hou me vast voor ik val

hoofdstuk 1.2.1

Als de voordeur opent moet de man zacht lachen. Hij hoort een drietal jongens door de deur heen stormen, ieder even enthousiast om hun verhaal aan hun vader mee te delen. Ze hadden er de hele rit voor gehad om dat te doen maar ze vonden het leuker om het te doen als ze effectief thuis waren. 

"PAPA!" Koen rent richting Matt die de jongen behendig oppakt. In zijn hand heeft hij een rol papier vastgeklemd. 

Voor een zesjarige woog het kind niks en bleef hij achter in zijn groei. De man maakte zich nog geen grote zorgen maar had al meerdere notities gemaakt. Rob was ook aan de kleine kant, waarvan de oorzaak wel de bekend was, terwijl Milo bijna zijn broers aan het inhalen was. 

"Hey knapperd!" Matt ziet de andere ook binnen komen lopen en hij begroet ze stuk voor stuk. Als hij die formaliteit af heeft gehandeld, zet hij zijn zoontje op het keukenblad. 

"Wat hebben we hier meneer?" Hij pakt de tekening van Koen en rolt hem uit over het marmeren blad. Koen, die van Raoul een glas water had gekregen, zorgde er eerst voor dat hij het hele glas naar binnen had. 

"Papa Matt mag ik nog een glas?" 

Een achtjarig ventje trekt aan Matthyas zijn broekspijp terwijl hij met puppy ogen naar zijn vader kijkt. Matt knikt en vult het glas weer met water. Gulzig drinkt Robbie zijn glas leeg en zet hem naast de kraan neer. "Wil je nog een beetje?" Aan alles merkt Matthyas dat Rob zich niet zo fit voelt. 

De jongen, die drie dagen eerder zijn dialyse had gekregen, knikt dankbaar en grijpt weer naar de beker. Zijn vader vulde ondertussen een bidon met water zodat Rob wat meer kon drinken. "Hier maatje. Ga jij even op de bank liggen of even boven? Ik kom zo bij je!" 

Robbie neemt de bidon mee naar de woonkamer en nestelt zichzelf op de bank. Hij voelde zich gewoon niet goed maar maakte zich geen zorgen. Zolang zijn vader zich geen zorgen maakte, hoefde Robbie dat ook niet. Zo makkelijk kon het gaan voor de jongen.

"Nu tijd papa?" zucht Koen als hij naar zijn vader kijkt. De arts wisselt een blik met de leerkracht. Iemand moest Rob even in de gaten blijven houden voordat het een tripje naar het ziekenhuis werd. 

"Ja nu heeft papa tijd voor zijn aapje," lacht de man, "wat heb jij voor moois gemaakt meneer Koen?" Er is een regenboog, met in de hoek een gigantische zon. In een krakkemikkig handschrift staan de namen van zijn broertjes en zijn vaders boven de stokpoppetjes. Koen was geen tekenwonder maar Matt bedankte de goden al dat de jongen überhaupt een potlood vast kon houden. 

"Wauw zeg! Heb jij deze tijdens de tekenles van vandaag gemaakt?" Koen knikt gelukzalig terwijl Raoul zijn hoofd schudt en het jongetje aankijkt. Koen had dit helemaal niet tijdens de daarvoor bestemde les gemaakt.

"Nee dat heeft hij niet", zucht de leerkracht, "meneer heeft dit onder de rekenles gemaakt." Matt draait de tekening om en ziet inderdaad dat de achterkant van een rekenblad is versierd. De voorkant, waar alle sommen staan, is niet ingevuld.

Koen had nooit de intentie om in de problemen te komen en wilde echt wel opletten maar hij vond het makkelijk en had teveel in zijn kleine hoofdje om echt helemaal op te letten. Het was in Raoul zijn ogen nog altijd de kleuter die helemaal in zijn spel op kon gaan. 

"Lieverd," zucht Matt als hij merkt dat hij het gevecht vandaag aan mocht gaan met de zesjarige op het keukenblad, "je kan niet altijd je eigen dingetje doen. Papa weet dat je het makkelijk vindt maar je moet echt op blijven letten vriendje. Als iedereen sommetjes moet maken en jij gaat tekenen dan is dat niet leuk voor de andere kindjes. Jij kan het wel makkelijk vinden maar anderen vinden het misschien wel heel moeilijk en die zien jou dan tekenen en willen dan ook waarschijnlijk heel graag tekenen. Dat kan natuurlijk niet want dan staat Juf Roos voor niemand de sommetjes uit te leggen."