Ik word wakker van getik tegen mijn raam. Zuchtend draai ik me om. Ik open een oog, en kijk naar mijn wekker. Vijf voor zeven. Ik kan nog vijf minuten liggen. Met een brede glimlach sluit ik mijn ogen weer, en zink dieper weg in mijn warme dekens. Na een paar seconde hoor ik het getik tegen het raam weer. Geirriteerd, ga ik overeind zitten, en kijk naar het raam. Niks. Ik ga weer liggen, maar nu naar het raam toegericht. Met mijn ogen tot spleetjes geknepen, kijk ik naar het raam. Na een minuut, zie ik een paar kleine steentjes tegen het raam aanketsen. Ik schop mijn benen over de rand van mijn bed. Shit, het is koud. Ik pak snel een trui, en joggin broek, en kijk nog even in de spiegel of ik er acceptabel uit zie.
Ik stap naar het raam, en kijk eruit. Het eerste wat me opvalt, is dat het vies, maar dan ook echt vies weer is. Het regent, en het is heel grijs. En aan de bomen te zien waait het heel hard. Dan zie ik Blake staan. Wat doet die hier? Ik open het raam.
' Blake! Wat doe jij hier? Het is zeven uur!' Blake kijkt ernstig naar boven.
' Mag ik binnen komen?' Hij kijkt lief naar boven. Ik zucht even. Een koude windvlaag komt binnendringen, en ik neem snel een besluit.
' Ja oke, ik...ik doe wel even open.' Ik sluit het raam weer, en sluip de trap af. Mijn ouders keuren het nooit goed als er nu een jongen naar binnen wilt. Maar als ze hem nu zien, denken ze dat hij is blijven slapen..
Ik open de deur, en Blake komt voorzichtig binnen.
' Stil graag, mijn ouders.' Ik ga voor hem de trap op en sluip naar mijn kamer. In mijn kamer, ga ik op m'n bed zitten. Ik werp een snelle blik op de wekker. 7:15. Ik moet opschieten..
Blake komt de kamer binnen, en doet de deur dicht. Dit is serieus, hij gaat ergens over beginnen.
' Wat doe je hier zo vroeg?' Begin ik dan maar.
' Chloé.. Er is.. Het is zo dat ik.. Het spijt me voor afgelopen weekend.' Hij kijkt me met een schuldige blik aan. Net wanneer ik wat wil zeggen, gaat hij door.
' Het was nog niet zeker dat er een reeks moorden aankwamen, maar Adam en de rest zijn er wel op voorbereid. En, eigenlijk wilde ik je wat laten zien, maar aangezien je nog niet aangekleed bent... Heb ik dit mee genomen..' Hij haalt uit zijn binnenzak van zijn jas een krant, en gooit het voor mij neer. Ik kijk hem even aan, en vouw de krant uit. Ik lees de voorpagina.
MOORD is het eerste woord dat ik lees. Mijn ogen glijden over de pagina, en ik zie voor de bar waar ik met Cal was, een man liggen. Overal ligt bloed, en zijn hele keel is kapot. Ik slik even en wend dan mijn ogen af.
' Timon Stereds. Tweede slachtoffer van Dean.' Hij leunt tegen mijn kast aan.
' Tweede slachtoffer van Dean?! Jezus Blake! Wat mankeert jou? Dat doet Dean niet!' Ik sta op en loop naar de kast. Ik open het, en en druk met de kast deuren Blake weg.
' wees nou even realistisch. Dean voed zich aan mensen.'
' Dus, het kan net zo goed iemand anders zijn!'
' Snap je het dan niet Chloé?! Elke keer als ik hoor dat iemand vermoord is door vampiers, bid ik dat jij daar niet ligt!' Hij kijkt me ernstig aan. Ik slik even. Zo belangrijk ben ik dus voor hem. Maar waarom? Blake zucht. Ik hoor voetstappen op de gang, en ik en Blake kijken elkaar angstig aan. De deur gaat open, en mijn moeder stapt binnen.
' Wil je eens ophouden met schre-' Ze kijkt van Blake naar mij.
' Wat is dit?' Ze wijst naar ons. Blake en ik kleuren.
' Dit is niet wat je denkt..' Zeg ik snel.
' O nee? Nou, dit lijkt er verdacht veel op! Is hij hier soms blijven slapen?! Oh god, dat had je ook gewoon kunnen vragen Chloé! Waar is mijn brave meisje gebleven? Ik wist wel dat er iets m-'
' Mam! Hij is niet blijven slapen! Jezus.' Ik kijk Blake aan. Hij begrijpt mijn blik, en loopt de kamer uit. Ik zie dat het inmiddels kwart voor acht is. shit shit shit!
Als ik op school net optijd kom, kijkt de docent me streng aan. Ik ga snel zitten en kijk in het raam. Ik had geen tijd meer voor mascara.. Nou ja, volgende keer beter. Ik heb ook nog eens onterecht huisarrest. Mijn moeder heeft uit mijn agenda mijn rooster over geschreven, zodat ze weet hoelaat ik uit ben... Echt iets te overdreven. En het is ook nog eens niet eerlijk. En ook nog eens voor twee weken...
In de pauze loop ik de trap af naar buiten. Ik moet lucht, het voelt alsof ik in de gaten wordt gehouden. In de gang is het druk, en ik moet me naar buiten worstelen. Ik stoot tegen iemand aan. Ik zeg snel sorry en loop door.
Als ik eindelijk buiten ben, zie ik Nerissa staan. Ik loop op haar af.
' Hey.' Ik kijk haar glimlachend aan. Ze draait zich om. Hij tengere gezicht wordt wat breder door haar glimlach.
' Moest je er ook even tussen uit?' Ze trekt haar jas dichter tegen zich aan. Ik knik.
' Het is alleen wel koud.' Moppert ze. Ik grinnik. Mijn gezicht wordt strak. En ik kijk naar de bomen.
' Wat is er?' Ze kijkt me aan.
' Nja, Blake doet zo raar.'
' Blake is heel beschermend naar iedereen. Zelfs naar mensen die hij niet zo goed kent.'
' Ja, je hebt vast gelijk...' Ik lach even en loop dan samen weer met haar naar binnen.
Na het tweede lesuur verschijnt Dean pas. Hij komt naast me zitten.
' Je dacht, laat ik het eerste twee uur even lekker blijven liggen?' Ik kijk hem niet aan en pak mijn boeken.
' Ik heb toch al honderd keer dit jaar gedaan.'
' Oke.' Ik zucht en leg mijn boeken neer.
' Heb je me zo erg gemist.'
' Ja, echt ondraaglijk veel..' Ik kijk hem aan. Dean kijkt me onderzoekend aan.
' Is er wat?'
' Nee.'
' Chloé.. Wat is er aan de hand?' Hij kijkt me doordringend aan. Ik kijk naar zijn ogen. De mooie goudbruine ogen, die angstaanjagend zwart kunnen worden. Mij ogen dwalen af naar zijn mond. Volle lippen. Dan valt me er een vlek op, vlak onder zijn onderlip zit iets roods.
' Dean, je hebt hier een beetje..' Ik wijs naar zijn lip. Hij gaat er met zijn vinger langs, maar het blijft zitten.
' Het zit er nog steeds.'
' Haal het weg dan.' Hij kijkt me ondeugend aan.
' Doe het zelf.' Zeg ik met een grijns. Hij kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan.
' Oke.' Zeg ik dan snel. Ik veeg er snel een keer overheen, maar het blijft zitten.
' Ik ben niet vies van je hoor.'
' O nee? Misschien heb ik wel een hele besmettelijke ziekte.' Zeg ik grijnzend.
' Heb je niet.' Hij kijkt me uitdagend aan.
' Weet je niet.'
' Wel, en ook als zou je dat wel hebben. Ik kan niet ziek worden, weet je nog.' Hij grijnst breed. Ik glimlach kort. Ik maak het uiteinde van mijn duim nat, en breng het naar de vlek. Ik veeg er een paar keer overheen, en dan is de vlek weg. Mijn vinger blijft even bij zijn lip hangen, en glijdt dan langzaam naar beneden, naar zijn kin. Hij kijkt mij aan, en ik hem. Dan realiseer ik me wat ik aan het doen ben en haal ik snel mijn vinger van zijn kin af. Ik kuch even, en richt me snel in mijn boeken. Dean schuift wat heen en weer, en kijkt dan naar het bord.
Na de bel loop ik snel naar het scheikunde lokaal. Ik zie Daniel zitten bij het raam, en ik ga snel naast hem zitten. Daniel kijkt me even aan en kijkt dan weer voor zich. Ik pak me volgende boeken.
Heel de les zit ik met een raar gevoel. Af en toe kijk ik Dean's kant op, die naast een meisje zit. Hij kijkt dan ook mijn kant op. Af en toe zie ik vanuit mijn ooghoeken Dean naar mij kijken. Wat deed ik net in godsnaam.
Na de les loop ik snel naar mijn kluis, en haal mijn jas eruit. In de verte zie ik Levi en Maxime staan. Levi kijkt boos, maar Maxime zwaait. Ik glimlach even hun kant op, en loop dan richting de uitgang.
' Moet je kijken Chloé!' Maxime komt mijn kant op gerent. Ze houdt een folder in haar hand. Net zoals een paar maanden geleden.
' Er komt een halloween feest!!! Jij moet ook komen!' Ze kijkt me enthousiast aan. Ik glimlach.
' Nou..'
' Ah, kom op!' Ze kijkt me smekend aan. Ik kan maar beter gewoon wel gaan, dan kan ik misschien weer vrienden worden.
' Ga jij?'
' Ben je gek? Ja duh! Natuurlijk ga ik!' Ze geeft een klein gilletje.
' wanneer is het?'
' Aankomende vrijdag.'
' Ik heb het er nog over, oke?' Ik glimlach en loop snel naar buiten. Halloween, eigenlijk helemaal gaan zien in..
Als ik thuis ben, aai ik Ringo even. Ik laat hem even uit, en ga snel weer naar binnen. Mijn moeder komt naar beneden.
' Hey schat, hoe was het?'
' Prima.'
' Ik ga zaterdag naar oma, ga je mee?' Ze geeft me een kus.
' Ja best.'
' Zeg mam, vrijdag is er een Halloween feest, ik ga daarheen met Maxime, en Levi goed?'
' Ja best.' Zegt ze vermoeid.
' Zolang die Lake maar niet mee gaat.' Zegt ze streng.
' Het is Blake. En nee, die gaat daar niet heen... Denk ik..' Ik loop snel naar boven, en ga douche.
Als ik uit de badkamer kom, maakt mijn mobiel een geluidje. Ik loop naar bed, en bekijk het berichtje.
Happy Halloween,
ik zie je daar.
Eduard