CHAPTER 12: APOLOGY

2.8K 131 8
                                    

LYDIA hurriedly put down the small branches of trees that she was carrying in front of the stones that were formed in a circle.

"Eww! So dirty!"

Pinagpagan niya ang mga kamay na narumihan dahil sa mga kinuhang panggatong. She rolled her eyes at Harvey.

Ugh! This is his fault!

Ito ang nag-utos sa kanya na sumama kina Marga para kumuha ng mga ipanggagatong sa bonfire. She stared sharply at the two girls that were sitting on the low branch of a tree. Xienna and that molester Elojah. Sobrang sakit pa rin kaya ng mga sugat nito sa kanya. She was so scared of her earlier because it was like someone possessed her.

She hurriedly went to her bag to apply sanitizer on her hands. Kinuha na rin niya ang salamin para makita ang mukha niya.

"Ouch!" mahinang daing niya nang mahawakan ang parte ng mukhang may malaking pasa.

I'm so ugly na! Napaka-bitch kasi ng Elojah na iyon. Totoo ngang dyablo ito gaya ng sinasabi ni Daniel.

Paano na ako magugustuhan ni Jarvi niyan?

And speaking of him, nakita niya itong palapit sa bonfire dala ang mga nakuha nitong sanga ng puno.

She sighed dreamily while staring at him. Ang gwapo nito kahit pa pawis na pawis na. Ang layo kasi ng pinagkuhanan nila dahil nasa kalsada sila sa gitna ng magkabilang bukid at wala masyadong puno. Puro tanim lang na palay at mais. So they had to go further at the foot of the mountain.

Nakabantay sina Rexan at Avy sa may lugar na pinagkukuhanan nila dahil baka bigla na lang daw may umatakeng mga zombies.

Honestly, she didn't know what to do anymore. She already lost her parents. Mabuti na lang at kahit papaano, naroon sina Fionna at Jarvi. At least she still had a reason to live in this world full of monsters.

Mabilis niyang nilapitan si Jarvi nang umupo ito sa entrance ng isa sa mga motorhomes. Maswerte sila at may nahanap silang ganoong sasakyan. They wouldn't need to set up a tent to have a place to sleep in. And she didn't want to sleep in a tent because when the outbreak happened, she almost didn't make it out because the zombie was near the entrance of the tent. She shuddered at the thought of that night.

Ugh! I don't wanna remember it anymore.

"Hi, Jarv," bati niya rito.

Tinabihan niya ang lalaki. Tipid lang na ngumiti siya nang magkatinginan sila. Silence fell between them. She didn't know what to say. Malakas lang naman ang loob niyang ipakita ang pagkakagusto niya rito kapag may ibang tao kasi gusto niya itong bakuran. Pero ngayong dalawa na lang sila, hindi niya na alam ang gagawin o sasabihin para makapagsimula ng usapan.

"Jarvi, can I ask you something?"

"Sure," tipid nitong sagot kaya napanguso siya.

"Why are you suddenly like that?" she asked him.

When she looked at him, both of his brows were just arching that meant he didn't understand what she was pointing out.

"I mean, bakit ang tahimik mo bigla? Hindi ka naman ganyan before magkaroon ng outbreak, right? Isa ka pa nga sa mga nangunguna sa kalokohan dati."

Naalala niya ang mga kalokohan ng trio dati. Ito at sina Rexan at Gunther.

"Sa tingin mo ba, tamang umasta pa ako nang gano'n na nasa ganito tayong sitwasyon?"

Natahimik siya dahil may punto ito. Pero bakit sina Daniel at Gunther naman? Isama pa si Warren. Mga siraulo pa rin.

"E, bakit sina Gunther? Nagagawa pa rin naman nilang maging loko-loko even though nasa ganitong sitwasyon na tayo."

The Plague: Rotten Flesh (UNDER REVISION)Where stories live. Discover now