မဏ္ဍိုင်

အပိုင်း ၁၂ ⚠

Unicode

If you're not 18 . Get out from this chapter. This is not for you .

သူ့လည်တိုင်ဆီမျက်နှာအပ်လို့တတိတိနဲ့ကိုက်ခဲနေတဲ့ မဟာ့ကိုရှိစုမဲ့စုအားနဲ့တွန်းလှန်နေရသည် ။ သူနမ်းလိုက်လို့ပျော့ခွေသွားတာအားတောင်မကျန်ချင်တော့ဘူး ။

လက်တွေကဟိုဟိုဒီဒီပြေးလွှားနေပြီး သူ့ခန္ဓာအနှံ့ဖြတ်တိုက်ပွတ်သပ်လျက်ရှိသည် ။ ရင်ခေါင်းအထိလန်တက်နေတဲ့ရှပ်အင်္ကျီကြောင့်အထူးတည်သူ့အတွက်မခဲယဥ်းတော့ပေ ။ အနည်းငယ်စူမို့နေတဲ့ နို့အုံကိုဖျစ်ညှစ်လို့ ပုခုံးစပ်ကိုအားပါပါနှင့်ကိုက်ချပစ်လိုက်သည် ။

" အားဟ့! မဟာထူးလွင်!! မင်းခွေးလား! "

" အင်း ဟုတ်တယ် ကိုကို့ကိုကိုက်မယ့်ခွေး "

မျက်ဝန်းတွေရီဝေနေပြီး အရင်လိုဂျစ်တစ်တစ်လူဆိုးမဟုတ်ဘဲ ကြည့်ရတာကုတင်ပေါ်မှာတော့ လူမိုက်ဖြစ်ပုံရသည် ။ အောက်ကနေလှမ်းမော့ကြည့်နေရတာက မဟာ့ရဲ့ပုခုံးကျယ်နှင့်အနက်ရောင်ရှပ်အတွင်းမှမို့မောက်ထွက်နေတဲ့ ရင်အုပ်သားတွေကအတိုင်းသားဖြစ်၏ ။ ငေးခနဲတစ်ချက်မှာအငိုက်မိခဲ့သူသည် သားကြောင့်နဲ့အနည်းငယ်ကျဥ်နေတဲ့ အညိုဖျော့ရောင်အသီးဆီမှာထွေးငုံခံလိုက်ရ၏ ။

" ဟင့်အင်း ဟာ့! မလုပ်နဲ့ အင့်! ဖယ်စမ်း "

သူဘယ်လောက်တွန်းဖယ်ဖယ် မဟာထူးလွင်ကတစ်လက်မမျှရွေ့လို့မသွား ။ ဘာလို့ဒီလိုအချိန်ဆိုအားသန်နေရတာလဲ ။

သူကငုံယူထားသည့်အရာကိုသွားနှင့်တတိတိကြိတ်ရင်းစုပ်ယူမိ​တော့ ခပ်စိမ့်စိမ့်အရသာကိုလျှာဖျားထက်ခံစားရ၏ ။

သူ့ခေါင်းထဲဒိန်းခနဲ ၊ ချက်ချင်းပင် နိုင့်ကိုပြန်ကြည့်တော့ မျက်နှာတစ်ခုလုံးရဲပတောင်းခတ်နေသည် ။

" ငယ် မင်းနို့ထွက်တယ်ပေါ့ ဘယ်လိုလုပ်!! "

" အဲ့တာကြောင့် မလုပ်နဲ့လို့ ဖယ်တော့ "

အံ့သြတကြီးဖြစ်နေသူကြောင့်သူ့ခမျာမျက်နှာလေးကိုရဲလို့ရှက်သွေးဖြာနေရသည် ။ အဟမ့် တစ်ကယ်ဆိုသူကအကြီးလေ ရှက်ချင်းရှက်မဟာကရှက်ရမှာ ။