Never Be The Last /The 5th Royal Blooded's Story/ (Completed)

Chapter 58

Phrix's POV

"Napakamapaglaro talaga ng tadhana Kael noh?," sarkastiko ko na sabi...

"Oo nga naman napaka mapaglaro nga ng tadhana," sarkastiko nya ring sagot..

"Layuan mo ang kapatid ko Kael!," sabi ko sa kanya

"Bakit? Dahil naduduwag ka? Baka mahirapan yung kapatid mo sa sitwasyon ko?," natatawa nyang sabi, "Di mo naman siguro kasingduwag si Patrick nuh?,"

"Ganyan na ba talaga? Kapag nasasaktan mas lalong tumatapang? Dati di mo ako kayang sigawan, pero ngayon natatawag mo na akong duwag?," sabi ko sabay ngisi...

"Bakit hindi ka nga ba duwag? Aminin mo na lang kasi Phrix, takot kang mapahamak kaya naging ganon nalang yung pamamamaalam nating dalawa sa isa't-isa!," nakangisi nya ring sabi...
Kilala ko tong babaeng to, magaling syang mang-asar...

"Ginagawa mo ba to para gantihan ako?," galit ko na sabi sa kanya, "Oh dahil mahal mo parin ako, at dahil di mo ako makuha, yung kahawig ko nalang yung pinatulan mo?," nakangisi ko na sabi.

"Owwss, watch your words Phrix... Matagal na yun... Di ka pa ba nakakamove-on?," sabi nya na may nanunuksong ngisi, "As far as I know, ikaw ang nang-iwan, dapat ngayon nakamove-on ka na,"

Umakyat yung dugo ko sa ulo ko dahil sa inis.. Effective talaga sya mang-inis...

"Layuan mo ang kapatid ko Kael! Layuan mo sya!! K*ng Ina mo Kael!! Pag may nangyaring masama sa kapatid ko dahil sayo mapapatay kita!!," pagdidiin ko..

"Talaga ba? Mapapatay mo ako? Eh di mo nga alam kung sinong nagtangkang pumatay sa kapatid mo eh," nakangisi nyang sabi, "Wag kang magmatapang wag kang feeling na kilala mo ako ng buo, baka pag nalaman mo ang totoo, pasalamatan mo pa ako," sabi nya sabay alis na nakangisi...

Napapadyak nalang ako sa inaapakan ko dahil sa inis! Bwisit! Nakakainis yung ngisi nya! Yung mga salita nya ANG YABANG!!

"Bro? Tara inom tayo!," pagyaya ko sa Kaibigan ko na si Sky, kaibigan rin sya ni Kael, pero di naman tumatraydor si Sky, Fair lang sya sa amin.

★★★★★

"Bro! Grabe! Di ko akalaing magkikita kami ulit!,"  emosyonal ko na sabi. "Ang masaklap sila na ng kapatid ko,"

"Oh anong plano mo?," tanong nya sakin sabay inom nung alak na nasa baso nya.

"Hindi ako papayag na magkatuluyan sila, ayaw ko na mapahamak yung kapatid ko, hindi sila pwede," sabi ko na may galit sa dibdib... Galit sa sarili ko.

"Si Patrick ba talaga ang gusto mong protektahan? O yang sarili mo?," makahulugang tanong nya.

"Anong ibig mong sabihin?," kahit gets ko naman tinanong ko parin..

"Come on bro, don't lie. Aminin mo nalang, hanggang ngayon nasasaktan ka parin, nagsisisi ka parin na binitawan mo si Kael," sabi nya, "Accept the fact nalang na wala na talaga kayo, in that way, it will be easy for you to move-on,"

Napaisip naman ako... Ang hirap namang tanggapin.. Na nawala sya sakin, iniwan ko sya dahil natatakot ako sa responsibilidad na hawak nya...

"Mahal na mahal mo parin si Kael, tama ba ako?," tanong nya.. At dahan dahan akong napatango...

Ang bata pa namin nun, kung tutuosin that was just an elementary kids puppy love. Pero sa edad ko, alam ko na hindi na puppy love yun. Alam ko na malaki yung gap naming dalawa, but age is just a number... Masaya naman kami noon, pero nag iba ang lahat nung nalaman ko yung pagkatao nya... Natakot ako na mapahamak, natakot ako na lumaban.