Chapter 39
“How are you feeling, hija? Do you want something to eat? Any craving?” Tita Helda asked with utmost concern on her voice.
Masuyong ngumiti ako at tumango-tango habang hinahaplos ang may kalakihan ko ng tiyan.
“Yes po, Tita. Can I have dragon fruit po? Wala na akong mahanap sa fridge kanina.”
“Oh, sure, sure. No problem at all, hija. Magpapa-deliver ako rito ng dalawang boxes and it’s all yours.” She smiled.
I giggled and clapped my hands. “Thank you Tita!”
“Anything for you.” She said. “gusto mo bang pumasok o dito ka muna? Magluluto lang ako ng lunch natin.”
“Dito po muna ako. I like the breeze here.”
“Oh, okay. I’ll just call you for our lunch.”
I smiled and nodded. Pinanood kong umalis si Tita sa hardin at nang maiwan ako doon ay napasandal ako sa upuan. I rested my back at the chair as I caress my tummy. May kalakihan na rin ito at sa susunod na linggo ay may appointment ako para sa check up nila.
Yes, it’s them. We found out last check up that it’s a twin. Dalawang heartbeat ang naririnig ni dok sa loob ng tiyan ko at nakita rin sa ultrasound na kambal. I was beyond happy when I find it out but when I announced it to them, they’re more than happy as I am. Masaya silang lahat na dalawa ang dadagdag sa pamilya na kahit si Tita ay nagsimula ng bumili ng mga damit kahit four months pa lang naman ang tiyan ko.
We don’t even know the genders yet. Sa susunod na buwan pa at gusto kong i-sorpresa ang sarili sa gender reveal na magaganap.
These babies will be the luckiest babies in the whole world. Bukod sa maraming nagmamahal sa kanila, spoil na spoil din sa mga Tito at Tita. Especially Dio that so fond of children. Kaya nga hindi nagtagal ay nagkasundo ang dalawa kong kapatid dahil palaging si Dio ang kalaro nila.
Well, bukod sa walang trabaho ay dito lang naman ‘yan o ‘di kaya’y ipapasyal ang mga kapatid ko. Tito were handling the company and sometimes Tita were helping him. Sa ngayon ay nandito si Tita dahil ang katulong ni Tito ay si Dio. And my dad? He’s resting. Ang dalawa ko namang kapatid ay nag-aaral sa ngayon.
“Matagal na rin pala tayong nandito mga anak.” Kausap ko sa sarili habang hinahaplos ang tiyan. “time flies so fast that I didn’t even notice it. Tapos limang buwan nalang at lalabas na kayo.”
Four months ago, I’m still in the state of recovering and accepting everything. I even consult to a psychiatrist to let off my negative and painful thoughts. Isa ‘yon sa hindi ko pagsisisihan dahil naging maganda ang takbo ng buhay ko pagkatapos no’n. Everything that causing me stress, it all vanished.
Paalala ng doktor na h’wag ko ng balikan ang mga masasakit na nakaraan dahil hindi ito makakatulong sa akin lalo pa’t buntis ako at sinunod ko ang payo nito. And look at me now, perfectly fine and happy while waiting for my twins to come out.
Gusto ko sanang magpatuloy sa pag-aaral pagkatapos kong manganak pero pinagalitan lang ako ni Tita. She said that it would be better if I will be a full time mom. H’wag ko na raw isipin ang pag-aaral dahil experience lang ang kailangan ko at pasok na ako sa kompanya. After all, I will be the successor of the company.
And I’m still processing it.
“Looks like you’re thinking too deep that you didn’t notice me.”
Napakurap-kurap ako at napatingin kay Dio na nakaupo na sa tapat ko. He’s intently looking at me with a grin on his lips.
“Your early, akala ko mamaya ka pa.”
“Well, I finished all my works last night kaya kaunti nalang ang naiwan ngayon. And I have something for you. I’m sure you’ll love this.” He handed me a cellophane and my eyes glistened because I know what it is.
“Mango Ice cream?!”
“Hmm-mm.” He gives me thumbs up. “It’s all yours, cousin. H’wag ka lang maingay kay mommy dahil papagalitan ako no’n.”
Natatawang tumango ako at kinuha ang ice cream.
“Maraming salamat, Dio!”
“You’re welcome.”
I giggled and started eating my favorite mango ice cream. Ito talaga ang cravings ko no’ng bago pa lang ako magbuntis at kahit hanggang ngayon ay ito parin ang hinahanap ko. It’s just that, Tita were very strict when it comes to health. Na kahit ang pinaglilihian kong ice cream ay minsan niya lang pinapatikim sa akin.
And my cousin here can’t take it because he knows how I love mango ice cream. Kaya minsan kung umuuwi siya, nagdadala talaga siya ng ice cream at patagong binibigay sa akin.
If Tita will find this out, he will be dead for sure.
“Kaya kita paboritong pinsan eh.” I said.
“Ako lang ang pinsan mo.”
I just hummed. Si Dio lang ang nag-iisang anak nina Tita kaya kung makapag-alaga siya sa aming magkakapatid ay para na rin naming ina. She had complications to her ovary and even though she wants second child, it would be risky. Kaya kahit mahirap ay hindi na nila sinundan si Dio. Tito can’t take the risk because it’s too dangerous. He don’t want to lose his wife.
“Sasama ka ba sa ‘kin mamaya na sunduin ang mga kapatid mo? We can stop in your favorite shop.”
Napatigil ako sa pagkain para ituon ang atensyon ko sa kanya.
“I’d love too! Gusto kong kumain ng durian. Oh, I miss eating that delicious fruit.”
“Okay, you’ll come with me.” Dumukwang siya at mahinang pinisil ang pisngi ko. “ako nang bahalang kumausap kay mom. I’m sure she’ll let you go with me.”
“’Di mo sure.”
He rolled his eyes. “I’ll try, okay? Besides, gusto mo rin namang sumama kaya gagawa ako ng paraan.”
Ngumiti lang ako at nagpatuloy sa pagkain. Dio is really supportive when it comes to me. Siguro dahil ako lang ang pinsan niyang halos kaedad niya. Dio is like my older brother even though he’s younger than me. At gustong-gusto ko sa’tuwing sinusuportahan niya ako sa gusto ko.
“Kids! Lunch is ready!”
Mabilis na nailagay ko sa cellophane and naubos ko ng ice cream. Pinunasan ko ang labi ko dahil baka may naiwan pang bakas ng ice cream doon.
“We’re coming, mom! H’wag ka ng pumunta dito!” Si Dio na napatayo at mabilis hinablot ang cellophane para itapon sa basurahan na nandoon.
“Okay! Bilisan niyo!”
Nang marinig namin ang papalayong yabag ni Tita ay nagkatinginan kami ni Dio at sabay na natawa.
“That was close.”
I breath out. “Parang lalabas ang puso ko sa kaba.”
“Tara na nga. Alam kong gutom ka na.” Dio stood up to assist me.
Humawak ako sa braso niya at nakaalalay lang siya sa akin papuntang kusina. Panaka-naka niyang hinahaplos ang tiyan ko at napapangiti nalang ako sa kakyutan niya.
“Akala ko mamaya ka pa uuwi kasama ang dad mo.” Tita said when we entered in the kitchen. Nandoon na si papa at dumiretso ako sa tabi niya.
“Nah, I already finished my work last night. Mamaya pa ako babalik para tapusin ang iniwan kong trabaho.”
“You’ll fetch your cousins?”
“Yeah. And Coleen will come with me.”
Ngumiti ako kay Tita nang mapalingon siya sa akin. May hawak pa siyang sandok at pabalik-balik ang tingin niya sa ‘ming dalawa ni Dio.
“Do you want to?”
I nodded. “We’ll stop to my favorite shop.”
“But make sure no ice cream, okay?”
Lumaki ang ngiti ko. Natawa ako sa aking isipan dahil kanina pa nga ako nakakain ng ice cream. I’m sorry, Tita.
“Noted po.” I said. Nag thumbs up si Dio sa akin habang si Tita ay napailing at inihain ang ulam namin.
“Amoy manga ka anak.”
Gulat na napalingon ako kay papa na natawa sa itsura ko. My lips pursed and smell my breath and yep, I smell like mango ice cream.
“H’wag ka lang maingay, pa. Papagalitan kami ni Tita kapag nalaman niya.”
“Ikaw talagang bata ka, napakakulit mo.” Napailing ito pero may munting ngiti naman sa labi at kampante akong hindi niya ito sasabihin kay Tita.
Nagsimula kaming kumain na si Dio at Tita lang ang nag-uusap. Karamihan tungkol sa negosyo pero habang tumatagal ay napunta sa usapan ng kambal sa tiyan ko. They’re talking about designing their rooms even though they’re not here yet. Yes, I’m very happy but they’re too early! Hindi pa nga sila lumalabas.
“C’mon, Tita and Dio, masyado pang maaga para paghandaan ang kwarto nitong dalawa.”
“It’s better early than late, sweetheart.” Tita interject. “we’ll make it soon after finding out their gender.”
“I agree with mom. Let us do it, Coleen. Hindi mo rin naman kami mapipigilan.”
Itinirik ko ang mata kay Dio na napangiti lang sa itsura ko.
“Ewan ko sa inyo.” I tsk-ed and glance at my father. “Hindi mo sila pipigilan, papa?”
Tumigil ito sa pagkain at umiling sa akin. “Mas maayos kung paghandaan ng maaga para wala ng iisipin kapag lumabas na sila. Gano’n ang nanay mo sa inyo.”
My lips protruded. Narinig ko ang masayang tawa ni Dio dahil alam nitong wala na akong magagawa. Besides, he’s right. I can’t stop them even if I convince them. Magsasayang lang ako ng laway.
Natapos ang pag kain namin at umakyat na ako sa kwarto para magpahinga. Papa did the same and he’s already resting on his room. Napapansin ko na napapadalas ang pagpapahinga niya pero naiintindihan ko naman ‘yon. Maybe he’s tired or what but it’s good that he’s resting. Ayoko kasing isipin ang sinabi niya noon sa akin.
I slept peacefully that noon and when I woke up, it’s already quarter to four in the afternoon. Mabilisan na inayos ko lang ang sarili bago bumaba sa living room. I don’t know where are the people inside this house dahil si Dio lang ang naabutan ko sa living room at abala sa harap ng kanyang laptop.
“Akala ko ba natapos mo na ang trabaho mo.” Pukaw ko rito na seryosong nagtitipa. He then glance at me and smiled.
“Good afternoon. And yep, I already finished my work. I just got to finish something. You don’t have to think about it.”
“Hmm?” naupo ako sa tabi niya at nakisilip sa kanyang ginagawa. “what’s that?”
“Financial statement for this month. Tinapos ko lang habang natutulog ka.”
Napatango-tango nalang ako. Parang mahihilo yata ako sa dami ng numbers sa laptop.
“Parang ayokong isipin na ginagawa mo ‘to. Hindi ba sumasakit ang ulo mo diyan?”
Natawa si Dio at may kung anong pinindot sa laptop para mai-save ang ginagawa niya.
“While I’m studying this, it’s really hard and I always got an head ache. Pero habang tumatagal nasasanay naman ako.”
“At ayos lang sayo na sumakit ang ulo mo?” Napangiwi ako. Parang natatakot akong trabahuin ang trabaho niya.
“No, that’s not what I mean.” He chuckled. “ang ibig kong sabihin, nasanay na akong gawin ‘to kaya madali na para sa akin.”
Napatango-tango nalang ako. Mukhang madali para sa kanya pero kung sa akin, parang ayoko na ‘tong aralin.
“Let’s go? Tapos na siguro ang klase nila ngayon.” Aniya nang mapatingin siya sa kanyang relo.
Tumango ako. “Sure. Nakapagbihis naman na ako kaya tara na.”
“Good.”
Hinawakan nito ako sa braso para alalayan sa paglabas. Pati sa pagsakay sa kotse ay nakaalalay siya kaya nagpasalamat ako dito. Umalis kami pagkatapos and as usual, traffic is waving at us. Mabuti nalang at malapit lang ang eskwelahan no’ng dalawa kaya maaabutan namin sila bago tuluyang maglabasan ang mga bata.
After a few minutes, we safely arrived in their school. Si Dio lang ang lumabas para sunduin ang dalawa dahil hindi nito gustong palabasin ako at baka mapano pa raw ako. Well, he’s my very protective cousin and that’s not new to me at all.
Hindi naman nagtagal ang paghihintay ko doon dahil namataan ko na silang palabas ng gate. Hawak ni Dio ang dalawa sa magkabilang kamay para siguraduhing hindi sila tatakbo. Sa kulit ba naman ng dalawa, minsan hindi talaga sila napipigilan.
“How’s school?” I asked as the two get inside the car. Siniguro lang ni Dio na nakakabit ng maayos ang seatbelt ng dalawa bago siya pumasok sa driver seat at pinaandar ito paalis.
“Ang saya po ate! Sabi ni teacher ang talino ko po!” Nica cheered in so much enthusiasm.
Nasa first grade ito habang si Nicky ay nasa fourth grade.
“Really?” she nodded. “matalino ka naman talaga, h’wag ka lang maging pasaway na bata. And don’t bully, okay? That’s bad.”
“I know po, ate.” She smiled. “Good girl po kaya ako.”
“That’s great.” Ngumiti ako at tumingin kay Nicky mula sa rear view mirror. “how about you, Nicky? Baka may crush ka na sa room niyo ha.”
“Ate nga!” Nakasimangot siya nang mapatingin sa akin. “Ayoko sa mga lalaking classmates ko, walang mga sense of humor tsaka puro mga pasaway.”
Nagkatinginan kaming dalawa ni Dio sa sagot niya. He looks buffled so am I. Nagkibit balikat siya at tinuon muli ang tingin sa daan.
“W-Well, as long as you’re doing good in your studies. Pero mukhang wala kang interes sa mga ganyan.”
“Study first ako, ate.” Sagot nito na nagpatahimik sa akin.
I chose not to speak because I’m really speechless. Ngunit sa loob-loob ko ay masaya ako na gano’n ang mindset ni Nicky. She’s a study first person and that’s great.
“Dio? Wala ka bang planong mag girlfriend? Wala ka pang ipinapakilala sa amin ah.” Kausap ko sa katabi na napangiwi sa tanong ko.
“I really don’t think about it for now. I mean, I’m satisfied to what I have. Pero darating talaga siguro ang panahon na magkakaroon rin ako ng girlfriend, hindi naman ako nagmamadali. I’m still twenty-four.”
Napangiti ako. Sa bagay, sa gwapo ba naman nitong pinsan ko, hindi mahirap sa kanyang maghanap. Siguro mas nakatuon lang ang pansin niya sa trabaho at sa amin.
“Pero maraming nagkakagusto sayo sa opisina?”
“I don’t even want to think about it. They’re shameless for goodness sake.”
Napahalakhak ako sa pagkadisgusto ng boses niya. Kung may isa man na ayaw ni Dio sa isang babae ay ‘yong masyadong exaggerated. Kaya siguro hanggang ngayon wala pa siyang girlfriend.
Like what he promise, we stop at my favorite shop to buy some durian. Dahil gumagabi na rin, bumili lang kami ng tatlo at nag drive thru sa mcdo na request ng dalawang bata. And Dio can’t say no to them.
Napapangiti nalang ako sa kanilang ginagawa dahil maski ako ay hindi maka-hindi sa dalawa. Kung may masaya man para sa kanila, ako ‘yong pinaka-una. Inaamin ko na noon na hindi ko maibigay sa kanila kung anong mang gustuhin nila dahil wala akong sapat na pera. That’s why seeing them studying and being happy, I’m the most happiest for them. They deserve everything in this world.
Nalugmok kami at ngayon ay bumabangon dahil wala sa bokabolaryo namin ang salitang pagsuko. This will be our start and I know from the bottom of my heart that it will be great.
I already expected this but unfortunately, I didn’t prepare my self for the opposite.
RHNA24 | rhiena manunulat