EMARE SERİSİ

12. KAR

Merhaba, bu hafta Cuma günü saat 19.30, EMARE, Sarmaşık kapağı/ 20.30 Pusula'nın kapağı instagram hesabımda yayınlanacak.

Cumartesi günü 20.30'da ise Maske'nin kapağını göreceksiniz.

Söz verdiğim gibi ilk iki kapağı değiştirmedim, iyileştirmeler mevcut. Ama ilk defa görüyormuş gibi tepkiler verirseniz öperim sizi. Ayrıca ön sipariş tarihi verilme ihtimali de yüksek. Yani bu hafta sonum EMARE'mize ait. Onun olacak.

Instagram: asliarslaan

Keyifli Okumalar!

Şarkı: Ryan Caraveo, Ghost

Yaşam ateşti, ölüm ise buz.
Yaşam alevlenen topraktı, ölüm ise buz tutan gökyüzü.
Yaşam sıcaktı, ölüm soğuk.
Yaşam, ölümü eritebilir miydi?

Geceyi karanlığa bulayan siyahlık ve yeryüzünü aydınlatan ayın ışığı, boş sokağa ışığını adıyordu.

Yere yatan kimsesiz bir adam ara sokağa yansıyan uzun bir gölgeyi gördüğünde bakışları kısıldı ve elinde duran şarap şişesini yanına koyarak doğrulmaya çalıştı. Alkolden bulanık gören gözleri sokağın başına yöneldiğinde uzun boylu bir adamın öylece durduğunu gördü.

Prometheus.

Gözlerini ilk önce yıldızsız fakat bulutlarla kaplı gökyüzüne doğru çevirip yutkundu; yutkunuşuyla beraber âdemelması şiddetli bir şekilde hareket etti. Ayın ışığı tam yüzüne vuruyordu fakat maskesinin ardında kim olduğu belli değildi.

Kimsesiz adam biraz daha doğruldu ve üzerindeki eskimiş siyah montuna sokuldu, yanında uyuklayan köpeğin hırıltılarından başka sokağı dolduran ses yoktu.

"Kim var orada?" dedi kimsesiz adam, yaşı elli sekizdi ve belki de çocukları onu sokağa atalı on sekiz yıl oluyordu. Kir içinde olan parmaklarıyla gözlerini ovuşturduğunda sokağın başındaki adam yürümeye başladı, gölge gitgide büyüdü.

Prometheus siyah deri eldivenli parmaklarını avuçlarına doğru kıvırdı ve dudaklarında sinsi bir tebessümle kimsesiz adama doğru ilerledi; kafasının içinde dönen yılanların başını tutamayacak kadar zekiydi; o yılanları yaşatan Prometheus'tan başkası olamazdı.

Kimsesiz adamın önünde durduğunda gölgesi hem adamı hem köpeği kapattı. Yüzündeki maskeyi hafifçe düzeltti ve adamın yüzüne yaklaştı, o an köpek gözlerini hafifçe araladı ve gerilerek yattığı yerden kalktı."Bu da ne?" dedi kimsesiz adam alkol kokan nefesiyle ve gözlerini tekrar ovuşturdu. "Çok mu fazla içtim yine?"

Köpek bir kere havlayıp kimsesiz adamın önüne geçti fakat Prometheus aldırış etmeden hafifçe yere eğilerek köpeğin başına elini koydu, ardından okşamaya başladı. "Çok fazla içtin," dedi kimsesiz adama. Sanki bir cihazdan konuşuyormuş gibi çıkıyordu sesi. "Ama maalesef ben bir hayal değilim."

Kimsesiz adamın içsesi korkulacak bir şeyler olduğunu söylüyordu; bembeyaz, uzun saçlarını önünden çekti. Sakalları uzamıştı ve aralarında siyah, ne olduğu belli olmayan kirler vardı. Elleri titremeye başladığında karşısındaki maskeli adama daha dikkatli baktı.

Simsiyah, kâğıt ya da kartondan bir maskeydi; göz yerlerindeki boşluktan başka hiçbir şey yoktu. Üzerinde neyle yazıldığı belli olmayan kelimeler vardı ve aralarda yer alan işaretlerin bir anlamı bile yoktu. Sadece bir kâğıt parçası Prometheus'un yüzünü kapatırken, bu bile kendisine olan güvenini belli ediyordu.

"Korkmam gerekiyor," dedi kimsesiz adam ve ayağa kalkıp kaçmayı planlarken şarap şişesi yana devrildi, ardından içindeki az kalan kırmızı sıvı akmaya başladı.