What are you?!

hoofdstuk 40

' En.. er komt een moment dat jij te oud bent, en ik te jong.' Zucht hij. In zijn ogen staan tranen.

' Chloé?' Vraagt hij dan. Ik knipper even met mijn ogen.

' Praat tegen me.' Zegt hij dan. Ik slik. Wat moet ik zeggen? Moeten we er nu mee kappen? Of pas later? Zal hij altijd van me houden, zelfs als ik een oma van 85 ben?

' Dus...' Begin ik met een trillende stem. Ik kijk naar het raam.

' We moeten er nu mee stoppen?' Maak ik af. Ik voel hoe de tranen over mijn wangen stromen. Ik bijt op mijn lip om niet een kreet uit te slaan van onwetendheid en machteloosheid.

Ik voel Dean's vingers om mijn kin. Hij trekt mijn hoofd in de richting van hem, zodat ik hem moet aankijken.

' Ik blijf altijd van je houden, Chloé.' Fluistert hij dan. Ik voel ergens een woede opkomen. Hij probeert me te troosten met onzin. Hij en ik weten allebei dat hij me allang vergeet als ik een oma ben. Misschien nog wel eerder. Ik sla zijn hand weg en sta op. Ik pak mijn tas naast het bed, en loop naar de deur. Ik hoor Dean opstaan.

' Chloé.' Ik blijf bij de deur staan.

' Kom op Dean. We zijn veel te naïef bezig geweest.' Krijg ik er verbazend genoeg uit.

' Hoe bed-' Ik draai me om.

' Hou je nog steeds van me als ik vijfentachtig ben?!' Vraag ik huilend. Hij kijkt gebroken. Hij spant zijn kaken aan.

' Je bent me dan allang vergeten.' Zeg ik iets rustiger, maar nog steeds huilend.

'Chloé stop!' Roept hij dan. Het is een paar seconden stil. Ik slik. Ik trek de deur open en loop de gang naar de trap door. Ik storm de trap af.

' Chloé!' Hoor ik Dean nog roepen. Ik negeer hem en loop de voordeur uit.  Waarom reageer ik zo heftig? Dean kan hier ook niks aandoen.

Als ik thuis ben, loop ik de keuken in. Cal staat daar samen met een meisje. Ze zijn aan het praten. Als Cal me opmerkt kijkt hij gelijk heel strak.

' Mam en pap zijn nog niet thuis.' Is het enige wat hij zegt. Hij is nog boos. Gekwetst. Alles wat ik om dit moment wil, is Cal heel stevig vast houden. Hij is... nog een normaal persoon. En dat heb ik nodig.

' Wie is zij?' Vraag ik kijkend naar het meisje. Cal kijkt even achter zich.

' Dat is Lisa.' Zegt hij kortaf. Ik knik. Dan gaat de deurbel. Cal kijkt even kort naar de gang.

' Ik ga wel.' Zegt hij dan. Hij loopt naar de gang toe. Ik en Lisa kijken elkaar aan.

' Dus... Waar ken je Cal van?' Vraag ik terwijl ik de koelkastdeur open. Ik heb even geen zin om aan Dean te denken.

' We hebben elkaar een paar dagen geleden in de kroeg ontmoet.' Zegt ze langzaam. Ik glimlach. Tuurlijk, ik had het kunnen weten.

' En nu kom je bij hem thuis..?' Vraag ik lachend.Ik schenk wat sap in een glas.

' Ik kwam eigenlijk niet voor hem.' Zegt ze dan. Ik trek mijn wenkbrauw op. Net op dat moment komt Cal weer binnen.

' Het is voor jou Chloé.' Zegt hij dan. Ik zet mijn glas neer op de keukentafel.

' Wie is het dan?' Vraag ik terwijl ik naar de gang toe loop.

' Weet ik niet.' Hoor ik hem nog na mompelen. Als ik in de gang sta, zie ik Dean buiten staan. Ik sluit mijn ogen even. Ik loop langzaam naar de deur toe. Als ik bij hem sta, begrijp ik nu pas waarom hij nog buiten staat. Hij kan niet naar binnen zonder toestemming.

' Dean, wat do-' Ik stop met praten als hij me gebaart stil te zijn.

' Ruik je die geur niet Chloé?' Vraagt Dean. Zijn ogen worden rood. Ik vind hem er opeens heel erg angstaanjagend uitzien.