မဏ္ဍိုင်

present part ( 27.5)⚠

This sence is warning zone . If you are under 18 go sleep and make a dream ❗

~~~

" မောင် သားကိုမွေးနေ့လက်ဆောင်မပေးဘူးလား "

" ဘာလို့လဲ မောင့်သားကိုပေးမယ့်အစား သားကိုမွေးပေးတဲ့ငယ့်ကိုဘဲပေးရမှာမဟုတ်ဘူးလား "

" ဘာတွေလာပြောနေတာဘဲ အယုတ်တမာကောင် "

" ငယ်မနက်ကဘာလုပ်သွားလဲမောင့်ကို "

မဟာကပြောတော့ နိုင်ကနားရွက်ဖျားတွေပင်နီရဲလို့ ။ ဒီကောင်ခုထိမာန်မကျသေးဘူးလား ။

" မွေးနေ့ရှင်အတွက်ငယ့်ကိုပေးမယ့်လက်ဆောင်လေ ငယ်ကလက်ခံရမယ်မဟုတ်လား "

" မင်း မင်းလျှောက်မပြောနဲ့ "

သားကပင်ပန်းလို့အိပ်ပျော်နေပြီ ဝရန်တာမှာသူနဲ့ ငယ်နဲ့နှစ်ယောက်ထဲထုံးစံအတိုင်း ထိုင်နေကြတာ ။ ထထွက်ပြေးဖို့ပြင်နေတဲ့ငယ့်ကိုလက်ကောက်ဝတ်ကနေဆွဲချတော့ ငယ်ကသူ့ပေါင်ပေါ်မှာတန်းတန်းမတ်မတ် ။

" ငါအိပ်မှာနော် မဟာ ၊ ငါအိပ်တော့မှာ "

" မောင့်ကိုအရင်ချော့သိပ်ပါဦး "

" ဟင့်အင်း ၊ မင်းကမင်းကိုချော့သိပ်ခိုင်းတာမဟုတ်ဘူး ၊ မင်းဟာကြီးကိုချော့သိပ်ခိုင်းမှာ "

" မထိရတာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ ဟင်
မောင့်ကိုမသနားဘူးလား "

" ငါ ငါညစားစားထားတယ်လေ နောက်ပြီးသန့်ရှင်းရေးမလုပ်ထားဘူး မောင်အလျင်လိုတိုင်းငါဒီတိုင်းပေးနေရတာအားနာတယ် "

" မောင်ကပြင်ပြင်ဆင်ဆင်လိုအပ်တယ်လို့ပြောခဲ့မိလား "

" ဟို မင်းမပြောပေမယ့် ငါက အားဟ့! "

သူ့ရဲ့တီရှပ်တွေထဲလက်တွေလျှိုဝင်လာလို့ အနည်းငယ်လုံးဝန်းတဲ့ရင်သားကိုဆုပ်ညှစ်ချတော့ နိုင့်ခမျာသတိလက်လွှတ်ပင်ညည်းငြူမိတော့သည် ။

" ဟင့်! မညှစ်နဲ့ သားကိုက်ထားလို့နာနေတာကို "

သားကသွားနဲနဲပေါက်ပြီဆိုတော့ သွားယားလို့သူ့နို့သီးခေါင်းတွေကိုနို့စို့တိုင်းကိုက်တတ်သည် ။ ဘယ်လိုမှပြောမရတော့ သူ့မှာအသေနာ၏ ။ ခုလဲသူ့ထိပ်ကိုလာဆွနေပြန်ပြီ ။