Chapter 50
Loud music, neon lights, party goer’s, and smell of vape. Iyon ang bumungad sa akin pagkapasok ko sa bar. I know I’m used to this but, I actually missed this atmosphere. Matagal na talaga noong huli akong nakapunta sa ganito. How nostalgic it is.
“Hey, Miss. Are you alone?”
Mabilis na inilingan ko ang sumalubong sa akin at naglakad patungo sa bar counter. Wala akong Juls na mahanap dahil ibang bartender ang naka-toka sa bar area kaya minabuti kong magtanong.
“Excuse me? Nasaan ‘yong Juls na nagtatrabaho dito bilang bartender? Hinahanap ko kasi siya.” Tanong ko sa kaharap na inaasikaso ang order kong champagne.
“Mamaya nandito na ‘yo,ma'am. Siya ‘yong kasama ko dito.”
“Talaga?” Napangiti ako. “salamat.”
Tumango ito pabalik. Hindi na ako mapakali sa kinauupuan at panay ang palibot ng tingin sa paligid. Maaga pa lang pero marami ng tao ang bar. The night is still young but they’re enjoying every bit of it. Marami ng nagsasayaw sa dance floor, ang iba ay walang pakealam sa ginagawa dahil may sari-sarili ng mundo. Flirts everywhere but I’m used to it. Para akong bumalik no’ng college.
“Here’s your champagne.”
Ngumiti ako sa bartender. “Salamat.”
Kinuha ko ang isang basong champagne at sinimulan itong inumin. Wala akong balak maglasing dahil walang aalalay sa akin pauwi at bukod doon ay ayokong maabutan ako ni Aquila na lasing. Umiinom lang ako ng marami kapag may tiwala ako sa mga kasama ko.
I roamed my eyes around the bar. May second floor ito at sigurado akong VIP room ang nasa taas. Maraming couches sa ‘baba at karamihan doon ay okupado ng mga bigating tao. Kaliwa’t kanan ang mga babae na mukhang hindi na bago.
Sa bagay, ano pa ba ang nakakagulat.
“Hey.”
Lumipat ang tingin ko sa aking katabi. Napatigil ako sa pagsimsim ng alak para ituon ang atenston dito.
“Yes?” ngumiti ako. Mukha namang approachable ito dahil sa maamo nitong mukha.
“Mind if I join you?” He asked. Itinaas nito ang baso na may alak, tanda na iyon ang ibig niyang sabihin.
“It’s okay, no problem.”
Ngumiti ito. Nabigyan tuloy ako ng pagkakataon na makita ang maputi at pantay-pantay nitong ngipin. Para itong artista, makinis ang balat at may mukhang pang-aktor. Maamo ang mukha, ‘yong tipong hindi mapaghahalataan na pumupunta pala sa ganitong lugar.
“Thank you. You can order anything, it’s on me.”
I nodded. Wala pa naman si Juls kaya iinom muna ako ng konti.
“Salamat. Wala ka bang kasama?” sumenyas ako sa bartender ng isang bote ng champagne. Agad itong tumalima at ibinigay ‘to sa akin.
“I have, but I need to be separated. Lahat may kanya-kanya ng partner.” His voice is lace with disapproval.
Napangisi ako at nagsalin ng alak sa aking baso. “Sa dami ng tao dito, bakit ako pa ang nilapitan mo? There’s a lot of ladies here..”
“Jerome. That’s my name.”
“Well, Jerome,” I shrugged. “I feel like you have motives.” Ginalaw ko ang stool para humarap sa kanya. Napansin ko ang pagngisi niya habang sumisimsim ako ng alak.
“I can’t say it, lovely lady. Pakiramdam ko ikaw pa naman ‘yong tipo ng babae na ayaw sa ibang bagay maliban sa pakikipagkaibigan.”
Lumaki ang ngiti ko sa labi. “Mabuti at alam mo.”
“But..” he leaned forward. Masyado siyang mabilis kung kaya’t hindi ako nakagalaw para lumayo. He’s face is too close! “ako ‘yong tipo ng lalaki na hindi titigilan ang isang bagay na gusto ko.”
“And I’m also a man who can beat the fuck up who ever touches my woman.”
Napasinghap ako sa boses na ‘yon. Muntik na akong mapatalon sa stool nang may hablutin ito sa beywang ko. Kamay ni Jerome!
“Did she give you permission to touch her?” napalunok ako sa lamig ng boses nito. Ang paghawak nito sa kamay ni Jerome ay tila mababali sa sobrang higpit. “No one can touch my girl, you hear me? Back off, you asshole.” Marahas na binitawan nito ang huli na hindi nakapagsalita. Sa halip ay mabilis na umalis at tumakbo palayo sa amin.
I lick my lower lip. “Casper..”
He glanced at me. I even flinched at the way he looked at me. It was piercing. ‘Yong tingin niya ay parang kutsilyo na pati kaluluwa ko ay masasaksak.
“I thought you’re busy with your work. Mahahanap lang pala kita dito.” He’s towering me and even if I’m sitting on the stool, I still need to looked up to him.
Mas tumangkad si Casper. His body were more masculine than before. Namumutok sa muscle ang katawan nito. Na pati suot nitong long sleeve polo ay parang mapupunit. I’m pretty sure that behind that polo are his eight pack abs.
I cleared my throat and averted my gaze. Kung saan-saan nalang tumatakbo ang utak ko.
“I’m here to meet with someone.”
“Oh, really?” tunog nagdadalawang isip ang boses niya. Tila hindi naniniwala sa sinasabi ko. “sa bar na pala ngayon kailangang mag meet up.”
“He’s working here, okay?” pinandilatan ko siya. “hinihintay ko siyang dumating kaya kung ayaw mong maniwala, p’wes lubayan mo na ako.”
His jaw clenched. Kumuyom ang kamay nito na nakapatong sa bar counter dahilan para iiwas ko ang tingin.
“A lady that is alone were always be a prey for those horny bastards.” He sat on the stool in front of me. “so I’m not leaving.”
Napahinga ako ng malalim. Hinagip ko ang baso sa ibabaw ng counter at ininom ang alak. I did not face him again but I can feel his stares on me. Narinig ko ang pag order nito ng rum kaya talagang mananatili siya dito.
And it will be the death of me if he’ll stay here.
But he’s right. Mag-isa ako at alam kong ako ang pupuntiryahin ng mga kalalakihan dito. Hangga’t hindi dumadating si Juls, hindi ako aalis. Mas mabuti na rin sigurong narito siya dahil ayokong maistorbo ng iba.
Pero imposible na si Casper lang mag-isa ang nandito. Sigurado akong may mga kasama siya.
“Hayaan mo na ako, Casper. I can handle my self here. Besides, malapit na rin si Juls.” I said. Nagsalin muli ako ng alak sa baso at inisang lagok ito.
“Aalis ako kapag dumating na ‘yong sinasabi mong Juls.”
I took a deep breath. Bumuka ang bibig ko para magsalita ngunit naunahan na niya ako.
“And if you’re worried about my companions, don’t worry, I’m alone. And will always be.”
I shifted my eyes at him. Inisang lagok nito ang rum at muling nag-order sa bartender. This time, he ordered one bottle of rum.
I lick my lower lip and averted my gaze when he glanced at me. Pinaglaruan ko ang baso nang wala akong masabi. What he said made me speechless. What does he mean by ‘will always be’? Is he saying that he will be always alone? Gago pala niya, may anak siyang tinitingala siya.
“I heard about Lilliene..” Ani ko nang maisipang buksan ang tungkol dito. I don’t know if the liquor were kicking now but I don’t care. Gulong-gulo na ako at kailangan ko ng sagot. “it was shocking.”
“Did Caleb told you?” I nodded. Narinig kong napabuntong hininga siya kaya sumulyap na ako sa kanya.
“What happened, Casper? Limang taon akong nawala tapos pagbalik ko malalaman kong patay na si Lilliene?”
Lumagok ito ng alak kapagkuwan ay pumihit paharap para ituon ang buong atensyon sa akin.
“She was sick while carrying Caleb. She refused to take medication because she can’t risk her son’s life. Matapos nitong ipinanganak si Caleb, binawian siya ng buhay. Her condition were getting worse and ended up dying. She risked her life for her child.”
“Anak mo rin si Caleb, Casper. H’wag mong ipahayag sa akin na parang si Lilliene lang ang may karapatan sa bata.” I muttered. Kumunot ang noo ko at nag-iwas ng tingin. Hindi ko nagugustuhan ang kanyang sinasabi.
Silence filled the both of us. Pasimple ko siyang sinulyapan at nakitang nakatungo ito. He look so lost and defeated. Ang matatag na Casper na kilala ko noon ay hindi ko makita ngayon.
“I fucked up everything, Coleen. I messed up everything. I don’t know what to do anymore..” pagak itong natawa. Hinagip nito ang bote ng alak at doon na mismo uminom.
I swallowed. Nanunuyo ang lalamunan ko sa nasaksihan. Hindi ko alam kung magagalit ba ako dahil sa aming dalawa ay siya pa ang mas nasasaktan, o maaawa dahil sa sitwasyon niya ngayon.
Ako lang ba ang nasaktan no’ng naging gago siya? O pati siya?
“You have Caleb, Casper. Be brave for your child. Siya ang panghawakan mo ng lakas kung alam mong hinang-hina ka na. Kung alam mo lang sana kung gaano ka kinahahangaan ng anak mo.”
“H-He does..?”
I nodded. “Yes. Kaya umayos ka at magpaka-ama sa bata. I don’t know more about Caleb but I’m pretty sure you know him well.” I took a deep breath and glanced at him. “please take a good care of him, Casper. Your son loves you even if he keeps saying he hates you.”
Tumigil ito sa pagtungga ng alak para ituon ang atensyon sa akin.
“It’s likely my son.”
“Yeah?” I chuckled. “kamusta na nga pala siya? I would like to meet him again. I miss that little kid.” And I would like him to meet my daughter.
“He’s fine but he’s looking for you. I’m sure he’ll be glad to see you.” He said.
We talk casually like nothing happened between us a while ago. Mas mabuti na ring ganito kasi nakakapagod mag overthink sa mga bagay na hindi ko naman dapat malaman. I’m here to meet my friend, not to get involved with Casper. Pero dahil siya naman ang lumapit sa akin, hayaan ko nalang dahil mukhang mag-isa talaga siya.
“Palagi ka bang nandito? It looks like the bartenders knows your order.” Ani ko nang mapansin ‘yon. Panay rin ang palibot ng tingin ko dahil hindi pa dumadating si Juls. Shifting ba sila?
“Sometimes. If I feel stressed out, I came here.”
“If that is, that means Caleb is alone in your house?”
“With her nanny and guards. Hindi ko iniiwang mag-isa si Caleb. He’s prone in danger, he’ll do anything he wants. Malingat ka lang sandali, wala na si Caleb sa paningin mo.”
I suppress my smile. “Gano’n ba? Parang hindi naman gano’n si Caleb sa ‘kin.”
“Favoritism.”
I laughed. Napailing ako at napainom ng alak dahil wala akong masabi. Silence filled the both of us and no one dared to interrupt it. Tahimik kaming umiinom, nakikiramdam sa isa’t isa.
Ngayon ko lang nakausap ng ganito katagal si Casper dahil no’ng huli naming pag-uusap ay hindi naging maganda ang kinalabasan. We just fought and I blamed him for everything I suffered. Aside from that, I’m starting to break down that time and I don’t want him to see me like that.
Nawala lang ako sa malalim na pag-iisip nang may marinig na pamilyar na boses na tumatawag sa akin.
When I lifted my head to see who was that, a wide smile escape my lips. Impit akong napatili at napatayo sa stool.
“Juls!” I cheered.
Nagtitili ang bakla bago lumabas sa counter at sinugod ako ng mahigpit na yakap. Nagtatalon kami sa tuwa at hindi mapuknit ang ngiti ko sa labi dahil masayang-masaya ako na yakap ko na siya ngayon!
Finally, after five years, I got to hug my best friend like this.
“Gaga ka! Saang lupalop ka ba ng mundo nagpunta?!” mahina ako nitong sinabutan na tinawanan ko lang.
Kumalas kami sa yakapan at napansin ko ang pangingislap ng mata ni Juls dahil sa luha.
“Sorry.” My lips pursed. “sorry na kung hindi ako nakapag-paalam sayo. It’s just.. too complicated.”
“Babaita ka! Pinag-alala mo ako!” kinurot niya ako. “limang taon pero hindi mo man lang ako kinontak!”
“I lost my communication with you..”
“Communication mo mukha mo. Naiinis parin ako dahil hindi ka nagpaalam sa akin. Akala ko kung ano ng nangyari sayo jusko ka!”
Ngumiti ako at niyakap ulit siya. Hindi ko maipaliwanag ang saya na nararamdaman ko ngayon. Something just filled my hollow heart.
Saka lang napatigil si Juls nang may mapansin sa likuran ko. Nang mapalingon ako rito, napag-alaman kong si Casper pala ang nakita niya.
“Anong..” pabalik-balik ang tingin niya sa ‘ming dalawa. “kayo parin ba? Akala ko..”
“We’re just friends.” Ako na ang sumagot dahil ayokong iba na naman ang isipin ni Juls. “nagkataon lang na nagkita kami dito.”
“Oh, talaga ba?” tumikwas ang isa nitong kilay. “marami akong ikukuwento sayo at ikaw rin. Marami tayong oras para mag-chikahan kaya h’wag mo akong takbuhan gaga ka.”
Tumawa lang ako. Si Juls na ang nagpaalam at hinila ako sa taas kung nasaan ang mga VIP room. He also excused himself from his colleagues. Mukhang ngayong gabi ay hindi makakapagtrabaho ang bakla.
“Spill it, Coleen. Anong nangyari at bigla kang nawala na parang bula? Nagtanong ako sa mga classmates mo pero maski sila walang alam kung nasaan ka.” Anito nang makapasok kami sa room. Ito na rin ang nag-order ng mga inumin at dahil ngayon nalang ulit kami nagkita ay ako na ang nag bayad.
I sat on the large couch and rest my back. Tutal kaming dalawa lang naman ang nandito, mas magadang ikuwento ko nalang sa kanya ang lahat. Juls deserve to know everything. He is my trusted friend. At matagal na panahon na rin namang nangyari kung saan ako biglang umalis.
“I got pregnant, Juls.” I confessed. His jaw dropped and can’t even response that’s why I continued. “It’s gotten complicated because I was still studying. No’ng pageant, buntis na ako no’n. I thought everything was okay but then I found out that Casper cheated.” I sighed.
Ikunwento ko sa kanya lahat ng nangyari mula sa bakasyon namin sa davao. Kung ano ang nangyari, natagpuan ko, nalaman ko at nakakagulat na rebelasyon. Everything what happened in davao, I said that all to him. Wala akong itinago kahit isa at kahit mahirap at masakit balikan ang nakaraan ay kailangan kong magtiis.
My hands started shaking but I keep it hidden. Kaya ko pa namang kontrolin ang sarili ko hangga’t mag-iisip lang ako ng mga magagandang bagay.
“It was all too sudden. Biglaan lahat ng nangyari, na kahit ako ay hindi iyon inaasahan. He impregnate his friend’s sister and he didn’t tell me at all until I found out. She was three months pregnant to be exact.” I swallowed.
Nagpatuloy ako at kahit noong dumating ang order namin ay patuloy parin ako sa pagkukuwento. Nakikinig ng maigi si Juls, habang tumatagal, napapansin ko ang kunot ng kanyang noo. Ang pagkainis ay mababakas sa kanyang mukha at kahit siya ay hindi ko masisisi sa lahat ng pinagdaanan ko.
I also told him about my daughter’s death. Gulat na gulat ito at talagang nanlalaki ang mata na nakatitig sa akin. He feels sorry but I told him it’s okay. Hindi na bago sa akin ang reaksyon niya.
Wala akong pinalampas, kahit ang pagkakaroon ko ng therapy dahil sa malala kong depresyon ay sinabi ko rin sa kanya. I never thought that I will feel light-hearted while telling him everything what happened. Gumaan ang pakiramdam ko at ang bigat sa loob ko ay tila nawala.
Sa mga nagdaang taon, mahirap para sa akin na ikuwento sa iba ang nangyari sa ‘kin. Pero hindi iba si Juls, siya ang matalik kong kaibigan.
“Kaya ka ngayon nandito dahil sa negosyo, tama ba?” tumango ako. “kamusta ka naman matapos niyong magkita ngayon? Nagkausap na ba kayong dalawa?”
Umiling ako at napainom ng alak. “Sa tingin ko hindi naman kailangan. It’s his fault, Juls. Wala ng dapat pag-usapan sa aming dalawa.”
“Hindi sa pinapaboran ko si Casper pero, isipin mo rin ang naramdaman niya noong umalis ka.” Napalingon ako sa kanya. “Girl, I know you. Nakakaintindi ka ng damdamin ng isang tao at hindi naiiba si Casper. Bakit hindi kayo mag-usap? Kung kayo mo na, why not? Remember na ama siya ng anak mo.”
My lips thinned. Nag-iwas ako ng tingin at napatungo.
“He don’t deserve my child..”
“Talaga bang ‘yan ang gusto mo?” he uttered. “kung ‘yan na talaga, wala na akong magagawa. Sa lahat ba naman ng pinagdaanan mo, mukhang inaasahan ko na talaga ‘to.” He sighed. “pero sis, sasabihin ko rin ‘to sayo. Tungkol kay Casper.”
I looked at him. My brows furrowed when I saw how serious he is.
“What about him?” hindi ko alam pero kinakabahan ako sa susunod niyang sasabihin.
Huminga ito ng malalim. “He also suffered like you, sis. He was suicidal.”
RHNA24 | rhiena manunulat