រឿង ផ្គាប់បេះដូងបង

ភាគទី១: តើខ្ញុំនិយាយខុសត្រង់ណា៎?

   កណ្តាលអាធ្រាតុភូមិគ្រឹះចន ព្រះភិរុណបង្អុសដំណក់ភ្លៀងមកជោគជាំហាក់មិនមានបំណងថានិងឈប់សោះ។

  ភ្លើងហ្វារថយន្តស៊េរីទំនើបបើកភ្លឺចិញ្ច្រាចបត់ចូលមកក្នុងភូមិគ្រឹះយ៉ាងលឿន សាចទឹកខ្ចាយខ្ទាតតាមកម្លាំងកង់រថយន្ត។រាងកាយសង្ហារក្នុងឈុតសម្លៀកបំពាក់ថាក់ស៊ីដូគ្មានក្រវ៉ាត់កអមដោយអាវកាក់ខ្មៅពីក្រៅមូដៃអាវឡើងទៅលើត្រឹមគន្លាក់ដៃនាយសង្ហារទម្លាក់ជើងចុះពីរថយន្តប្រកបដោយទឹកមុខនឹងធឹងបំផុតកែវភ្នែកប្រសព្វមើលទៅក្នុងភូមិគ្រឹះទាំងបង្ហាញទឹកមុខធុញទ្រាន់ហាក់ដូចជាក្នុងផ្ទះមានអ្វីធ្វើឲ្យគេឈឺក្បាលមិនចង់បោះជំហានចូលទៅខាងក្នុងឡើយ។បុរសសង្ហារលើកដៃបោសវាសទឹកភ្លៀងដែលស្រក់លើខ្លួនគេចេញទាំងមិនមាត់មួយម៉ាត់គេស្ងាត់តែចិញ្ចើមគេចង់ម៉ូវជាប់ជានិច្ចគេសម្លឹងមើលអាវសឺមីសតម្លៃថ្លៃប្រលាក់សុទ្ធតែឈាមគេខាំធ្មេញសង្គ្រឺតៗឡើងប៉ោងសរសៃរមុននឹងដើរសម្តៅទៅខាងក្នុង។

  "លោកប្រុសមិនគិតប្តូរឈុតសិនទេឬ?"នាយជំនិតពេលឃើញលោកប្រុសចង់ចូលទៅទាំងខ្លួនប្រលាក់ឈាមក្រហមឆ្អៅបែបនេះក៏សួរឡើងទាំងខ្លបខ្លាចលួចលេបទឹកមាត់ផ្សើមបំពង់កមួយក្អឹក។

"…."អ្នកមាននាមជាលោកប្រុសមិនខ្ចីស្រដីតបតបន្តជំហានទៅមុខដោយដំណើរអង់អាចជាទីបំផុត។

  ហេតុបានជាខ្លួនគេប្រលាក់ឈាមព្រោះ…..

  ទម្រាំតែមកដល់ខាងក្នុងខ្លួនប្រាណទាំងមូលក៏ទទឹកជោគបាត់ទៅហើយ។ពេលមកដល់ខាងក្នុងបំណងថានឹងឡើងទៅបន្ទប់ខាងលើតែក៏ទទួលបានសំណួរសួរ…

  "ឯងទើបមកពីណា?"ចូលមកដល់ភ្លាមក៏ឮសំណួរសួរពីនារីវ័យចំណាស់ដែលអង្គុយលើសាឡាងមើលទូរទស្សន៍ដោយមិនងាកមកមើលមុខគេឡើយ។ស្រ្តីវ័យចំណាស់ម្នាក់នេះមានឈ្មោះថា ស៊ុង ខៃជីរ៉ូស្វេស័តុនត្រូវជាម្តាយរបស់កម្លោះ សង្ហារដែលទើបនឹងដើរចូលមកមុននេះ។

"…."ជំហានជើងបញ្ឈប់នៅពេលឮសំណួរតែគេស្ងាត់

"ឮម៉ាក់សួរទេចន ជុងគុករ៉ូស្វេស៍តុន"ពេលដែលគេ ស្ងាត់មិនឆ្លើយនិងសំណួររបស់គាត់ គាត់ពិតជាខឹងណាស់ គាត់តម្លើងសម្លេងងើបពីសាឡុងដើរមកចាប់ដៃឃាត់ដំណើរកូនប្រុស យ៉ាងលឿនមិនឲ្យគេឡើងទៅខាងលើបានទេ។