Çay Karası ♣️

27.Bölüm

Cemal işlerini halledip odasına girince karşısındaki aynaya baktı.
İçinde hala korkuları vardı Güneş onu bırakırsa ne yapacağını bilmiyordu ama kalbini ele geçiren his bırakmayacağını söylüyordu.
Bu hisse bu sese kulak vermek Güneş ile mutlu olmak sevmek sevilmek istedi.
Söylememişti ama artık biliyordu. "O da beni seviyor aşık oldu benim gibi deliye ,sığıntı Cemal'e sorgusuz sualsiz aşık oldu "diye kendi kendine söylenerek yatağa sırt üstü uzandı.
Aklından çıkmayan Asiye'nin sözleri bile uçup gitmişti.
Şimdi orada sadece Güneş vardı ve Cemal hep onun olmasını dileyerek uykuya daldı.

Güneş yatağında sağ sola dönerek uykudan uyandı.
Hava kararmış akşam olmuştu iyice bir gerinerek yataktan çıktı.
Üzerindeki pijamaları çıkarıp giyindi.
Odadan çıkınca Cemal'in odası olduğunu bildiği odaya girmekten kendini alamadı.
Çocukkende geldiklerinde Cemal'i merak eder bu odaya girerdi.
Açık kapıyı aralayıp odaya girince adamın uyuduğunu gördü.
Yanına doğru sevgi dolu bakışlarla gidip oturdu.
Adamın hayran olduğu ne zaman sevdiğini bilmediği kirpiklerine dokundu yüzüne ince parmakları ile dokunup yol çizdi .
Dudaklarının üzerine gelince durdu .
Öğlen yaşadıkları o an aklına gelince sanki parmakları ateşe değiyormuş gibi hissetti ama çekmedi ellerini adamın aşık olduğu yüzünden usul usul okşadı.
Dudaklarına parmağını dokundurdu. "Bende sana tutuldum Çay Karam sakın bırakma beni"diye fısıldadı.
Eğilip dudağının kenarını öptü .
Cemal kızın yüzüne dokunuşu ile yan dönünce Güneş adamın elindeki yazmayı gördü .
Gülümseyerek yanına uzandı yüzünü yüzüne yaklaştırdı.
Öyle büyülü bir andı ki ne yaptığını düşünmeden uzanıp dudağından öptü.
Cemal ise yaşadığı anların rüya olduğunu düşünüyor uyanmak istemiyordu .
Güneş adamın kıpırdadığını uyanacağını anlayınca hemen yataktan kalktı odadan hızla çıktı.
Kendi yattığı odaya girince parmakları ile dudaklarına dokundu .
Yaptığı şeye hala inanamıyordu ama hep merak etmişti en azından Cemal onu öptüğünde kalpten gitmem ilk ben onu öpmüş olacağım diye kendi kendine kıkırdadı.

Cemal ise gözlerini açtığında yatağın boş olduğunu görünce her şeyin rüya olduğunu bir kez daha anladı.
"Zaten gerçek olamazdı kız sevdiğini bile söylemedi sana "deyip başını yastığa gömdü.
"Bir an önce evlensek iyi olacak ergen ergen rüyalar görmeye başladım "diye söylenerek banyoya girdi .

Akşam yemeğine ailecek oturunca Güneş bakışlarını adamdan kaçırmaya çalıştıkça Cemal'in bakışlarını üzerinde hissediyordu.
Bütün aile onların bu tatlı aşık hallerine gülerek şefkatle bakıyorlardı .
Yemekten sonra çaylarını içerlerken Cemal babasına ve dedesine bakarak konuştu.
"Ben evlenmek istiyorum biliyorsunuz"
"Yarın Güneş ile tarih almaya gitmek istiyorum "
"Bir an önce olsun bitsin "deyince Güneş kalbinin acıdığını hissetti.
Neden ona da sormuyor niye oldu bittiye getiriyor diye üzüldü.
Hiç bir şey söylemeden yanlarından kalktı .
Odaya girince pencerenin önüne geçti derin bir nefes aldı .
Öyle seviyordu ki onsuz karar almasına biz yerine ben demesini yüreği kaldırmadı.

Kadir oğluna bakıp başını sağ sola salladı.
"Oğlum bu meseleyi bizle konuşmak yerine keşke Güneş ile konuşsaydın "
"Neden baba ?"
Fadime hanım kocasının bastonu ile torununa vurdu.
"Kendini bilmez densiz uşak nikahı babana mı dedene mi kıyacaksın ?"
"Sen evlenmek istiyorsun da bakalım o kız istiyor mu ?"
Zelal 'de dayanamayıp kayınvalidesine destek oldu.
"Oğlum Ekrem amcan sırf Yeliz mutlu olsun diye düğün yaptı "
"İçinde kalmasın diye gelinlik giysin istedi."
"Onların aşkı zor sınavlardan geçtiği halde bunu yaptı sen nasıl düşünmezsin bunu ?"
"Tamam acemisin bu işlerde ama artık tek başına değilsin üzme Güneş'i hadi git kendini affettir "dedi.
Cemal annesinin dediklerinin yarısını anlayarak kızın odasının kapısını vurdu.
"Gelebilir miyim ?"
"Gelme Cemal git "diye seslendi.
Adam kızın sinirli sesini duyunca gülümsedi .
En çok sevdiği hallerinden biriydi o yeşil gözlerinin ateş gibi bakması ,sesinin değişmesi her şeyini seviyordu işte daha ötesi var mıydı?
"Güneş konuşalım lütfen "
"Neden konuşacaksın ki sen zaten kararını vermişsin "
"Acemiyim kış güneşim bilmem böyle incelikleri sen öğretsen olmaz mı ?"diye kapıdan yumuşacık bir ses ile konuşunca Güneş'in siniri uçup gitti.
Cemal'de bu suskunluktan yararlanıp odaya sessizce girip kızın arkasında durdu.
Dayanamayıp sımsıkı sardı kolları ile
"Öğretecek misin bana aşkı "deyip kızın kulağına fısıldadı.