Only Friends

hoofdstuk 21

{Shae pov.}

"Hoe gaat het met hem?"vraag ik bezorgd. Hij haalt zijn schouders op. "Hij ligt nu in het ziekenhuis. Kon ik maar gewoon naar huis"zucht hij. Ik pak zijn hand vast en trek hem mee naar beneden. "Hoi Shae"hoor ik Antoine zeggen als ik de keuken in kom lopen. Zodra ze Mayce zien kijken ze ons vragend aan. "Dit is mijn beste vriend Mayce. Zijn vader ligt in het ziekenhuis en is er misschien wel ernstig aan toe. We zouden heel graag naar hem toe willen."zeg ik zacht. Antoine en Carlotta kijken ons medelevend aan.  "Weetje wat. Ik moest voor mijn werk maar Nederland komen. Ik had 2 vliegtickets gekregen voor een vlucht van vandaag. Gebruiken jullie ze maar."zegt Antoine en pakt 2 papiertjes uit een laatje. Ik kijk hem met grote ogen aan. Mayce trekt me meteen in een knuffel. "Bedankt"mompelt hij met zijn hoofd in mijn nek. "Dat moet je niet tegen mij zeggen"grinnik ik. Mayce loopt naar Antoine toe en Antoine trekt hem ook in een knuffel. "Sterkte jongen"zegt Antoine. Bella komt naar me toe lopen. "Dus jullie gaan?"vragat ze. "Sorry. Zijn vader is er misschien heel erg aan toe"zeg ik. Ze knikt begrijpend en geeft mij ook een knuffel. "Tot snel"zegt ze. Ik glimlach. Carlotta trekt me ook in een knuffel. "Goede reis. Vergeet zijn vader en hem niet wat lekkers te geven. Bij mannen gaat liefde door de maag dus misschien klaren ze allebei wat op"fluistert ze in mijn oor. Ik grinnik en knik. Mayce loopt weer naar mij toe. "Bedankt allemaal"glimlach ik. "Je bent altijd welkom"zegt Bella. Ik glimlach en knik.

Ik heb mijn spullen gepakt. Mayce heeft de zijne gehaald en we zitten nu in een taxi op weg naar het vliegveld. Hoe een dag kan lopen. Mayce heeft een arm om me heen geslagen en ik leun tegen hem aan. "Ik kan ze niet genoeg bedanken"zucht Mayce. Ik glimlach naar hem. Het zijn hele lieve mensen. "We zijn er" zegt de chauffeur. Mayce geeft wat geld en we stappen uit. We pakken onze koffers uit de kofferbak. De taxi rijdt meteen weer weg. Ik draai me om. Voor ons staat het vliegveld. Het is groot. Maar dan ook echt groot. "Kom je anders zijn we dalijk te laat"zegt Mayce en loopt naar binnen toe. Ik loop snel achter hem aan.

We gaan landen. Ik pak Mayce zijn hand vast en knijp er zacht in. Hij grinnikt. En kijkt door het raampje naar buiten. Ik knabbel op mijn kauwgom. De wielen raken de grond. Phew. We staan weer op de grond. Ik weet het allemaal zo net niet met vliegtuigen de laatste tijd. Iedereen begint te klappen.  Ik snap niet helemaal waarom. We horen toch te landen? Ik klap maar gewoon gezellig met iedereen mee. Ik zie dat Mayce niet mee klapt. Ik snap het wel. Hij heeft iets heel anders aan zijn hoofd.

We lopen het ziekenhuis in. We hebben een taxi hier heen genomen. Mayce loopt naar de receptie. "Hoi. Ik kom voor mijn vader. Koen."zegt hij tegen de vrouw. Ze typt wat op de computer en kijkt ons medelevend aan. "Kamer 203. 2e verdieping."zegt ze. Ik knik en trek Mayce mee naar de lift.

Kamer 203. We zijn er. Ach ja we zitten in de wachtkamer. We mogen niet naar binnen toe. Angella is er ook. Ze heeft wallen onder haar ogen. Mayce zijn ogen zien ook rood van het huilen. "Willen jullie wat drinken?"vraag ik als ik opsta. "Nee dankje snoes"zegt Angella en probeert naar me te glimlachen.
"Doe maar koffie"zegt Mayce moe. "Je mag ook naar huis om te gaan slapen"zegt Angella tegen Maycem hij schud eigenwijs zijn hoofd. Ik draai me om en loop naar een winkeltje bij de wachtkamer. "Wat mag het zijn?"vraagt een meisje achter de kassa. "Twee koffie"zeg ik. "Met iets erin?"vraagt ze. "Melk"zeg ik afwezig. Ze knikt vriendelijk en pakt 2 bekertjes.

Heyy mensjes,
Laat weten wat je ervan vond. Vergeet niet te stemmen. Tips en ideeën zijn altijd welkom.

Groetjes roos