"Çocukluğumuz tohumumuzdur," diye fısıldadı Sırtlan'ın kül olan kalbi. "Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz."
EMARE serisinin, birinci kitabı Sarmaşık, ikinci kitabı Pusula ve son kitabı Maske bu başlık altında toplanacaktır.
Mektupların içinde fazlasıyla rahatsız edici ve tetikleyici unsurlar vardır. Bunun bilincine varıp okumaya başlarsanız memnun kalırım, lütfen bu yazıya önem verin kendiniz için. Bir de gerçekten mektuplar arasında bir süre bekleyin yoksa hem kafanız karışır hem de içinden çıkamazsınız.
Kendi adıma üç mektubu da farklı zamanlarda yazabildim, aynı anda yazabilmek benim ruhuma ağır geldi. İntihar eden bir insanın normal bir ruh sağlığında olmayacağının bilincinde olarak okumanız daha doğru olur.
Hisseden kalbinize bin teşekkür. Hasarlı veya hasarsız hiç fark etmez.
(+18)
Şarkı önerileri: Mabel Matiz, Vals Rei 6, Ah Canım Sevgilim Yelawolf, Devil in my Veins Yelawolf, Disappear Şebnem Ferah, Artık Kısa Cümleler Kuruyorum fotoğraf: instagram, misrasarcaios
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
2 Ağustos 2017, Saat 07.25 Korel E. Erezli'nin intiharından on üç saat öncesi
Bu mektubu sadece kendim için yazıyorum. Hayır, kendimi öldürmeyeceğim elbette.
Bu mektubu bir adamın, bütün hayatını bir kadına neden bağladığını anlatmak için yazıyorum. Neden onu hayatı yaptığı ve bu kadar aptal olduğunu anlatmak için yazıyorum. Kendime yeniden hatırlatmak için.
Kendim için bir mektup yazıyorum ki, yaşamayı hiç hak etmeyen bir adamın yine de yaşama tutunma çabasını hep utançla hatırlamak istiyorum.
Evet, sen yaşamayı bile hiç hak etmedin Korel.
Doğdun, bebektin hatta daha öncesi annen seni düşürmek istedi, bunu onun günlüklerinden okudun ama düşmedin, yaşama tutundun utanmadan ve doğdun.
O günlüğü unutmak istedin ama Minel değildin, unutamadın.
Bebektin, annen ocağın gazını açıp seni mutfağa kilitleyerek ölmeni istedi; evdeki hizmetli kurtardı. Bunu da annenin günlüğünden okudun ama yine ölemedin, yaşama tutundun. Annenin ise bir histeri krizi sonucu bunu yaptığına inandın. Kendini kandırdın.
Bu okuduklarını da unutmak istedin ama elbette ki Minel değildin, unutamadın. Aksine annesi tarafından istenmeyen ama annesini çok seven bir çocuk oldun.
Küçücük bir çocukken henüz evden kaçtın, arkadaşların olsun istedin, bir sokak arasına girdin, bilyelerini gösterdin onlara fakat dövdüler seni. Oynamadılar seninle. Pasiftin, korkak bir çocuktun, kaçamadın, karşılık veremedin. Canını yaktılar senin, aptal gibi bilyelerle oynayacaklarına emin olmuştun halbuki. Sonra abin seni aldı, aşağıladı, en güzel bilyeni aldı senden.
