hou me vast voor ik val

hoofdstuk 2.2.1

"Wanneer is pap weer thuis?" 

Milo hangt over de bank heen en kijkt naar Raoul. Het was vakantie en de tienjarige hangt over de bank heen terwijl hij naar zijn vader keek die aan het koken was. 

Robbie was bij zijn vriendin, nog altijd Jamie. De vijftienjarige was uiteindelijk naar de mavo gegaan en zat nu in zijn eindexamenjaar. Koen, hun dertienjarige middelste zoon, zat momenteel in de tweede van het VWO en was nog elke dag stapel op Robin. Ondertussen hadden beide heren al twee jaar een relatie. 

"Pap heeft een congres in Londen deze week," lacht de man, "en je broers zijn bij vrienden dus wij zijn samen vandaag." Milo krijgt een guitige glimlach en kijkt naar zijn vader. "Dus? Gaan we nu wat leuks doen papa?!" 

Raoul moet lachen en knikt, "wat dacht je ervan om samen naar het zwembad te gaan vandaag? Misschien dat Noé ook mee wil en je twee neefjes kunnen we ook meenemen." 

Milo knikt enthousiast en kijkt naar zijn vader die al aan de telefoon hing met zijn beste vriend om te vragen of zijn kinderen mee wilde gaan zwemmen. Frank en Loïs waren namelijk ook gewoon vrij, als leerkrachten. 

"En stel ze zouden niet kunnen?" vraagt Raoul voor de zekerheid, "zullen we dan vragen of ze morgen naar het zwembad willen? Noé heeft vandaag namelijk therapie uit mijn hoofd, dus het kan zijn dat ze niet kunnen." 

Milo knikt en komt richting zijn ader gelopen. Zijn armen vouwt hij rond zijn vader en met puppy-ogen kijkt hij richting de man die hij echt als vaderfiguur had omarmt. De man die hem, en zijn broers, heeft omarmt. 

Raoul werkte 4 dagen in de week voor de kleuterklas. Na het ongeluk van Milo had hij besloten om weer terug voor de klas te gaan staan. Hij kon het niet meer over zijn hart verkrijgen om de kinderen aan hun lot over te laten. Na het ongeluk viel de leerkracht van de omgekomen kinderen weg door het verdriet en stond Raoul noodgedwongen weer voor de klas. 

"Oww ze kunnen niet appt ome Frank net," zucht Raoul,  "Noé moet naar therapie maar tante Loïs gaat met Hidde en Guus naar monkeytown en ze vraagt of je mee wil?"

Meteen stuitert Milo de hele toko door en knikt enthousiast. Raoul appt de man terug dat hij er met zijn zoon aan zou komen en appte ook zijn andere twee kinderen dat ze niet thuis waren maar wel op tijd zouden zijn voor het avondeten. 

"Nou kom je mee vriendje?" Milo knikt en heeft zijn schoenen al aan. Snel appt Raoul zijn man. Dat hij van hem houdt. Dat hij hoopt dat het lot ze eindelijk toe zou lachen. Dat hij hem snel weer in zijn armen zou willen sluiten. 

Alles wees erop dat Raoul wist wat er ging gebeuren. Dat het onomkeerbare nog moest komen. 

*

"Hoe is het met je Roel?" vraagt Loïs als beide een tafeltje vinden.

Guus en Hidde, de vijfjarige tweeling van Frank en Loïs, hadden zich op Milo gegooid en gingen met de jongen aan de haal. Milo vond het geweldig om met zijn neefjes te spelen, maar vaak speelde hij met zijn nichtje. Het nichtje die hij niet achter wilde laten. 

"Poeh," lacht de man als hij eindelijk zit, "ik word ouder Lo. Ik merk het wel aan alles momenteel." Loïs kijkt de man aan die echt niet veel ouder was dan zijzelf, hooguit drie jaar. Raoul zijn zoons waren gewoon oud in vergelijking, maar dat waren niet zijn biologische kinderen. 

"Ach zeur niet zo," lacht de vrouw, "je bent maar een paar jaar ouder. Maar hoe is het nu echt met je? Nu zo zonder Matt?" Raoul moet lachen en kijkt naar de vrouw. "Het gaat goed met me Lo. Ik kan niet wachten tot Matt weer thuis is om eerlijk te zijn. Rob heeft zo zijn momenten, en vooral zijn aanvallen beginnen ons op te breken. Daarom is Matt ook weg nu. Hij gaat kijken of Rob in aanmerking komt voor een nieuwe studie in Londen voor epilepsie. Toch gek dat die val toentertijd nog zo'n verschrikkelijke nasleep heeft." 

Loïs knikt want ook zij had haar zorgen over haar neefje. Rob kwam vaak over de vloer, ook als hij gewoon thuis hoorde te zijn. Hij belde dan zijn vaders dat hij niet thuis zou eten en gewoon bij Frank aan zou schuiven. Vaak belde Frank er achteraan om te melden dat Rob weer een aanval had en dat hij hem wel thuis zou brengen. 

"En jij Lo? Hoe is het met de kinderen en Frank?" Raoul neemt een slok van zijn cola en kijkt naar de vrouw die haar duim omhoog steekt naar de tweeling die Milo mee naar de waterspeeltuin hadden gesleept. 

"Hidde is een gevalletje," lacht de vrouw als ze zich het oudergesprek herinnert, "hij blijft waarschijnlijk achter in 2, en daar zijn Frank en ik maar wat blij mee, alleen wil school er misschien niet aan. Dus we gaan kijken hoe we het gaan doen. Guus gaat gewoon naar 3, maar jij kent Hid ondertussen ook. Wat zou jij doen?" 

Raoul kende zijn neefje en was op het eerste gezicht een sterke leerling, maar eigenlijk was het een doodsbang vogeltje die altijd achter de grote sterkere Guus schuilde. 

"Ik zou hem wellicht houden in 2, maar jullie zijn de ouders en jullie werken ook allebei in het onderwijs. Ziet Frank hem volgend jaar bijvoorbeeld in zijn klas zitten?" Loïs schudt haar hoofd. De kinderen van Frank en Loïs zaten niet op hun school, maar de school ernaast. Frank gaf nog altijd les aan groep 3/4 en Loïs werkte twee dagen in groep 6. 

"Nee zeker niet. Ik denk ook dat we er goed aan doen om hem te houden in 2," zucht de vrouw als ze haar zoon hun kant op ziet rennen. "Dag knapperd van me," lacht de vrouw als Hidde zich op zijn moeder gooit. "Mama ik heb echt al super veel vriendjes gemaakt! Ik denk wel duizend. Milo wil ook met mij spelen mama, dat is wel mijn aller aller beste vriendje." 

Loïs moet lachen en knikt terwijl ze door haar zoon zijn haren gaat. "Daar is mama blij mee." Hidde knikt en kijkt daarna de man aan die naast zijn moeder zit. "Mag ik dan ook logeren bij Milo?"

"Van mij mag het," lacht Raoul zacht. Loïs knikt zacht naar haar zoontje. "Dan breng ik je na het eten naar ome Roel oké jongen? Want papa zou frietjes halen met Noé dus die rekenen op ons." Hidde knikt terwijl hij weer wegrent naar zijn neefje en tweelingbroer. 

"Zeker dat hij mag blijven?" 

Raoul knikt zacht als hij naar de vrouw kijkt. "Anders had ik het niet voorgesteld Loïs."