hou me vast voor ik val

hoofdstuk 1.1.11

De drie laatste dagen in een slakkentempo vooruit. Koen was ondertussen zo opgeknapt dat hij die woensdagochtend mee zou mogen. Milo was nog altijd spoorloos en Rob ging langzaam vooruit. De jongen boekte wel progressie maar die was klein en had nog altijd geen bevordering in zijn ziektebeeld opgeleverd. 

Vandaag was de laatste nacht dat ze alleen waren. Het voelde gek maar toch waren alle drie de jongens meer dan welkom. Er werd op ze gewacht. Matt en Raoul konden ook niet anders dan wachten op hen. 

De week voelde zwaar en werd zwaarder door de omstandigheden die zich voor hadden gedaan. Rob lag nog altijd te vechten voor zijn leven terwijl Milo dat waarschijnlijk ook aan het doen was.

"Kan jij je voorstellen dat we morgen ineens papa zijn? Matt wat als we het niet goed doen?" De man draait zich om in zijn bed en legt een geruststellende hand op de schouder van zijn paniekerende man. "Dan proberen we het nog een keer en desnoods nog een keer. Net zolang tot we eindelijk het juiste pad hebben."

Matt reikt naar zijn man en plaatst een kus op de voorhoofd van zijn man. De man die op een dagdagelijkse basis kinderen onder zijn hoeden had en nu ineens bang werd voor drie kinderen die onder zijn voogdij zouden vallen.

"Laten we maar gaan slapen. Ik vrees ervoor dat we de komende nachten niet zo veel slaap zullen gaan pakken." 

Matthyas had gelijk want midden in de nacht worden beide opgeschrikt door een telefoon die afgaat. Matt zijn ogen gaan langzaam open en landen op de klok naast het bed. 3.27 geeft het ding aan. Welke idioot belde er nu weer op dit tijdstip.

Zonder naar de beller te kijken, neemt de jongen op. "Matthyas het Lam." Zijn stem is hees en hij voelt Raoul naast hem nog een keer draaien. Zuchtend laat hij zijn hoofd in het warme kussen vallen. 

"Matt je moet naar werk komen." Aan de andere kant van de lijn hoort hij een van zijn vaste aanstellingen tegen hem praten. Het is niks voor de oudere dame om Matthyas zomaar wakker te bellen. Daarom schiet hij meteen overeind. Wellicht was er iets aan de hand met een van zijn kinderen die momenteel nog daar sliepen. Het was ondertussen al na middernacht geweest dus waren ze officieel van hun. Het papierwerk was eindelijk rond. 

Zijn hand gaat naar de heup van zijn man. Hij moest mee naar het ziekenhuis om hem bij te staan. "Roel kleed je om," hist Matt als hij al uit bed springt, "we moeten gaan."

Zijn telefoon houdt hij tegen zijn oor en hoort zachte snikken aan de andere kant van de lijn. "Wie is het?" Het komt er gehaast uit bij de man. Hij wilde gewoon weten voor wie hij kwam.

"Geen idee maar er werd naar jou gevraagd. Kom je eraan? Dan kan ik hem even bij mij zetten voordat je er bent."

De vrouw, die ook Koen en Robbie niet kende, had dus een kind naast haar. Een kind dat specifiek naar de blonde arts vroeg. 

"Ik kom eraan. Waar kan ik je dadelijk vinden?" Zijn schoenen strikt hij niet eens meer. Dat was allemaal kostbare tijd die hij niet bij degene kon spenderen die hem zo hard nodig had.  

Zijn man rent achter hem aan en heeft werkelijk geen idee naar welk kind hij ging. Ergens, diep van binnen, brandt het vuur dat het Milo was. De jongen die nog altijd kwijt was en van wie er geen enkel spoor was. Die jongen was kwijt. 

"Matt wie is het?" hijgt Raoul uit als hij eindelijk zijn broek aan heeft gekregen. Zijn geliefde was ondertussen wat spullen bijeen aan het zoeken. Hij betrapt zichzelf erop dat hij even stil blijft staan voor de deur van de logeerkamer. De kamer die Frank en Rutger om hadden gebouwd voor de drie kinderen. Later zal het als speelkamer figureren en nog veel later zouden de jongens daar blokken voor hun examens. 

"Ik weet het niet maar we moeten nu echt wel Roel! Ik wil nu naar daar!" 

Raoul knikt gehaast en trekt ook zijn schoenen aan. Zijn veters hangen los over het randje wanneer hij bijna uit zijn schoenen glipt. Hij verliest bijna een schoen wanneer de klok half vier toont. De vernieuwde versie van assepoester? Wellicht alleen was zij opzoek naar een prins en was Raoul opzoek naar liefde en geluk in een kind.