hou me vast voor ik val

hoofdstuk 1.1.6

"Hey vriendje," Raoul hurkt naast de jongen neer en wrijft geruststellend over zijn rug, "ga je mee met juf Katy jongen? Dan kom je vanmiddag nog even gedag zeggen oké?" Rob staat langzaam op en geeft Raoul nog snel een knuffel voordat hij met zijn juf naar haar lokaal vertrekt.

De man staat nu even te kijken in zijn lokaal. God wat miste hij de kleine Koen nu al. "Sorry dat ik gisteren trouwens snel weg moest," zucht hij als hij zich weer richt op zijn stagiaire, "ik heb wel feedback geschreven voor je dus als je die wilt hebben, dan zet ik die er dadelijk nog in."

Het meisje staat er nog wat onwennig. Ze wist zich echt geen houding te geven en Raoul merkt dat het haar hoog zit. Niemand had haar hierop voorbereid op de PABO en Raoul wilde ook zeker even met haar tutor spreken.

"Kom hier." Hij trekt haar snel in een knuffel en het meisje laat haar tranen lopen. Ze kwam net van de havo. Was zeventien en moest nu dealen met een leerling die zijn beide ouders heeft verloren in een tragisch ongeval. Het was niet niks voor haar.

"We gaan dadelijk meerdere posters maken voor Koen zijn kamertje en eigenlijk wil ik je vragen om groep 1 daarin te begeleiden. Groep 2 kan het heel goed zelf en ik zal daarbij gaan zitten maar ik moet nog veel dingen regelen dadelijk dus dat doe ik tijdens het buitenspelen ook nog even."

In de andere klas komen de leerlingen ondertussen binnen gedruppeld. Katy had met Rob gepraat en had ervoor gekozen om gewoon de lessen te geven. Rob wilde toch echt de nieuwe letter onder de knie krijgen zodat hij zijn broertjes nog sneller voor kon gaan lezen. "Wil je wel dat ik erover vertel in de klas? Dat ze een beetje weten wat er speelt en als je eventjes uit de klas loopt, dat alleen jij dat mag vandaag?"

Rob vond het prima maar wilde niet alle aandacht. Hij was het zelf nog allemaal aan het verwerken dus wist niet hoe hij om zou gaan met de vragen die in de klas gesteld zouden worden.

Als iedereen in de klas zit begint zijn juf met haar verhaal. Robbie kijkt naast hem en ziet een van zijn vrienden naast hem zitten. Hij wist ook niet waarom zijn maatje gisteren ineens weg was maar was maar wat blij om Rob weer te zien. "Je bent er weer!" Rob lacht zacht maar krijgt daarna weer tranen in zijn ogen die over zijn wangen biggelen.

Zijn vriend, Stan, kijkt naar hun juf en wijst subtiel naar Rob. Katy knikt zachtjes en hurkt voor de jongen neer. "Als het niet meer gaat maatje dan moet je het zeggen! Ik geef je alle tijd. Als je naar meester Raoul wil mag dat ook he vriend." Zijn juf wrijft nog even over Rob zijn arm terwijl hij weer met traanogen omhoog kijkt.

"Ik wil blijven juf Katy. Ik moet echt de letter 'p' leren." De vrouw knikt en weet dat ze tijdens het volgende oudergesprek, die ze naar alle waarschijnlijkheid samen met Raoul en Matthyas zal voeren, een onderzoek naar dyslexie op wil dragen.

"Goedemorgen groep 3," begint ze wanneer ze haar eigen tranen alweer wegveegt, "voordat we gaan beginnen heb ik een beetje verdrietig nieuws. Misschien hebben jullie het gisteren van je papa's en mama's gehoord, maar er was een brand gisteren. Dat was het huis van Robbie en daarbij zijn de papa en mama van Robbie overleden. Al hun spulletjes zijn weg en het broertje van Rob ligt nog in het ziekenhuis. Ik heb aan Rob gevraagd of hij erover wilde praten maar hij wilde het voor zichzelf nog even op een rijtje krijgen. Als je vraagjes hebt mag je die aan Rob stellen maar als Rob ze niet wilt beantwoorden is dat ook niet erg. Ik denk dat we de komende tijd extra lief naar Robbie en naar elkaar moeten zijn en elkaar een beetje moeten helpen."

Ze wordt onderbroken door een meisje dat vanaf de achterkant van de klas komt lopen. Het was een beetje een einzelgänger en speelde meer met de kinderen uit de lagere groepen. Ze loopt recht op het snikkende jongetje af en trekt hem in een knuffel. "Jouw papa en mama zijn de mooiste sterretjes!"