"Papa?" Milo kruipt wat dichter tegen zijn vader aan terwijl Raoul zacht over zijn hoofd aait. Roel geeft een goedkeurend geluidje waardoor Milo begint te praten. "Leuks doen? Diertuin?"
Het was vakantie en Robbie was weer naar het ziekenhuis voor zijn dialyse. Twee keer in de week moest de jongen naar het dialysecentrum en er zat geen afbouw in voor de korte termijn. Als het kind na de kerstvakantie eindelijk weer naar groep 3 zou gaan, was het roeien met de riemen die ze hebben om Rob daar te houden. Nog altijd stond de leerkracht achter de optie om hem terug te halen naar groep 2, maar op rekengebied steeg de jongen boven alles en iedereen uit wat de leerkrachten weerhield om hem terug te zetten.
Koen kijkt ook op van zijn plekje op de bank. Zijn broer zou toch bij ome Frank slapen dus zij konden ook wel wat leuks doen toch?
"Ja papa! Dierentuin!" Raoul pakt zuchtend zijn telefoon en checkt de tijd op zijn telefoon. Zijn man, die de laatste tijd meer en meer nachtdiensten draaide om er voor de kinderen te zijn als ze wakker waren, lag nog boven te slapen maar wilde wel graag voor 12u weer wakker worden zodat hij niet zijn dag weggooide met slapen.
"Papa Matt moet dan nog wakker gemaakt worden en er moeten nog wat dingen ingepakt worden maar dan wil ik best met zijn viertjes naar de dierentuin hoor!" Meteen vliegen er twee paar armen de lucht in en rent Koen de trap al op om zijn vader wakker te maken.
Zachtjes doet het kind de deur open en ziet zijn vader liggen in het grote bed. Het bed waar Koen en Milo in de vakantie soms mochten slapen omdat Raoul alleen sliep. "Papa Matthy?" Het kind klimt op het bed en gaat tegen zijn vader aanliggen. De blonde lokken van de arts dampen nog een beetje na door de ochtenddouche. Hij kwam vanochtend thuis en Milo zat toen al beneden. Hij ging toen maar even douchen en nu ligt zijn middelste naast hem op het grote bed.
"Papa wakker worden? We gaan dierentuin!" Koen plaatst een kusje op zijn vaders hoofd en vermoeid opent de man zijn ogen en armen. Koen kruipt er vrolijk in en drukt zichzelf dichter tegen zijn vader. De man die hij had gepromoveerd tot papa en die hem zo onwijs lief had.
"Goedemorgen aapje van me," begint de arts schor, "maar dit is toch al een dierentuin? Jij bent toch mijn aapje?" Koen schudt zijn hoofd en giechelt als Matt hem kietelt, "nee papa echte aap! Met Milo samen papa en met papa Roel! Waar is Robbie papa? Moet Robbie ook niet mee? En de apen? Denk je dat die apen er echt zijn papa? En d-"
Matt wilt zijn kussen over zijn eigen hoofd trekken om het geluid te stoppen. "Koen vriendje," lacht de man halverwege, "papa wil echt alles alles weten maar nu moet ik me toch echt omkleden want anders zijn de apen en giraffe en alle andere denkbare dieren inderdaad al weg ja."
"Oww maar ik hier als jij omkleed," begint de jongen als hij zichzelf rechtop zet tegen het hoofdeind aan, "en ik kletsen met hem. JOU!" Matthyas rolt lachend en zuchtend uit zijn bed. Hij ging er gewoon niet aan ontkomen dat de woorden waterval van de familie het los ging laten op de arts.
"Wat slim van jou Koentje! Nu kan papa zich omkleden en jij kletsen. Echt een onwijs goed idee." Het laatste mompelt hij lachend in zichzelf als hij wat kleding uit de kast pakt. Als hij zijn hoofd effectief door een blauw shirt heeft gestoken, hoort hij zijn zoon vreemde taal uitkramen.
"Koen wat doe je?" lacht de man, nog altijd met zijn rug naar het grote bed gekeerd. Koen had ondertussen een oud leesboekje van Raoul gevonden en had op magische manier een kern 7 boek in zijn handen.
Matthyas weet niet wat hem overkomt als het kind ineens een boek aan het voorlezen is. Raoul moest dit zien en moest oordelen of dit nog enigszins in de norm paste, want anders dan was het weer een feestje voor de jongens voor de zorgen. Hij zet zijn telefoon in de kast en neemt het hele tafereel op.
Met een shirtje aan en alleen zijn boxershort om zijn onderlichaam, komt hij beneden. Zijn man kijkt hem vreemd aan en Milo rent meteen naar zijn vader toe. "Papa wakker! Nu diertuin papa!" Dan valt Milo zijn blik op de bovenbenen van zijn vader. "Papa broek kwijt?"
De man moet lachen maar Raoul leunt nog altijd tegen het keukenblok aan. "Waar is je broek en waar is degene die je wakker moest maken?" Matt sommeert Milo richting de speelkamer en legt zijn mobiel op het keukeneiland. "Wat denken we hier van Meester Raoul?"
Matt speelt de video af. Hij hangt in zijn schouders al hij tegen het keukenblok aanleunt. Raoul bestudeerd de video goed en ziet dan ineens het leesboek dat hij vastheeft. Het was een kern 7 boek en dan valt het kwartje bij Raoul. "Mijn hemel," zucht hij geïrriteerd, "ik wist dit al maar in deze mate nog niet! Koen en ik hebben samen afgesproken dat het een geheimpje zou zijn tot hij zes was."
Matthyas pakt zijn telefoon terug en kijkt naar zijn man. "Ja en nu? Roel je zoon leest. Je oudste zou er een moord voor doen!" Raoul knikt als hij koffie inschenkt, "ja ik zie dat Koen kan lezen inderdaad en ik vind het echt heel erg knap van hem maar we moeten hem, hoe rottig dit ook klinkt, remmen. Sociaal is hij zo onwijs zwak maar daar hebben we de ouderavond over twee weken voor. Heb jij jezelf wel ingetekend?"
Matthyas lacht en knikt, "als aller aller eerste!" Raoul lacht mee en kijkt naar zijn man, "ik ben er in ieder geval bij! Wordt een leuk gesprek zo te horen."
Matt schudt zijn hoofd lachend als hij Raoul zijn ontbijt afpakt. "Ik ben me boven omkleden als je me nog nodig hebt! En het boekje waar die leesworm in aan het lezen is?" Raoul roept nog wat nutteloze dingen voordat Matt weer de kamer binnenloopt en zijn zoon nog altijd haardop hoort voorlezen.
Als de man dan ook eindelijk een broek aan heeft getrokken, pakt hij Koen op zijn heup. Het boek valt op het bed neer waardoor de jongen hem boos aankijkt. "Ik was nog niet klaar papa!" Matt schudt zijn hoofd en zet Koen op de wastafel neer. "En papa en papa vonden dat jij klaar was meelezen dus hop mond open dan kan ik die tanden eens poetsen voordat ze er dadelijk uitvallen slimmerd."
"Kan dat echt papa? Cool!" Matt schudt zijn hoofd en begint die tanden eens goed te poetsen. "Nee meneer Van Heest dat gaan we niet doen meneertje," lacht de man, "jij gaat die tanden poetsen en papa gaat je net zolang helpen tot die armpjes van jou het weer zelf kunnen."
"I-g h- hugh- jo-"
Matt kijkt het kind aan dat een gesprek probeerde te voeren met zijn vader wanneer de tandenborstel nog in zijn mond zat. Dat was natuurlijk een kansloze missie dus haalt Matthyas de tandenborstel eruit. "En nu nog een keer zodat papa jou wel kan verstaan."
Koen gooit zichzelf richting zijn vader. "Ik hou van jou papa!"
"Papa houdt ook van jou Koentje. Zo onwijs veel."
De stoet is niet gek veel later in de dierentuin beland. Milo loopt, want hij wilde toch echt niet gezien worden door de dames als hij in een lame kinderwagen zat, naast de kinderwagen. Koen zat daarentegen wel in de kinderwagen en was gewoon een beetje moe.
Matt duwt de kinderwagen en Milo grijpt naar zijn andere vader. "Olilant papa?" Raoul tilt het kind op dat erg graag naar de olifanten wilde. "Oké knapperd maar eerst even naar de visjes want dat wilde Koen graag zien."
Koen steekt zijn hoofd uit de kinderwagen in de vorm van een giraffe, "ja de visjes papa! Ik heb gezien dat er echt veel visjes zijn. Grote visjes, kleine visjes, rode visjes, zeesterren, mini visjes. Papa waarom eet de eet de visjes niet? In Fining Nemond doen ze dat wel papa. Echt waar ik heb het zelf gezien."
Milo kijkt zijn vader verbaasd aan. "Koen veel praat papa. Hoofd wordt moe." Matt doet zijn best om zijn lach in te houden. Raoul doet niet eens zijn best en barst in lachen uit. "Die van papa soms ook hoor Miel! Maar Koen weet heel veel vriendje en dat wil hij jou heel graag allemaal uitleggen."
Weer steekt Koen zijn hoofd uit de wandelwagen en knikt als hij naar zijn vader kijkt en zijn broertje op zijn heup. "Ja ik weet heel veel papa! Die visjes papa, waarom zitten die niet in de oceaan? En zijn hier wel dinosauriërs? Rob zei dat die dood waren waar ik heb ze echt gezien hoor papa. Echt waar op visie."
"Ehm nee daar heeft Robbie gelijk in meneertje," begint Matt als hij de kinderwagen oceanium inrijdt, "en ga jij hier zelf lopen of moet papa nog steeds duwen?" Koen kijkt bedenkelijk naar zijn vader. Hij zat eigenlijk wel prima in zijn wagentje en wilde niet zo heel graag lopen. Zijn handen deden pijn door de kou en Matthyas had hem handschoenen aangedaan.
Het was warm in de ruimte dus pakte Matt diezelfde handschoenen af. "Papa van mij?" Matt schudt zijn hoofd en hurkt zich voor het wagentje neer. "Nee nu is het te warm en gaan je handen zweten, alleen kunnen die nog niet zweten dus wil papa niet dat die warmte om je handen hebt meneertje koekenpeertje."
Koen knikt goedkeurend naar zijn vader en zijn blik valt op zijn winterjasje. "Ook uit?" Matt knikt en pakt het jasje aan. Milo wilt ook zijn jasje uit dus veranderd Koen zijn schoot in een kapstok. "Ja niemand meer die zijn jassen uit moet doen? Kunnen we dan vissen kijken nu?"
Raoul loopt met Milo op zijn heup langs de vissen. Het kind kijkt zijn ogen uit en zit, samen met zijn broer, tegen het raam geplakt wanneer de grote haai langs zwemt. De haai die ieders ogen uit laat puilen. "Wauw papa!" Koen zijn hand raakt het glas en de kou voelt hij door zijn hele arm. "Is koud papa."
Matt kijkt verbaasd op. Zou het kind zo ver in zijn herstel zijn dat hij nu al zijn zenuwen aan het werk waren. "Was het koud vriendje?" Koen knikt en hij geleid zijn vaders hand naar de wand. Hij was inderdaad koud, maar niet extreem koud dus moesten Koen zijn zenuwen het weer doen.
Raoul kijkt ook op en wrijft zijn tranen uit zijn ogen. Tranen van geluk en overwinning. Wellicht dat het toch goed ging komen met de drie kinderen die ze hadden. De drie fantastische kinderen van Matt en Roel en ook wel een beetje van Frank en Rut.
"Maar dan gaan we dadelijk bioscoop toch?"
Rob zijn dialysemachine zit aan zijn eigen katheter vastgekoppeld. Op deze manier moest hij niet elke keer opnieuw geprikt te worden en Matthyas was druk bezig met het regelen van thuisdialyse zodat het kind niet nog meer onderwijstijd zou verliezen.
Rutger knikt en kijkt naar het ventje die ongestoord verder gaat met het lezen van een boek. "Ja dat hebben Frank en ik toch aan jou beloofd jongen? Wij gaan lekker naar de bioscoop en je mag zelf kiezen welke film je wil kijken."
Rob kijkt nu op van het boek en kijkt naar de man die al ruim twee uur over zijn hand aan het wrijven was. Zijn andere, en stiekem favoriete oom, zit ook in dezelfde kamer. Hij zat alleen achter een laptopje spullen te regelen voor een leerling die uit huis was gezet. Hij ging niet de Raoul uithangen en nam het kind niet in huis. Het was de raddraaier van de groep maar het begon vaak al bij de opvoeding dat een kind tot die dingen in staat was.
Frank kijkt op en lacht vriendelijk naar de jongen die nog zeker een uur aan de dialyse moest zitten. Rutger zou dus nog een uur over zijn hand wrijven. "Ome Rut?" Rob legt het boek weg en kijkt naar zijn oom. Die man knikt en kijkt naar hem, "ja vriendje?"
Rob glimlacht en zijn wiebelende tand komt tevoorschijn. "Mag ik dan ook McDonald's en frietjes?" Het was een no-go voor het kind aangezien de friet zout was en hij zijn zout tot een beperkte moest houden. "Ehm." Rutger kijkt naar de man die aan de andere kant van het kamertje zat. Hij schudt zijn hoofd zacht. Ze konden het echt niet doen zonder toestemming van de arts.
"Ik bel papa wel eventjes," zucht Frank, "wellicht dat we hem kunnen overtuigen. Als papa nee zegt, dan wil ik best thuis frietjes voor je bakken of wil je echt graag die happymeal?" Rob knikt voorzichtig. Hij vond het lastig om te begrijpen dat zijn broers wel een happymeal mochten maar hij het moest doen met de kipnuggets en de snoepwortels. Thuis bakte papa Raoul altijd frietjes maar toch was het anders en compenseerde de heren het meestal met het ijsje die hij wel mocht terwijl zijn broers die thuis mochten uit de vriezer.
"Hey maatje," klinkt er aan de andere kant van de telefoon, "is die kleine al klaar met zijn dialyse?" Frank moet zacht lachen en Rob steekt zijn hand uit om de telefoon te pakken. "Hoi papa!"
Matthyas moet lachen en begint honderduit te praten samen met zijn zoontje. Dan komt de vraag die te verwachten was. "Waar bel je voor vriendje?"
"Papa mag ik met ome Frank en ome Rut naar de McDonald's? Alsjeblieft dankjewel papa?" Matt zucht en was zo geen fan van het idee maar wilde het kind eindelijk iets toezeggen. Iets waar hij zo onwijs lang voor aan het vechten was. "Als ome Frank beloofd om te vragen of jouw frietjes vers gemaakt mogen worden en er absoluut geen zout op mag, dan mag je van mij die happymeal gaan halen knapperd. Je hebt het verdiend!"
Rob zijn glimlach is van oor tot oor over zijn gelaat verspreid. "Mag het echt papa?!"
Matt giechelt een beetje aan de andere kant omdat hij zich kan voorstellen dat het kind door het dolle heen was. "Ja vriendje. Het mag echt van papa!"
Rob ziet zijn kans schoon en wil zijn vader dan zijn andere vraag stellen. "En mag ik dan ook bij ome Frank logeren papa? Ome Frank heeft echt super veel boeken papa!"
Raoul, die het telefoongesprek ook hoorde, mocht lachen en knikt. Hij gunde zijn oudste de wereld. De wereld die hij bij hun gezamenlijke vriend had gevonden. De man die ondertussen in een flatje woonde en die eindelijk ook een vriendin had die over een aantal weken in zou trekken. Daarom was dit waarschijnlijk de laatste kans voor het kind om zijn ome Frank echt even voor zichzelf te houden.
Frank droeg een geheim met zich mee en Rob zou de eerste zijn die er vandaag achter zou komen.
"Ja vriendje," antwoord zijn vader, "jij mag bij ome Frank logeren."