Little Daddy's Girl

17

- Zayn, nie sądzę by to był dobry pomysł… - mówię z wahaniem, czując jak co raz trudniej mi się oddycha przez jego czujne spojrzenie. Moja klatka piersiowa unosiła się w nienaturalnie szybkim tempie, co również mu nie umknęło. Malik uśmiechnął się zawadiacko, przygryzając dolną wargę w zamyśleniu.

- Ja sądzę, że to jest bardzo dobry pomysł – powiedział pewnie, obniżając swoje dłonie na moje pośladki. Wstrzymałam oddech, uważnie się mu przyglądając. – Poza tym musimy się znowu pogodzić, a gdy widzę Cię w tej sukience, która tak seksownie opina Twoje ciało… Cholera, jesteś tak gorąca – wymruczał mi na ucho. Jego ciepły oddech rozgrzał moją skostniałą szyję.

- Goście mogą nas przyłapać – odparłam, próbując zachować normalny ton głosu.

- Ja o to zadbam. W końcu… jestem właścicielem tego domu – uśmiechnął się szerzej, niż chwilę temu.

- Dlaczego akurat kupiłeś mój projekt? – spytałam, nadal nie wierząc, że Malik był do tego zdolny.

- Chciałem go i… stać mnie na niego – wywrócił oczami.

- Nie kręć oczami, nie lubię tego – cytuję go, a on z trudem próbuje się nie zaśmiać.

- Mnie wolno – puścił mi oczko i objąwszy mnie w talii, udaliśmy się na piętro drugimi schodami. Od tamtego momentu wiedziałam, że będę żałować tego, że je kiedykolwiek wymyśliłam.

- A mnie nie? – prychnęłam. Zayn wzruszył ramionami.

- Inaczej karne rżnięcie – warknął.

- A jeśli się na to nie zgodzę? – ponownie zapytałam, gdy przeszliśmy długi i pięknie oświetlony korytarz i stanęliśmy przed otwartymi drzwiami do sypialni.

- Nie masz nic do gadania, bo… - Zayn chwycił mnie za obie nogi i podniósł do góry. Sukienka była tak wąska, że nie mogłam obwiązać nogami jego tułowia. – Ty uwielbiasz karne, mocne rżnięcie – dodał po chwili, chwytając w końcu moje usta w namiętnym pocałunku. Wtedy zdałam sobie sprawę, jak bardzo pragnęłam by mnie pocałował. Chciałam tego.

Jego całego.

Nie chcąc zepsuć jego perfekcyjnej fryzury, zatopiłam palce w jego ramionach, a ustami odpowiedziałam na jego pieszczotę tak gorąco, jak to było tylko możliwe. Zayn z jękiem wniósł mnie do pokoju i zamknął za sobą drzwi na klucz, który tkwił już małej dziurce. Malik postawił mnie na ziemi, nawet na moment nie pozwalając moim ustom odetchnąć. Cała rozpalona, z drżącymi rękoma pozbyłam się dopasowanej marynarki mulata, by potem ją rzucić na podłogę. Całowałam Zayn’a tak, by i on miał trudność z oddaniem pieszczoty. Przez chwilę tak było, lecz nie dał po sobie tego poznać i jego ręce sięgnęły do zapięcia mojej sukienki na plecach.

- Odwróć się maleńka… - szepnął z lekka zdyszany. Powoli obróciłam się i odgarnęłam włosy na swoje ramię. Słyszałam jak mruczy z aprobatą, przesuwając palcami po moich plecach. Dostałam ciarek. – Dlaczego musisz być taka idealna? Twoja skóra… tak cholernie gładka – gdy jego pulchne wargi smakowały moją szyję, zwinnymi palcami chwycił zamek i rozsunął go do końca aż do zwieńczenia pleców, dopóki sukienka sama się ze mnie nie zsunęła w miejsce tuż obok jego marynarki. Usłyszałam jak bierze głębszy wdech, a ja nie mogąc powstrzymać uśmiechu, szczerzę się, jednocześnie odwracając do niego twarzą. Jego wzrok leniwie skanował moje ciało, dłużej zatrzymując się na nogach i piersiach. Czułam się skrępowana, gdy mnie tak obserwował. Ale to był Zayn Malik i tego mogłam się po nim spodziewać. – Powinienem złoić Ci ten piękny tyłek za to, że znowu mi uciekłaś, Clarisso. Tak porządnie… aż nie pozostawię na nim śladów swojej ręki.