hou me vast voor ik val

hoofdstuk 1.1.17

Het kind slaapt half als Frank hem uit de wagen haalt. Ze hadden net Rutger afgezet en nu waren ze eindelijk bij het kleine driekamer appartementje in Rotterdam zuid. Frank wilde hier weg, liever gisteren dan vandaag. 

Vanavond zou het voor Rob dan eindelijk gebeuren. Hij zou in het nieuwe huis van Frank gaan slapen en zou daarbij de extra kamer te zien krijgen. 

"Ome Frank mijn tas staat in de auto?" Rob tilt voorzichtig zijn hoofd op en kijkt naar de auto die nog geparkeerd staat. Frank lacht zacht en gaat door de haren van het kind heen. De kinderen en zijn beste vrienden zijn al een aantal weken niet meer bij hem thuis geweest, dus kon de man gemakkelijk over verhuizen naar zijn nieuwe woning. 

Twee-onder-een-kap tegen het centrum aan. Tien minuten van zijn oude woning, drie minuten van Matt en Roel en zes minuten van het ziekenhuis waar zijn neefje, die hij ondertussen toch echt als neefje was gaan, zo onwijs vaak was. 

Als ze eindelijk de galerij op komen gelopen en Frank de huissleutel in de deur steekt, kijkt Rob verbaasd naar de dozen die in het huis staan. "Woont tante Loïs al hier?" De vriendin van Frank hadden de jongens al tante genoemd. Zij was de vriendin van hun oom, dus in hun ogen hun tante. 

"Nee vriend," zucht Frank als hij een rugzak pakt en nog wat dozen opstapelt, "we gaan vanavond ergens slapen maar je mag nog niemand vertellen dat we daar gaan slapen." Rob zijn ogen vergroten en kijkt naar zijn oom, "echt waar? Beste dag ooit!"

Rob is ineens weer klaarwakker en heeft een glimlach van oor tot oor. Zijn oom had dus nog een mooie verassing en die verassing zou nog mooier worden. "Ga jij dan verhuizen en samen met tante Loïs wonen? Is tante Loïs er ook ome Frank? Wil zij chocomelk voor me maken? Mag ik haar ook voorlezen ome Frank?" 

Frank had zijn geliefde leren kennen op zijn stageschool waar hij toentertijd zijn afstudeerstage liep. Zij zat toen nog in het derde leerjaar. Zij werkte op dezelfde school als Frank waar nu werkt en geeft les aan groep 7/8 in Rotterdam Zuid. 

"Ja tante Loïs is daar ook en hier heb je mijn telefoon dan kan je vragen of zij chocomelk wil maken voor jou. Ik neem even wat dozen mee naar de auto. Blijf jij nog even hier?" Rob knikt en gaat op de trap zitten en wacht tot de man terugkomt. Nu had hij de telefoon van de man die wat verhuisdozen in de auto aan het zetten was. 

"Hey Frank," klinkt het aan de andere kant van de telefoon, "jij kwam naar hier toch vanavond?" Rob zijn been bungelt een beetje boven de traptrede. "Hoi tante Loïs! Ome Frank en ikke komen naar jou toe. Echt waar! Wil jij warme chocolademelk maken voor mij? Het mocht van ome Frank." 

De vrouw aan de andere kant lacht zacht en begroet de jongen net zo vrolijk terug. Ze geeft toe om warme chocolademelk te maken en dat ze alvast Robbie zijn bedje op zou maken. De kinderen hadden bij Frank altijd de logeerkamer. In het nieuwe huis zouden de jongens samen een kamer delen maar ze mochten hem nog zelf inrichten. 

Frank komt ook weer terug en ziet het kind bellen met zijn vriendin. "Ben jij mijn vriendin aan het inpikken meneer?" Rob schudt zijn hoofd lachend als Frank hem op zijn heup zet. Rob zwiert rond en ook de telefoon wordt rond gezwierd. "Haha ome Frank stop! Het kietelt!" 

De jongen wordt weer uit de auto getild en Loïs komt naar de jongen toe die op de heup van Frank zit. "Tante Loïs woont toch ergens anders ome Frank?" Verbaasd kijkt het kind naar de woning die best dichtbij zijn eigen huisje stond. 

"Tante Loïs en ome Frank gaan hier samen wonen." Frank fluistert het in Rob zijn oor die verbaasd kijkt en tranen in zijn ogen krijgt. "Wat leuk ome Frank! Mag ik nu vaker komen? Alsjeblieft dankjewel?" 

Frank zucht en moest het nieuws nog breken dat er iets aan zat te komen waardoor hij minder tijd zou hebben voor de jongens en wat meer tijd nodig had voor zijn vriendin. "Ik moet je nog wat laten zien vriendje," zucht de man als zijn vriendin de dozen uit de auto pakt, "maar het is ons geheimpje oké?"