BEDEL

BEDEL 95 *FİNAL*

Elif yürümeye başladığında her çocuk gibi evi dağıtmaya meraklıydı. Herşeyi merak edip karıştırmayı çok severdi. Birgün Eyüp'ün bağırmasıyla odaya girdiğimde Elif'i yerde baygın görünce koca dünya başıma yıkılmıştı sanki.

"Ne yaptın çocuğa?" Diye telaşla bağırınca Eyüp yerinden sıçramıştı.

"Birşey yapmadım. Çantamı karıştırıyordu elinden çekerken..." Eyüp açıklama yaparken ben kızımı hemen kucaklayıp annemle birlikte hastaneye yetiştirmeye çalıştım. Yol boyu defalarca dua etmiştim Rabbime, kızımı almasın benden diye. Elif'imin ölümünden sonra hayata tutunma sebebim olmuştu çocuklarım. En çok ta Ravza.

Hastane ye ulaştığımızda kızımı acilen odaya alıp müdahale etmişlerdi. Bir yerinde kanama yoktu ama hareketsiz yatıyordu yavrum. Arkamdan Harun hastaneye geldiğinde yanında Eyüp te vardı. Yol boyu ağlamış olacak ki gözleri kızarmıştı.

"Baba, kardeşim nasıl?" Diye sorduğunda sinirle baktım ona. Kardeşine olan nefreti sonunda zarar vermişti ona. Henüz dokuz yaşındaki çocuğun yüreğindeki nefrete anlam veremiyordum.

"Bu bebek annesinin sebebi oldu. Elif onun yüzünden öldü. Elif onu doğurmasaydı ölmeyecekti." Gibi söylentileri ciddiye alarak, annesinin ölümünden kardeşini sorumlu tutuyordu.

"Ölüyor kardeşin. Artık rahatlayabilirsin." Diye haykırmamla ağlamaya başlayınca Harun sarılmıştı Eyüp'e.

"Nasıl konuşuyorsun abi. O daha çocuk. O birşey yapmamış. Kendiliğinden bayılmış."

Odanın kapısı açılınca Rabbime binlerce kez şükrettim. Kızımın ağlama sesi geliyordu içerden. Kendine gelmişti meleğim. Kapıda görünen doktora merakla bakarken açıklama yapmıştı.

"Çocuğunuz kendine geldi. Fakat düşmeden kaynaklanan bir bayılma değil bu. Vücudunda hiç darbe izi yok. Daha önce de bayılma vakasıyla getirmiştiniz. Doktorun sizden istediği tahlilleri yaptırmış mıydınız o zaman?"

"Evet ama bazı sonuçlar daha elimize geçmedi. Kalbinde bir sorun varmış ama araştırılıyor daha."

"Bir süre gözlem altında tutacağız. Bazı tetkikler yapmamız gerekiyor."

Doktorla konuştuktan sonra odaya girdiğimde Eyüp odada kardeşinin yanındaydı. Kardeşinin elini tutmuş, saçını okşarken ağlıyordu. Eyüp ilk kez kardeşine böyle şefkatle yaklaşmıştı. O günden sonra ise kardeşine çok düşkün olmuştu.

Elif Ravza'da kalp hastalığı çıkmıştı ve geçirdiği ameliyat ve tedaviyle yenmişti hastalığı. Minicik bedeni direnmişti hastalığa. Güçlüydü benim kızım. Eyüp şimdiye kadar hep kardeşini annesinin katili gibi görürken artık herşeyden koruyordu kardeşini.

Elif'imin asıl katili bendim. Benim yüzümden ölmüştü sevdiğim kadın. Oysaki zamanında hastaneye yetiştirseydim herşey çok farklı olacaktı. Bana yalvarmaları hala kulağımda çınlıyordu ve ömür boyu silinmeyecekti hafızamdan.

Tam beş yıl önceydi. Meleğimize hamileydi Elif'im. Hayatımızdaki herşey o kadar güzeldi ki mutluluk sarhoşuydum onun yanında. İki çocuğumdan sonra bir melek daha şereflendirecekti sıcacık yuvamızı. Kolay olmamıştı bebeğimize sahip olmak. Uzun ve yorucu bir tedaviden sonra hamile kalabilmişti. Bazen onun yerine ben pes edip yoruluyordum ama o pes etmiyordu. Tedavi süreci çok yıpratmıştı onu. Defalarca tedaviyi bırakmasını söylediğim halde ısrarla devam etmişti. Sonunda çabaları sonuç vermişti ve kızımıza hamile kalmıştı.