- Theo... jest tu.
Powiedziałam szeptem do Stiles'a. Jak na zawołanie Reaken wpadł na oddział ze swoją bandą.
- Cholera.
Powiedziałam czując pieczenie na nadgarstku w miejscu gdzie charms Scott'a i Liam'a stykają się z moją skórą.
- Co jest?
Zapytał.
- Scott i Liam... coś im się dzieje.
Powiedziałam. Stiles wetchnął cicho. Jakaś dziewczyna przygwoździła pielęgniarza do ściany.
- Po co chimerą banshee?
Zapytał pielęgniarz.
- Nie chce banshee. Tylko piekielnego ogara.
Odparł Theo. Sekundę po tym usłyszeliśmy ryk. Wychyliliśmy się troche. Parrish cały w płomieniach topił drzwi na oddział.
- To chyba znaleźliście.
Powiedział ponownie pielęgniarz kiedy drzwi padły na ziemię. Usłyszeliśmy ryk.
- To Scott.
Powiedziałam. To był ryk który dodał mi siły. Poczułam mrowienie w palcach dłoni. Spojrzałam tam. Po opuszkach zaczęły płynąć jakby białe nitki. Potem jeszcze głośniejszy ryk. Nitki z opuszków przepłynęły do przedramienia.
- Co się dzieje?
Zapytał Stiles.
- Scott woła watahę.
Powiedziałam. Theo wyciągnął Lydię za szyję.
- Stój bo jej się to nie zagoi.
Powiedział Theo.
- Musze jej pomóc.
Powiedziałam.
- Zabije cię. On cię zabije.
Powiedział Stiles. Mówił o Theo.
- Ja będę pierwsza.
Powiedziałam i wyszłam z celi. Po moich rękach dalej wiły się zgrabnie białe świecące nitki. Wystawiłam rękę do przodu. Dłoń Theo odsuwała się od szyi Lydii. Po chwili Reaken zawył z bólu i padł na kolana. Pielęgniarz uderzył go w głowę i chwycił Lydię.
- Jeszcze z nią nie skończyłem.
Powiedział i ruszył do wyjścia. Stanęłam mu na drodze. Nagle odsunął się a we mnie trafił jakiś dzieciak. Padłam na Stiles'a a pielęgniarz uciekł. Zrzuciłam z siebie dzieciaka i wstałam na równe nogi. Stiles podbiegł do drzwi które się zatrzasnęły.
- Lydia!
Krzyczał i walił w drzwi. Odsunęłam go. Położyłam dłonie. Nitki zaczęły schodzić do opuszków. Walnęłam pięścią z całej siły w drzwi. One pokryły się białymi nitkami i padły na ziemie.
- Nie znajdziecie jej beze mnie.
Powiedział Theo pojawiając się koło nas. Stiles od razu pobiegł na dół.
- Idziemy o zakład?
Zapytałam i pobiegłam za przyjacielem. Byliśmy na innym poziomie.
- Czego chcesz?
Zapytał Stiles Theo.
- Znajdę ją a wy nie.
Powiedział Theo. Wywróciłam oczami. Theo wpadł do jakiegoś pomieszczenia. Łazienka męska.
- Kurwa serio?
Zapytałam zasłaniając oczy. Złapałam Stiles'a za ramie i szłam tuż za nim. Zerknęłam przez maleńką szparę. Theo znalazł chyba przejście.
- Tunele?
Zapytał Reaken.
- Mają wiele kilometrów. Lydia może być wszędzie.
Odparł Stilinski. Super. Zeszliśmy na dół. Stiles puścił mnie za Theo a sam szedł ostatni.
- Nie oddalaj się.
Powiedział do mnie Stiles.
- Ona lepiej sobie poradzi niż ty. Lepiej to ty się nie oddalaj.
Powiedział Theo nawet na nas nie patrząc.
- Mam trop.
Dopowiedział szybko i ruszył przed siebie. Ruszyliśmy za nim.
- Ten wysoki...
Zaczął Theo.
- Isaac.
Poprawiłam go.
- Tak on. Jest twoim...
- Chłopakiem? Tak.
Odparłam szybko. Theo był wyraźnie zdziwiony.
- I jest wilkołakiem?
Ponownie spytał.
- Tak.
Potwierdził jego słowa Stiles.
- A ty czym jesteś?
Zawrócił się do mnie.
- Nie ma nazwy na stworzenie którym jestem. Można powiedzieć że jestem trochę norną a trochę medium i trochę wiedźmą. Taką trybrydą.
Wyjaśniłam. Czytałam sporo o istotach nadprzyrodzonych z różnych mitologi i legend. Więc wiem co nie co. Theo przyłożył ucho do rur.
- Mówiłeś że masz trop.
Powiedział Stiles.
- Miałem. Zgubiłem. Teraz zamknij się i daj mi się skupić.
Stwierdził Reaken. Świetnie.
- Sam ją znajdę.
Powiedział Stilinski.
- Nie dasz rady. Musisz mi zaufać.
Powiedział Theo. Robi się ciekawie.
Gdzie mój popcorn?
- Tobie? Zabiłeś własną siostrę.
- Miałem dziewięć lat.
- To nie istotne. Wiem że ci się to podobało.
- Patrzyłem jak zamarza. Wierzyłem w świętego Mikołaja więc jak przyszło do mniebtrzech facetów w skórzanych maskach to serio uwierzyłem że chciała mi oddać serce.
Odparł Theo. Wooo. Takiego zwrotu akcji się nie spodziewałam. Usłyszeliśmy krzyk. Banshee.
- Skąd dobiega dźwięk?
Zapytałam.
- Zewsząd.
Odparł Theo. Czyli jesteśmy w dupie. Błądziliśmy po korytarzach osobno. Nie miałam jak się zgubić bo Theo i Stiles kłócili się tak głośno że na pewno bym ich nie przeoczyła.
- I jak?
Zapytałam trafiając na nich. Pokiwali przecząco głowami.
- Rozwal rurę.
Nakazałam.
- Przewodzi dźwięk... Rozwal ją głąbie.
Powiedział Stiles. Theo uczynił to. Słyszał głosy. Wiedziałam to. Złapałam za charms lustra i zamknęłam oczy. Obrazy. Mnóstwo obrazów. Nie widziałam ich wcześniej. Coś zakłócało. Skupiałam się. Przyczepiono jej coś do głowy. Elektrody. Widziałam jakąś maskę.
- Może zginiesz... ale ocalisz przyjaciół.
Powiedział pielęgniarz. Jakby przez szkło. Otworzyłam szeroko oczy i chyba zachłysnęłam się powietrzem. Nie mogłam złapać tchu.
- Leila co jest?
Zapytał Stiles łapiąc mnie za ramiona.
- Chce ją skrzywdzić. Ona zaraz umrze. Umrze.
Powiedziałam. Oczy przyjaciela rozszerzyły się.
- Dasz rade ją znaleźć?
Zapytał mój przyjaciel. Theo stał i mnie obserwował.
- Raczej tak.
Odparłam. Stiles poklepał mnie po ramieniu.
- Ruszajmy więc.
Powiedział i złapał mnie za rękę.