រឿង ផ្គាប់បេះដូងបង

ភាគទី៥៧: ឈប់ហើយមិចអូនឃើញបងនៅបែក?

  ព្រឹកថ្ងៃថ្មី…..

ដូចសម្តីនិយាយពីយប់ពិតមែន ជុងហ្គុកអះអាងថាមិនដេកដាច់ខាត ហើយក៏ដូចសម្តីដែលអះអាងមែនគឺគេមិនដេកទេគេនៅអង្គុយមើលមុខប្រពន្ធញញឹមមួយយប់ទល់ភ្លឺដៃអង្អែលពោះប្រពន្ធទៅមកៗពោរពេញទៅដោយក្តីស្រលាញ់ដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន

"យើងមានកូនហើយ"ជុងហ្គុកនៅតែទន្ទេញពាក្យនឹងដដែលៗតាំងពីដឹងថាខ្លួនមានកូន ភ្នែកគេប្រែជាស្លក់ខ្មៅដូចភែនដា ព្រោះមិនបានដេកមួយយប់ហើយ សូម្បីតែអាវដែលពាក់ធ្វើការកាលពីម្សិល ក៏មិនទាន់ប្តូរចេញដែរ

"អ្ហឹមជុង…."ថេហ្យុងរើខ្លួនតិចៗភ្ញាក់ពីគេង គេគ្រហឹមដើមក បើកភ្នែកព្រឹមៗមមើៗ សម្លឹងទៅកាន់អ្នកដែលអង្គុយញញឹមនៅក្បែរខ្លួនព្រាលៗ ទើបភ្ញាក់ពីគេង គេមើលមិនសូវច្បាស់ ធ្វើឲ្យគេជ្រួញចិញ្ចើម ហៅនាយស្រាលៗ

"បាទ…."ជុងហ្គុកឆ្លើយយ៉ាងពិរោះអមដោយស្នាមញញឹមស្រស់ តែសម្លេងខ្សោះអស់ពីខ្លួនហើយព្រោះមិនបានគេងមួយយប់ហើយមានកម្លាំងឯណា

"យប់មិញបងឯងអត់គេងមែន?"ឃើញមុខបងហើយថេហ្យុងគេដឹងច្បាស់ណាស់ថាយប់មិញនេះបងមិនបានគេងទេ ព្រោះមុខបងស្លេក ខ្សោះថាមពល ភ្នែកបងដក់ខ្មៅ ដូចភែនដា បបូរមាត់់បងក្រៀមស្ងួតតែប្រឹងញញឹម ដូចមិនដែលបានញញឹម

"បងអត់គេងទេ"ជុងហ្គុកតបទាំងញញឹមដដែលគេអត់គេងទេគេបៅអង្គុយមើលប្អូនទល់ភ្លឺ

"អូហ៌!ព្រះអើយ…មិចបងឯងដល់ថ្នាក់នឹង?"ថេហ្យុងស្រែកបន្តិចព្រោះហួសចិត្តក៏ហួសចិត្តភ្ញាក់ផ្អើលក៏ភ្ញាក់ផ្អើល បងមិនដេកពេញមួយយប់ឬ?ម្តេចបងដល់ថ្នាក់និង គេទទួលយកបងពេលនេះមិនបានទេ បងបែកពេកហើយ។

"បងរំភើបពេកបងមិនអាចបិទភ្នែកគេងបានទេ"ជុងហ្គុកមកពីគេរំភើបពេកទើបមិនអាចបិទភ្នែកគេងបាន ទើបអង្គុយទល់ភ្លឺ ស្ងាបចង់រយះមាត់

"មើលមុខបងឯងចុះស្លក់ដូចអ្នកជក់ថ្នាំហើយ"ថេហ្យុងគេមើលមុខបងយូរៗដូចអ្នកជក់ថ្នាំ

"បងជក់យូរហើយ ទើបតែឈប់២ថ្ងៃនេះទេ"ជុងហ្គុក

"ឈប់ហើយមិចអូនឃើញបងនៅបែក?"ថេហ្យុងគេផ្ចាញ់ផ្ចាល់បង បងថាបងឈប់ តែគេឃើញបងកំពុងបែកថ្នាំ។