hou me vast voor ik val

hoofdstuk 1.1.8

De ambulanceschuiven schieten op en Matt rent vooruit. Hij moest en zou zijn leidinggevende spreken dat hij niet meer MMT kon rijden vandaag. Hij moest zicht terugtrekken en moest er voor Robbie zijn. De jongen die net binnen is gebracht en waar het alles behalve goed mee ging. 

"Breng hem naar 139! Ik kom er zo aan!" Matt rent door de spoedeisende hulp gangen. Ze waren drukker dan normaal en de man moest uitkijken dat hij niemand omver zou rennen. Hij was in de tunnelvisie geschoten en had enkel en alleen tijd voor zijn, hopelijk, toekomstige zoon. 

Na een paar verschrikkelijke honderden meters, die hij in een Olympische tijd heeft gelopen, komt hij aan bij het kantoor van de man die de komende week zijn diensten over ging nemen. Hij zou drie kinderen over de vloer krijgen en daarom mocht hij vrij. Hoe ging de jongste arts op de werkvloer aan zijn baas uitleggen dat hij dan waarschijnlijk druk is met het plannen van een begrafenis van een zesjarige? 

Hij valt de deur in en de paniek die hij uitstraalt heeft ook effect op de leidinggevende op de werkvloer. "Dokter het Lam! Wat is er aan de hand?" Hij pakt Matt zijn schouders beet en kijkt de emotionele man aan. Ja de jongste was net wat emotioneler, maar hij wist het altijd verborgen te houden. Altijd. Behalve nu.

"Van Heest," hijgt hij uit, "het broertje van Koen heb ik net opgehaald. Ik kan dit niet meer vandaag." De man houdt zijn hand op en Matthy legt zijn portofoon erin. Zijn baas trekt een witte doktersjas aan en legt zijn hand op Matthyas zijn schouder. "Mijn hemel! Ik ga met je mee. Jij krijgt de zorg over de jongen! Is het erg?" 

De jongeman knikt en vult de oudere in tijdens het rennen richting de kamer waar hij de ambulancemedewerkers naartoe had gestuurd. Als hij zijn voet tegen de deur houdt schiet deze meteen open en wordt hij bijna overlopen door een paar verpleegkundige. 

Rob ligt nog altijd in het zogeheten korrelmatras en er is geen beweging in de jongen te krijgen. Matt wil niet weten welke schade de jongen heeft en welk medisch plaatje hij gaat worden. Wat hadden de interne bloedingen aangericht? Hoe ging de jongen hiermee om? Hoe ging Matt hier nog mee om. 

Hij steekt snel wat dingen in zijn broekzak. Het enige fijne aan die broek waren de onnoemelijk hoeveelheden die het met zich meebracht om spullen op te bergen. 

Het constante gepiep staat de jonge arts niet aan. Hij raakt er helemaal van overprikkelt. Het is constant en dat is de enige fijne indicatie aan heel deze klote situatie. Matt kon er het licht niet van inzien. Niet eens een klein sprankje. Gewoon helemaal niks. 

De man loopt naar het jongetje en wrijft even stevig over zijn arm. Alles zit in een korrelmatras en de man wil niks liever dan het ventje eruit halen en hem helemaal plat knuffelen om hem te vertellen dat het allemaal wel goed ging komen met hem. 

Zijn leidinggevende kijkt ook naar de jongen op het grote bed. Hij werd binnengebracht in de tweede kinderIC die gemaakt was op de spoedeisende hulp. De jongen was er inderdaad erg aan toe en hij snapte dat zijn arts het niet aankon om de andere ritten van het volgende uur te rijden. Daarna was de man toch vrij. 

"Robbie van Heest," zucht Matt als hij meerdere ogen in zijn rug voelt branden, "binnengebracht na een traumatische val. Gevallen van drie meter hoogte. Lijkt horizontaal terecht te zijn gekomen met een ontwrichte enkelbasisfractuur. Deze is ter plekke hersteld. Medicatie is opgeschreven op het bord. Voorstel is een CT te maken van zijn hele lichaam, hem naar de OK te brengen en daarna naar de IC van het Sophia over te brengen." 

De man kijkt de andere mensen aan in de kamer. Hij ziet sommige mensen knikken en beginnen meteen met bellen. Zij wisten dat ze Matt nu echt even moesten laten. Binnen de spoedgevallen was het voorval van gisteren ook besproken en sinds die tijd cirkelde de naam 'Van Heest' ook veelvoudig rond in de wandelgangen.