Çay Karası ♣️

39.Bölüm Sezon Finali

Kapının açılması ile Cemal bir köşeye Güneş bir köşeye kaçtı.
Yeliz iki aşığa ters ters baktı ve hiç bir şey söylemeden kapıyı kapattı.
Kapının kapanması ile derin bir oh çektiler.
"Oh be annemmiş ya babam olsaydı şu an bitmiştik ."
Sevdiği adama doğru yürüyüp sarılacağı anda Cemal eliyle kızı durdurdu.
"Bir metreden daha fazla yaklaşma güzelim belli ki sizin evde kimsede kapıya vurma adeti yok ,birde babana yakalanmayalım ."
"Ne yani sırf bu yüzden artık bana sarılmayacaksın , öyle mi   ?"
"Öyle aman deyim uzak dur kim vurduya gitmeyim malum evde erkek nüfusu çok birinden seksem birinin elinde kalırım ."
Güneş sitemle adamın yüzüne baktı kaşlarını çatıp bir adım daha  uzaklaştı.
"Ben deli Cemal'im cesurdur Karadeniz gibi korkusuzdur sanıyordum sen Karadeniz değil bayağı hamsi çıktın ne şansız kızım ben ya ." Diye söylenerek odadan çıkmak için sinirle arkasını dönüp yürüdü .
Cemal kızı yakalayıp kendine çevirdi.
"Bir daha de bakayım biraz önce sen ne dedin ?"
Güneş sevdiği adamın gögsüne eliyle dokunup kendinden uzaklaştırmaya çalıştı.
"Uzak dur aman deyim yakalanmayalım malum bizim evde herkes iyi balıkçıdır yakalarlar seni hamsi kılıklı ."
Cemal'den  uzaklaşıp çıkacağı anda kapı yeniden açıldı.
Cemal kızı kendinden uzaklaştırıp ileri doğru itince Güneş adama iyice  sinir oldu kinle baktı.
"Korktun mu hamsi ?"
"Ben ne yapayım Güneş'im sırasıyla Kenan ,annen şimdi Eren . Geriye baban ve Kerem kaldı onlarada yakalanırsak tüm evin yoklamasını almış olacağız çöl Güneş'im sen söyle ben ne yapayım ?"
Eren ablası ve eniştesinin konuşmalarını anlamazken Güneş sinirle Cemal'e baktı.
"Sana öyle bir güneş olacağım ki kutuplarda kalmış  gibi  bir tarafların donacak ." deyip sinirle odadan çıktı.
Cemal karşısında şaşkın duran Eren'e bakıp güldü.
"Sen neden gelmiştin Eren ?"
"Bilmem ki  Kenan abim yolladı nedenini söylemedi kapıyı vurmadan gir içeri dedi düşünemedim . Ben sizin burada olduğunuzu bilmiyordum enişte kusura bakma ."
Cemal genç adamın boynuna elini attı .
"Ne kusuru Eren keşke bu evdeki herkes senin yarın kadar kibar olsa "deyip birlikte odadan çıktılar.
"Yalnız ablamı bayağı sinirlendirdin işin zor olacak şimdiden söyleyeyim ."
"Merak etme ben bilirim o kış güneşini yaz güneşi yapmayı ."deyip kendi kendine kızın sözleri aklına gelince sırıttı.
"Gösteririm ben sana hamsiyi "diye içinden söylenerek aşağıya kahvaltıya indiler.
Cemal bu evde artık kendini kötü hissetmiyordu. Sanki yıllar önce esaret yaşadığı sevilmediği ,mezarı olan bu konak değildi .Duvarlara sinen gözyaşlarının yerini bile karşısında şu an ona sinirle öfkeyle baksada  sevdiğinin güzel  kahkahası vardı.
Güneş'e tebesüm ederek göz kırptı.
Adamın tavrı bakışı Güneş'in hoşuna gitsede nazını tribini atacak bu fırsatı kaçırmayacaktı.

Tahir kucağında taşıdığı kızın saçlarının kokusunu hissetmemek için başını çevirdi.
Ceylan'ı odadaki yatağa bırakıp arabadaki yaralı kuşu kafesiyle birlikte kızın yattığı odaya getirdi.
Saatler olmuştu fakat Ceylan hala uyuyordu kafasını sağ sola salladı.
Ya eteri fazla kaçırdım ya da bu kız uyumayı çok seviyor diye söylenerek odadan çıktı.
Kızı getirdiği ev Riva civarında bir evdi. Etrafta tatilcilerden başka kimsenin olmaması onun için iyi bir şeydi. 
Gerçi şu an ne yapacağını bilmiyordu kızı kaçırmıştı ama sonrası kafasında yoktu.
Her şey Cemal'in onları bulma hızına bağlı görünüyordu.
Ocağa çay suyu koyup arabanın arkasındaki yiyecekleri taşımaya başladı.
Ceylan gözlerini yaralı kuşun sesi ile açtı.
Nerede olduğunu anlaması yaşadığı her şeyi hatırlaması bir kaç saniyesini aldı.
Bir hışımla yerinden kalkıp odanın kapısına bütün gücü ile vurmaya başladı.
"Nerdesin manyak herif çıkar beni buradan abim seni bulduğunda göreceksin sen başına gelecekleri ,gücün ancak kadınlara yetiyor değil mi ? Önce Asiye'yi kaçırdın şimdide beni ."
Tahir kızın söylediklerini duyuyor ama hiç oralı olmuyordu.
Bağırır bağırır susar diye düşündüğü anda camdan gelen sesle yerinden kalktı. 
Odaya girince Ceylan'ın elinde gördüğü cam parçası ile başını sağ sola salladı.
"İster kendini kes istersen gel beni kes inan ölmen ya da ölmem umrumda değil ! Ben zaten yaşamıyorum beni öldürürsen sende yaşayamayacaksın hayatın boyunca gözlerimi hatırlayacaksın . Tıpkı benim Sedef'i unutamadığım gibi ." Deyip kıza doğru yaklaştı.
Ceylan adamın kendine doğru gelişi ile elindeki camı sıkınca parmaklarının arasından kanlar yere damlamaya başladı.
Tahir kızın tam önünde durdu Ceylan'ın elini kaldırıp boynundaki atan damara camı bastırdı.
"Hadi yap öldür beni Ceylan !"
"Bırak elimi nolur yapamam ben git belanı başkasından bul !"
Ceylan kendi elinin acısını unutup karşısındaki bitmiş adamın yaptıklarına ağlıyordu.
Bir insan canından kendinden böyle geçebilir miydi ? Tahir geçmişti ve yanında Ceylan'ı da sürükleyerek bu hayata esir etmişti.
Ceylan kızaran gözlerini adamın gözlerine kaldırdı.
"Nolur bırak gideyim abimi ikna ederim senin peşini bırakır. Git kendine yeni bir hayat bir aile kur . Neden yıllardır bu kini ,öfkeyi taşıyorsun ? "
"Yapamam gidemem artık sende gidemezsin abin gelip seni bulana kadar buradasın Ceylan ! Kaçmaya çalışman inan boşuna  eğer kaçarsan abini öldürürüm acımam bulur kafasına sıkarım .Bak bana iyice bak karşındaki bitmiş adama bak ona göre ne yapacağına karar ver !" dedi.