မဏ္ဍိုင်

အပိုင်း ၂၉

နုံးချိနေတဲ့သူ့ခန္ဓာကိုသူလုံးဝကိုမလှုပ်ချင်တော့တာမို့ နိုးနေပေမယ့် မျက်ဝန်းတို့ဖိပိတ်ထားဆဲ ။

အနီစက်တွေအပြည့်နဲ့သူ့ခန္ဓာအပေါ်ပိုင်းကိုလဲသူလုံအောင်မဖုံးထားနိုင်တော့ ၊ လည်တိုင်ကစလို့ ရင်ညွန့်ရိုးတစ်လျှောက်မှ ကျောတစ်ပြင်လုံးအပြည့် မဟာကိုက်ခဲထားတဲ့အရာတွေ ၊ သူ့ပေါင်ခြံတွေမှာလဲရှိနေသေးတယ် ။

ခန္ဓာနှီးနှောတာကနှီးနှောတာ မနေ့ကိစ္စဒေါသထွက်တာကဒေါသထွက်တာပင် ၊ ဒီကောင့်ကိုတော့မကျေသေးဘူး ။ ချစ်ပေမယ့်အလိုမလိုက်နိုင်ပါ ဘယ့်နှယ့်ကိုယ်ကသူ့ကိုပစ်ထားမိလို့ သူ့နာမည်အပျက်ခံပြီးကိုသဝန်တိုအောင်လုပ်သတဲ့ ၊

မဟာထူးလွင်ဘယ်တုန်းက ကလေးဆန်တတ်သွားလဲမသိပေမယ့် သူဒီလိုမျိုးကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်နစ်နာစေတာမျိုးတွေကိုမကြိုက်ပါ ၊ သူ့ယောက်ျားသည် အမြဲဖြောင့်မှန်နေရမည် ၊ နာမည်တစ်စွန်းတစ်စကိုမှထိခိုက်ခံလို့မရ ၊ သူ့ယောက်ျားမို့လို့ကိုပိုပြီးဂုဏ်အသရေတင့်နေရမည် ။ ဒါသူ့အပေါ်ထားတဲ့နိုင့်ရဲ့အတ္တတွေထဲကတစ်ခုပေ ။

အိမ်မှာဒေါ်ကြီးမရှိတာမို့လို့ မနက်စာကိုယ်တိုင်ပြင်ဖို့လိုလေသည် ၊ အောက်စပ်မှကျဥ်စပ်ကာ နာနေတာကိုကြိုးစားအံတုလို့ သူထထိုင်လိုက်လေတော့ ၊ သိပ်မကြာခင်သူတစ်ကိုယ်လုံးမတ်နေအောင်ထိုင်နိုင်သွားပြီဖြစ်၏ ။

မောင့်ခန္ဓာကိုလှမ်းကြည့်တော့ ကြီးမားတဲ့ရင်အုပ်သားတွေအပြင် အိပ်နေရင်းတောင်ဖုဖောင်းနေတဲ့ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားတွေနဲ့မို့ မောင်ကသိပ်ကိုခန့်ညားသည် ။ ဒီရက်ပိုင်းမှထွက်လာဟန်တူတဲ့ စိမ်းညှို့ညှို့နှုတ်ခမ်းမွှေးတွေကြောင့် မောင်ကသူ့ကိုယ်သူပစ်ထားတာဘဲဆိုတဲ့အသိကဝင်လာတာမို့သဘောမကျ ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပိုအပြစ်တင်မိတာဆိုပိုမှန်ပါလိမ့်မည် ၊ မောင့်လုပ်စာနဲ့တစ်သက်တာထိုင်စားလို့ရမှန်းသိနေလျက်နဲ့ သူ့မာနကြောင့်ဆိုင်ကိုသဲကြီးမဲကြီးလုပ်နေမိတာ မောင့်ကိုဂရုမစိုက်ရာရောက်နေလေပြီလား။

အင်းအဲလုပ်ကာနိုးလာတဲ့မဟာကငုတ်တုတ်ထိုင်နေတဲ့သူ့ကိုမြင်တော့ ခပ်ရေးရေးလေးပြုံးပြရှာသည် ။