Bi De • Pan Yu Xin De Rui la ||Myanmar Translation||

29

ဝမ်ချောင်ကတော့ သူ ဘာဆိုလိုတယ် နားမလည်ဘဲ အနားတိုးကပ်၍ ရှဲ့ကျူရှင်းကိုယ်ပေါ်ရှိ ဆေးလိပ်နံ့ကို ရှူကြည့်ရင်းမေးလာသည်။ "ဆိုတော့ မင်း ဆေးလိပ်သောက်တယ်ပေါ့။ ဘာလို့ ငါ အရင်က မင်း ဆေးလိပ်သောက်တာကို မမြင်ဖူးရတာလဲ။"

အခုတော့ ရှဲ့ကျူရှင်းက အိပ်ရာအစွန်နားရောက်နေပြီဖြစ်ပြီး ပြေးစရာနေရာမရှိတော့။ သူ စိတ်ရှုပ်သလိုပြောလိုက်သည်။ "ငါ ဆေးလိပ် မသောက်ဘူး။ မပြောနဲ့၊ အိပ်တော့။"

သူ တစ်ဖက်လှည့်ကာ မီးလှမ်းပိတ်လိုက်လေသည်။

ခဏအကြာမှာတော့ ဝမ်ချောင် သူ့အနားတိုးကပ်လာတာကို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်က ပူးကပ်သွားတော့မလိုအထိနီးကပ်နေ၏။ သူ ဝမ်ချောင့်ကိုယ်မှ ထွက်နေတဲ့အပူဓာတ်များကအစ ခံစားမိနေရသည်။

သည်းမခံနိုင်တော့တဲ့အဆုံး သူ မီးဖွင်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထင်ထားသည့်အတိုင်းပင်၊ ဝမ်ချောင်က သူ့ခေါင်းအုံးထက် အိပ်နေပြီး တစ်ဖက်ခေါင်းအုံးနှင့် အိပ်ရာတစ်ဝက်က နေရာလွတ်ဖြစ်နေသည်။

"မင်း ဘာလုပ်နေတာလဲ။" သူ ဒေါသတကြီးပြောတော့သည်။ "မင်းအိပ်ဖို့ ကုတင်တစ်ဝက်လုံးပေးထားတာကို ဘာလို့ ငါ့ဘက်ပဲလာတိုးအိပ်နေရတာလဲ။"

ဝမ်ချောင် သူ့ကို သနားစဖွယ်ကြည့်၍ပြောလာသည်။ "ရှောင်ရှဲ့၊ ငါ အေးတယ်။"

ရှဲ့ကျူရှင်း : "...." 'သနားဖို့ကောင်းအောင် ဆက်ပြီးဟန်ဆောင်နေစမ်းပါ။ ဘယ်သူက ယုံမှာလဲ။'

"ငါ အဖျားရှိနေပုံပဲ။" ဝမ်ချောင် သူ့နဖူးသူ ထိကြည့်ပြီးပြောလာသည်။ "ငါ့ဘာသာဆို မသိရဘူး။ မင်း ထိကြည့်ပါလား။"

ရှဲ့ကျူရှင်း မယုံသလို လှမ်းထိကြည့်လိုက်သည်။ သိသိသာသာပူနေတာမျိုး မဟုတ်ပေမယ့် သူ့နဖူးပေါ် ပြန်တင်ကြည့်လိုက်ချိန် တကယ်ကို နည်းနည်းတော့ ပူနေသည်။

ရှဲ့ကျူရှင်းလက်က သူ့နဖူးပေါ်ရှိဒဏ်ရာကို ဖိထားမိတာမို့ သူ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားရင်းမေးလိုက်သည်။ "ပူနေလား။"

ရှဲ့ကျူရှင်းလည်း မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။ သူ စိတ်တိုနေပေမယ့် တစ်ဖက်ကလည်း ကူကယ်ရာမဲ့သလိုခံစားချက်ဖြစ်နေသည်။ "နည်းနည်း"