Unicode
အခန်း ( ၇ )
ထုံကျန်က အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ပြီး မော့ပင်းကိုဆွဲထိုးရန် လက်ကိုရွယ်လိုက်၏။
မော့ပင်းက သူကို စိုက်ကြည့်လာသည်။ “ ထုံကျန် ငါ့အသက် ၂၈ နှစ်ရှိပြီ။ ငါ သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး။ ”
ထုံကျန်၏လှုပ်ရှားမှုများရပ်တန့်သွားကာ ထိုလူ့ကို မရိုက်ရက်တော့။ အဆုံးမှာတော့ မခံချိမခံသာဖြင့်သာ မေးလိုက်တော့သည်။ “ ဒီအကြာင်းကို အကိုဟောင်ထွက်သွားကတည်းက ဘာလို့စောစောမပြောခဲ့တာလဲ။ အဖွဲ့ထဲက တိုက်ရိုက် ထွက်မလား မထွက်ဘူးလားဆိုပြီး အစည်းအဝေးလုပ်ခဲ့တယ်လေ။ မင်း တကယ်ပဲ —”
“ အဲ့ဒီလိုဆိုရင်တောင် ငါဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ။ ” မော့ပင်းက သူ့လက်ကိုဖမ်းကာ တွန်းလာလေသည်။ “ မင်းက သီချင်းဆိုချင်တယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်လေ။ အားလန်ကလည်း IUD က သူ့ရဲ့ အသွေးအသက်ပါလို့ ပြောခဲ့တယ်။ ကုမ္ပဏီကလည်း IUD ကို မဆုံးရှုံးချင်ဘူး။ ပြီးတော့ ငါက အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် ! IUD ကို ငါဖန်တီးထားတာ ! မင်းက ငါ့ကို ‘ နေကြပါဦ။ လမ်းခွဲကြရအောင်။ ငါတို့ ဆက်မလုပ်နိုင်တော့ဘူး ’လို့ ပြောစေချင်တာလား။ ငါ့ကို လူယုတ်မာဖြစ်စေချင်ခဲ့တာလား !”
ထုံကျန်က မော့ပင်းကို အခုမှ ပထမဆုံးတွေ့ဖူးသောလူတစ်ယောက်လို ကြောင်ကြည့်နေမိသည်။ ထို့နောက် ထုံကျန် သူ့လက်ကိုမြှောက်ကာ နှဖူးကိုရိုက်လိုက်ပြီး သူ့ဆံပင်ကိုဆွဲကာ စောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလျှက် ငိုကြွေးမိသွားတော့သည်။
စိတ်ထဲရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်မှုက မော့ပင်းမျက်နှာတွင် ထင်ဟပ်လာပါသော်လည်း ခဏတာသာ။ သူ့ခံစားချက်များကို ကပျာကယာ ထိန်းချုပ်ပြီး ခယ့်လန်နှင့် ဟူပျောင်းကို လှည့်ကြည့်လိုက်၏။ “ အခု ကျွန်တော် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပြီးပြီ။ ကျွန်တော်နဲ့ပူးပေါင်းပြီး အဖွဲ့ကွဲတဲ့အတွက် blame ခံရသမျှကို ကျယ်ယန်အပေါ် ပုံချလိုက်ပါ။ ဒါမှမဟုတ်ရင်တော့ အောက်တိုဘာလအထိမ်းအမှတ် ဖျော်ဖြေရေး လေ့ကျင့်ဖို့ကို ကျွန်တော်ငြင်းဆန်ရလိမ့်မယ်။ ကျွန်တော်ရေးထားတဲ့သီချင်းအသစ်ကိုလည်း ထုတ်ခွင့်မပေးတော့ဘူး။ ဒါဆို အစ်ကိုတို့လည်း ဘာမှဖျော်ဖြေလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး။ အားလန် မင်းလည်း ၂၇ နှစ်ရှိနေပြီ မငယ်တော့ဘူးနော်။ ငွေရှာပေးတဲ့ အနုပညာရှင်သုံးယောက်က ပိုအရေးကြီးလား။ ပွဲဦးတောင်မထွက်ရသေးတဲ့ လူသစ်တစ်ယောက်ကပဲ ပိုအရေးကြီးသလားဆိုတာ ဟူပျောင်း ခင်ဗျားစဥ်းစားကြည့်ပါ ။ ”
