüzüme vur . Dicle ben sana her şeyimle bir adım atıyorum eğer sen beni bırakırsan ben babam gibi olmam ama mutsuz olurum .
Nolur bize bir şans ver . Ben senin için olgun bir adam olmaya çalışırım ,sana ihanet etmem severim çok severim ." Dedi.

Dicle ise hiç bir şey söylemeden omzuna yatan adamın kollarının arasına girdi.
"Ben severim yani seviyorum seni ama babam ve abim onlarla işin zor olacak ." Deyip gülünce Cihan kızın yüzüne bakmaya başladı.
"Baban ve abin mi ?"
"Hı hı onlar çok kıskançlar ve senin meşhur çapkınlığını ben unutsam bile onlar sana unutturmayacaklar ! Ah Cemal abin ve Güneş gibi hemen de evlenemeyiz malum sen daha 23 yaşına bile girmedin . Henüz bizim ailenin erkeklerine göre zibidisin ." Dedi.
Cihan kızın söyledikleri ile şoka girerken Dicle adamın bu halinden çok memnundu. Sonuçta bu parktan onun sevgilisi Cihan olarak çıkması kızın canını yakan çapkın Cihan'ı da tamamen unutacağı anlamına gelmiyordu değil mi ?