Çay Karası ♣️

54.Bölüm

Asmin birbirinin elini sıkı sıkı tutan Cemal ve Güneş'e uzun uzun baktı.
Cihan ve kızı Dicle'ninde bir gün böyle olabilmeleri için kadın elinden geleni yapacaktı. Yeter ki o iki inatçı yaramaz çocuk bir araya gelmek istesin . Asmin geçmişin tüm yükünü sırtında taşımaya hazırdı.
Yıllar acıları eksiltmiyor sadece eskitiyordu. Asmin hala babasının acısını kalbinde hissediyordu .
Baran diye oğluna her seslenişinde içi umudunun hayatından çıkışını öğrendiği ilk gün ki gibi acıyordu .
Çektiği acılar , verdiği kayıplara rağmen mutlu olmayı isteyen ve bunun için savaşan bir küçük kızdı Asmin .

Yüreği emanet ,hayatı bile emanet olarak gelmişti dünyaya ...
Gözünden akan yaşlarla başını eğdi . Cemal'in elini kendi elinin üzerinde hissedince kadın genç adama minnet ile baktı.
Derin bir nefes alıp gözyaşlarına rağmen küçücük bir tebessüm sundu karşısında ki büyümüş ama ruhu hala yıllar evvel babasını kaybederken kaybolmuş çocuğun elini sımsıkı tuttu.

"Ağlamayın lütfen , size eskisi kadar kızgın ve öfkeli değilim . Sadece bilmek istiyorum , özgür olmak istiyorum. Madem hayatımız bir noktada kesişecek sizinle . Ben gözlerimi kaçırmak , ruhumu geçmişin öfkesine hapsetmek istemiyorum. İkinci bir hayat verildi Asmin hanım bana ve ben bu hayatı mutlu yaşamak istiyorum . "Dedi.

Asmin derin bir nefes alıp bakışlarını yatağa indirip yeniden anlatmaya başladı.

"Zor bir hayatım oldu . Babam ben küçükken ölünce amcamın yanına geldim . Amcamın oğlunun kaçırdığı kıza berdel oldum . Buraları hepiniz biliyorsunuz zaten .
İlk kocam ,yani Baran o benim yaşama hayata tutunma sebebim umudum oldu. Abla kardeş gibi yıllarca bir odada yaşadık. Okula Amerika'ya gittiğinde bile bir eli hep benim elllerimin üzerindeydi ,hissederdim.
Baban beni bir düğünde gördü . Bekarım sandı çoğu kez karşıma çıktı. Evli olduğumu anlayınca o da çok üzüldü kendine kızdı ama onu yetiştiren deden merhameti almıştı yüreğinden ..
Berzan vazgeçmedi o beni her gördüğü yerde  tehdit etti bana kaçacaksın dedi ."

Cemal ağlayan kadının elininin üzerinden elini çekti.
"Neden kimseye anlatmadınız niye kimseden yardım istemediniz ?"

"Kimsem yoktu Cemal çaresizdim. Dizinde ağlayacağım bir annem arkamı yaslayacağım bir babam yoktu. Sadece Baran vardı elini elimin üzerine koyarken bile ürkek davranan , gözlerime bakarken gözleri dolan bir Baran vardı. Onu öldürürüm diye tehdit etti . Korktum çok korktum ama engel olamadım onu koruyamadım." Diye engel olamadığı bir hıçkırık dudaklarının arasından koptu.

Güneş ve Cemal duyduklarının doğruluğunu anlamak ister gibi kadının yüzüne baktılar.
"Babam , sizin ilk kocanızı mı ! Susmayın Asmin hanım benim babam katil miydi ?" Diye bağırınca Güneş korku ile Cemal'e daha sıkı sarıldı.
"Cemal bana bak ! Sakin ol yaran çok yeni nolur sakin ol ! " diye ağlarken Asmin bu işin böyle olmayacağına Cemal'in daha hazır olmadığına kendince karar vererek ayağa kalktı.
Güneş sevdiği adamın yüzünü iki eli ile kavrayıp alnını alnına yasladı .
"Sakin ol yalvarırım ! İzin verme geçmişin gölgesinin ruhunu esir etmesine izin verme ! İkinci hayatındasın biz mutlu olacağız bir evimiz olacak böyle kocaman yemyeşil bir bahçe ... Her gün senin eve dönüşünü bekleyeceğim. Sen evimizin bir odasına benim için kocaman bir resim atölyesi yapacaksın . Çocuklarımızla orada resimler yapacağız .Biz her şeye rağmen huzuru bulacağız sevdiğim nolur sakin ol ! Bırak deli Cemal bizi çok uzaklardan izlesin o da mutlu olsun " deyince Cemal kollarındaki kıza sımsıkı sarıldı.
"Beni sakın bırakma , sen sen olmazsan ben yaşayamam nefes alamam Güneş beni bırakma !" Diye ağlamaya başladı.