Not! Kitabın ilk bölümleri final olduktan sonra düzenlenecektir.
[Kitabın Şarkısı : Lana Del Rey - Dark Paradise.]
Bu hikayede kurtadamlardan değil #KURTLARDAN bahsediyoruz.
Sonsuz bir gecenin göğsünde Ay ince bir bıçak gibi asılıyordu. Adımları ar...
Işığın oradan gelen aura... gölden aldığım rahatsız hissiyatı andırıyordu. Ana kaynağı orası olmalıydı. O halde sorun gölde değildi, sorun o yerden gelen nesnedeydi.
'Öl!'
Duyduğum fısıltıyla birlikte gözlerimi büyüttüm.
'Yaşamanın bir anlamı yok'
'Öl!'
Kim? siz kimsiniz?!
Fısıltılar duraksamadan çoğaldı. Yerini çıkarmaya çalışsam da, adeta tüm göl canlanmıştı. Sesler her yerden geliyor, yankılanıyor, inatla kulağıma fısıldıyorlardı.
Kesin sesinizi! siz söylemeseniz bile anlamı olmadığını biliyorum!
'En sevdiklerin sana ihanet etti!'
'Seni asla sevmeyecekler!'
'Kimsesizsin!'
Titreyen ellerimi büyük bir inatla hareket ettirerek kulaklarıma bastırdım. Suyun altında bu yaptığımın abes olduğunu idrak ediyor olsam bile seslerden kurtulmak için her türlü yolu deniyordum. İşe yaramıyordu. Direk beynimin içerisindeydiler!
'Uğursuzluğun seninle birlikte onu da yok edecek'
Her söylediklerine katlanabilirdim. Yalan söylüyor değillerdi sonuçta. Onlar beni kabul etmeseler de, zorla kabul ettirdikleri doğruları hazmetmiştim. Ruhuma bıraktıkları her bir yarayı yeniden yeniden kanatmaları neyi değiştirirdi? kazısam bile hissizleştiğimi biliyordum. Beni duygularımdan, acılarımdan soğutmayı başarmışlardı. Ama son söylenen fısıltı... işte bu en büyük darbeyi vurmuştu kalbime.
Zira cümleyi işittiğim anda gözlerimin önüne gelen bir çift gümüşi göz en ağır direnişimdi.
Sırf yanındayım diye canını yakacaklardı ya da bizzat, ben yakacaktım.
Ellerimi yavaşça kulaklarımdan çektim. Sanırım buna razı gelebilirdim.
Çok geç olmadan önce... vazgeçerek.
Her şeyden... kendimden bile.
Gözlerimi yavaşça kapatarak kendimi tamamen göle bıraktım.
Fısıltılar kazanmıştı.
Görüşümün tamamen yok olmasına ramak kala gölün içerisine biri atladı. Evet, ayna misali duran sahnemi dalışıyla birlikte bozan kişinin kim olduğunu göremeyecek kadar bilincim uyuşmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Büyük bir hızla bacaklarını hareket ettirerek bana doğru geliyordu.
Kim?
Başkasına ait eller yanaklarımı kavradı. Bana ulaşmış olmalıydı. Gözlerim milim bir açıklıkla duruyordu. Öyle ki dışarıdan kirpiklerimin tamamen kapanmış gibi göründüğünden emindim.
