រឿង ផ្គាប់បេះដូងបង

ភាគទី៤០: បងប្រុសអើយ~ជួយអូនផង😭

"លោកប្រុសកុំបារម្ភ ខ្ញុំធានាត្រៀមរបស់លេងជាមួយវាមួយអស់ដៃ"ស៊ឺវ៉ូញញឹមកំណាច។ ជុងហ្គុកមិនមាត់ឈរសើចចុងមាត់ដូចមនុស្សបែកអាភៀន។

បន្ទប់ការងារ...

ជុងហ្គុកអង្គុយលើកៅអីផ្អែកខ្នងទៅក្រោយលើកគងគ្នាលើតុធ្វើការដៃកាន់កូនបាល់បង្វិលលេងចុះឡើងៗ ទាំងខាំថ្គាមសង្គ្រឺតទៅមកៗលាន់សូរក្រតៗ

"លោកប្រុសថ្នាំមកដល់ហើយ"ស៊ឺវ៉ូចូលជាមួយថ្នាំមួយថាសយកមកដាក់ចំពោះមុខលោកប្រុសរូបសង្ហារដែលអង្គុយបង្វិលកូនបាល់មិនខ្ចីមាត់សូម្បីមួយម៉ាត់។

"..."ជុងហ្គុករក្សាភាពស្ងៀមស្ងាត់ទាញថ្នាំមកដុតជក់បង្ហុយផ្សែងពេញបន្ទប់។ស៊ឺវ៉ូមិនមាត់ឈរមើលលោកប្រុសជក់ថ្នាំទាំងញញើត។

"រសជាតិឆ្ងាយខ្លាំងយ៉ាងណាទៅបានជាលោកប្រុសនឹងមនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវការវា"ស៊ឺវ៉ូនឹកគិតក្នុងចិត្ត រសជាតិថ្នាំញៀនអាភៀននឹងឆ្ងាញ់ខ្លាំងយ៉ាងណាទៅ ហេតុអីម្នាក់ៗត្រូវការវាខ្វះមិនបានបែបនេះ? ស៊ឺវ៉ូនាមជាកូនចៅមេអាភៀនធ្វើការក្នុងរោងចក្រអាភៀនមែនតែគេមិនដែលសាកជក់ទេគេមិនចូលចិត្តសូម្បីតែបារីក៏គេមិនប៉ះពាល់ដែរ។

ទូត!ទូត!កំពុងតែឈរគិតសុខៗស្រាប់តែទូរស័ព្ទដែលនៅលើតុបន្លឺសម្លេងឡើង ស៊ឺវ៉ូក៏អើតមើលឃើញថាជាលេខរបស់អ្នកប្រុសតូចដែលខលមកលោកប្រុស

"លោកប្រុស អ្នកប្រុសតូចខលមក"ស៊ឺវ៉ូប្រាប់ ព្រោះឃើញថាលោកប្រុសកំពុងតែវង្វេងនឹងថ្នាំ។

ជុងហ្គុកដាក់ថ្នាំចុះងាកមកយកទូរស័ព្ទពីដៃស៊ឺវ៉ូមកចុចទទួលយ៉ាងលឿនទាំងនៅសេសឺនៅឡើយរួចគេក៏យកថ្នាំទៅបោះថ្នាំចោលក្នុងធុងសម្រាមមុននឹងមកចុចទទួលនិយាយជាមួយម្ចាស់ចិត្ត។

"(ហេឡូ!!បងក្រលើកទូរស័ព្ទអូនម្លេះ?)"គ្រាន់តែចុចទទួលភ្លាមសម្លេងស្រួយស្រែសក៏ចោទជាសំណួរសួរនាយភ្លាមៗ ធ្វើឲ្យនាយញញឹមឡើងមកទាំងនៅខាំថ្គាម

"បងរវល់បន្តិច សុំទោសណាដែលទទួលយឺត"ជុងហ្គុក បង្ហើរសម្តីផ្អែមស្រទន់លួងលោមទៅកាន់អ្នកម្ខាងទៀតឲ្យឮហើយញាប់ញ័រស្ទើរទន់ឆ្អឹង។