Heartbeat of the Sunrise

45

"Prove to me, then. Prove to me that there is nothing going on with you two."

How can I prove to him when all of my promises are starting to become lies?

All I know is I'm scared of figuring out my feelings. Lord, pahingi naman ng kahit kaunting sign kung ano'ng gagawin ko!

"Ma'am Ximena! Ma'am Ximena!" A janitor opened the door with a horrified look in his eyes.

Tagaktak ang pawis at tila mauubusan na siya ng hininga. Nanginginig din siya kaya pati ako, nakaramdam na rin ng masamang kutob.

"Ma'am Ximena! Sumama po kayo sa'kin, may nangyari sa ibaba!"

"A-Ano'ng nangyari-"

"Nilunod po sa swimming pool iyong assistant ni Chef! Wala po siyang malay at-"

Matic akong napatakbo palabas ng opisina. I frantically pushed the damn button on the lift wondering why would he drown in a pool...

Nilunod?!

Nagkukumpulan na ang maraming empleyado sa poolside pagdating ko. Awtomatikong nahawi ang daan sa pagtakbo ko papalapit at may ilan pang umiiyak at sumisigaw sa takot.

Nanginig ang kalamnan ko nang makitang nakahandusay na si Ali sa sahig at walang malay.

I removed the buttons of his polo shirt. Hindi siya malulunod sa isang pool kung hindi sinadya! And why the hell would he jump here without any reason?!

Itinapat ko ang tenga sa bibig niya. I did not hear any air gushing from his mouth.

I calmed myself and started to perform chest compressions. Wala na akong pakialam kahit magkabali-bali ang kanyang tadyang. I pushed faster and deeper, ignoring the horror from the cries of the people.

"Ali, please wake up." Sinampal-sampal ko siya. "Naririnig mo ba ako?" I tilted his head backwards, pinched his cheeks and lifted his chin.

Pero hindi siya nagising. I pumped his chest for almost three minutes pero hindi pa rin siya nagkamalay!

Damn it... you have to be alive, you idiot!

"Ma'am! Baka po wala na-"

"Shut up!" I yelled in frustration.

Natahimik pati ang mga sumisigaw na empleyado. Ipinagpatuloy ko ang pagre-revive kahit nanlalabo na ang mga mata dahil sa luha.

Halos wala nang kulay ang kanyang labi ngunit wala akong dahilan para sukuan siya.

I think I have to do it again this time.

I pinched his nose shut... and placed my mouth over him.

I blew air but his chest didn't rise. I succeeded it with a powerful push over his chest. On my second try, it rose from the air I blew. Medyo nakahinga ako nang maluwag... pero hindi pa sapat hangga't hindi ko nakikitang bukas ang mata niya.

Ang ibang nanonood ay sinabihan na akong itigil na ang pagrerevive sa kanya. Umaagos na ang pawis sa aking noo pero nagpatuloy pa rin ako.

I will never give up on you. Never!

My strength didn't falter, or so I thought. Dahil sa bawat piga ko sa dibdib at pagbigay ng hininga sa kanya, nababawasan ako ng pag-asa na gumising siya.

Maybe the only thing I'm holding on now, and the reason I continue... is because... my untold feelings for him.

God, please don't give up on him! I don't think, I can carry on everything if I lose Ali this time! Tuluyan nang nagpatakan ang mga luha ko habang pinipiga ang dibdib niya.