Chapter 15
Since when was the last time I felt something warm like this? Something spectacular that I can't explain but I loved it. I love this feeling lingering in my heart. Should I risk it? Or let it be just the way it is? Kaya ko bang pigilan? Kung oo, hanggang kailan? Hindi ba ako susuko?
Malalim akong napabuntong hininga habang hinahaplos ang buhok ni Casper na mahimbing na natutulog sa malapad na kama. Kanina pa siya nakatulog nang makauwi kami at hinayaan ko lang ito dahil alam kong pagod siya galing sa Japan.
It was all written on his face.
Wala kaming imikan kanina. Hinayaan niya lang ako at hindi inungkat ang nangyari sa bar. I don't really know his reasons and he didn't tell me either. Napapansin ko na panay ang sulyap niya sa 'kin kanina pero hindi naman nagsasalita. Sa halip ay nag-iiwas lang ng tingin at napapanguso minsan.
Sa huli, nakatulog siya nang mahimbing nang puntahan ko siya dito para sana pakainin. He really looks very tired and I ended up hugging him. At ngayon, siya na ang nakayakap sa akin at sinusuklay ko ang kanyang buhok gamit ang daliri ko habang pinapanood siya.
Sobrang amo ng mukha niya sa'tuwing natutulog ngunit kapag gising, kung ano-anong kahalayan na lang ang naiisip. His pointed nose were on the way and he looks very handsome at that. His luscious lips were parted and damn it, I want to kiss him.
Nahawaan na ba niya ako ng kahalayan para isipin ko ang gano'n?
Napailing ako at nagpatuloy sa pagsuklay sa kanyang buhok at ipinikit ang mga mata para sana matulog nang maramdaman kong gumalaw siya. I watched him closely and stopped brushing his hair. Nagmulat siya at unang nagtama ang aming mata kaya napangiti ako at hinaplos ang kanyang noo.
"How's your sleep?" I asked solemnly.
Nakatitig lang siya sa akin at hindi nagsalita ngunit pansin ko ang kagustuhan niyang magsalita. Is he shy? O baka naman ayaw niya akong kausapin dahil sa nangyari?
"Casper—"
"I'm sorry." He cut me off and hug me tightly that it shock me. "I was an idiot for letting my emotion controlled me. I can't stop my self. I saw nothing when he touched you, Coleen. I don't want it. Ayokong hinahawakan ka ng iba." His hug at me tighten.
Nakagat ko ang pang-ibabang labi at hinaplos ang kanyang likod para pakalmahin siya dahil nahihimigan ko sa kanyang boses na hindi parin siya nakalimot sa nangyari kanina.
Ayokong maging ganito si Casper. Ayokong makapanakit siya ng ibang tao nang dahil sa akin. Ayokong ulitin niya ang ginawa niya kanina dahil baka mapahamak pa siya.
"Ayos lang. Ang importante hindi ka nasaktan." Sambit ko at pinatakan ng halik ang kanyang noo. "pero hindi ko kukunsintihin ang ginawa mo dahil mali 'yon. Luffy didn't do anything wrong—"
"So his name is Luffy."
"Shut up, will you?" Mahinang pinitik ko ang kanyang tainga kaya sinamaan niya ako ng tingin pero inirapan ko lang siya. "makinig ka nga muna kasi, h'wag kang sumabat."
He pouted and nuzzled on the hollow of my neck. "I'll listen. Just keep talking."
I smiled inwardly as I kissed his head.
"Ganito kasi 'yon, alam mo naman siguro na hindi talaga tama ang ginawa mo, 'di ba? Hindi ko rin 'yong gusto dahil alam kong wala namang ginawa sa akin si Luffy. He just massage my foot because it hurts." I sighed. "ngayon sabihin mo sa akin, Casper. Bakit ka ba galit na galit at umabot ka sa puntong sinapak mo na siya?"
Humigpit ang yakap niya sa akin at ramdam na ramdam ko tuloy ang mainit niyang hininga na tumatama sa leeg ko. It sent something inside me and I don't know what it is. Nakakakiliti.
"Would you believe me if I said I was jealous?" Aniya at pinatakan ng halik ang pisngi ko na para bang naglalambing.
I bit my inner cheek to suppress my smile. Napa-irap ako para itago ang kilig na nararamdaman at mahinang pinitik ang kanyang noo.
"Wala namang kaselos-selos sa ginawa niya."
"But I don't like it." Katwiran pa niya at bahagyang lumayo para titigan ako. "I don't want him touching you. Ayokong may ibang lalaki na humahawak sayo kahit sa paa lang 'yon. Nandidlim ang paningin ko, Coleen. I never felt this way before but when it comes to you, I don't know my self anymore."
I gulped. His green eyes were so intense. Sobrang bilis ng pagkabog ng dibdib ko at hindi ko magawang pigilan.
"Ano bang.. nararamdaman mo?" Mahinang tanong ko sa hinahapong boses.
Kumawala ang kanyang kamay sa yakap para masuyong haplusin ang pisngi ko at napapikit ako dahil doon.
"I felt territorial towards you."
Napamulagat ako sa sinabi niya. Bahagyang umawang ang labi ko at napaayos ng higa sa gulat. H-He felt territorial towards me? But.. why? I'm just his mere maid. O kasambahay pa nga ba ang tawag sa akin sa dami ng nangyari?
"Casper.."
"I know. Alam kong hindi kapani-paniwala pero sana paniwalaan mo. I'm honestly saying this to you and I don't intent to tell lies to you, Coleen."
Napalunok ako. Gulat parin sa sinabi niya pero naniniwala ako. His voice were so sincere. His eyes screams in sincerity. At paano ko siya hindi paniniwalaan kung ipinakita na niya mismo ang kaya niyang gawin?
So I'm not assuming at all. I'm right.
"You're being possessive, huh?" Saad ko at nagsumiksik sa kanya. "but too much possessiveness is not healthy, Casper. Ayokong makapanakit ka. Ayokong masaktan ka at ayokong umabot sa kung saan ang selos na nararamdaman mo kaya kontrolin mo 'yan hangga't maaga pa."
"Hmm. I will try, sweetie. Ayokong ma bad-shot sayo, gusto ko pogi points lahat."
I chuckled. Sinapak ko na ang kanyang likod dahilan para matawa siya.
"Puro ka talaga kalokohan."
"Hindi 'yon kalokohan. Seryoso nga ako." Giit niya at niyakap ako pabalik. "liligawan kita para maniwala ka."
I froze at what he said. Bigla akong napalayo para tingnan siya kung nagbibiro ba siya pero sinserong nakangiti lang siya sa akin. And he's dead serious.
"L-Liligawan?" I said, shocked and dumbfounded.
"Hmm. I'll woo you in every way I know. Every damn time. Every damn seconds and if forever will exist, then so be it. Ayokong pakawalan ka pa, Coleen."
My heart beat erratically and I can't control it. Dang! My eyes sting and I want to cry at his statement. Para akong dinala sa langit kahit saglit.
"What are you trying to say, hmm?" Muntik nang pumiyok ang boses ko pero ngumiti lang siya at sinapo ang magkabila kong pisngi.
"Ayoko ng magpaligoy-ligoy pa, Coleen. Hindi ko na 'to gustong kimkimin." He moistened his lips. His eyes were intently looking at me that I almost drowned as its deepest. "I like you. I don't know when did it start but one thing is for sure, I'm more comfortable when I'm with you. I always think you everywhere and whatever I do. I always miss you and I can't get enough with you. Para akong mababaliw, Coleen." He confessed.
Tila ako nabingi sa malakas na pagkabog ng dibdib ko. Nagsusumigaw sa saya ang puso't isip ko at gustong-gusto ko 'to.
"Are you for real?" I asked, breathless.
"Of course. Minsan lang akong maging seryoso at isa ang pagkakataon na 'to. Seryoso ako sa 'yo, Coleen. Maniwala ka man o hindi, paniniwalain nalang kita sa kilos ko." He smiled sweetly.
Napaitili ako at mahigpit siyang niyakap. Muntik pa kaming mahulog sa kama pero hindi niya ito hinayaan.
"Fuck. You startled me." He cursed.
Natawa ako at madiin na kinagat ang pang-ibabang labi dahil hindi ko 'to inaasahan! I told my self that Casper is not hard to like and I was in the point that I really like him. His bubliness, his naughtiness, his kindness and more. Palagi niya itong pinapakita, hindi lang idinadaan sa salita.
I wanted to confess but it's better if I keep it to my self just for now. I'm not capable of Casper's thinking and the way he acts, especially knowing him as a casanova. It's a big risk for me.
But dang it. Ang saya-saya ko na malamang gusto niya ako. Sobrang saya ko.
I took a deep breath and distanced my self to looked at him better. He looks satisfied and happy. Isa na 'yon sa rason ko na hindi nga siya nagbibiro.
"This is not one of your evil scheme, right Casper?" Sambit ko at mabilis na umiling ito.
"Sinabi ko na sayo, seryoso ako sa inamin ko sayo at gagawin ko 'to para patunayan ang nararamdaman ko. Haven't you feel that when I'm with you? When we're together?"
I moistened my lips and nodded.
"I feel it. Nararamdaman ko pero ayokong maniwala dahil baka mali ako."
"Pwes, hindi ka nagkakamali." Ngumiti siya at hinaplos ang pisngi ko. "I wanted to be a better me. I wanted to change for the better especially for you. I don't want to be buried in the past and I want you to remem—" he stopped. "anyway, let's eat? Gusto mo ako muna ang magluto? I cause ruckus in the bar earlier and I admit my mistake."
Ngumiti ako at hindi pinansin kung bakit bigla siyang huminto dahil kanina pa rin ako nagugutom. I didn't eat because I want to be with him. Mukha kasi siyang down kanina at sino ako para baliwalain siya?
"Sure. Pero ako ang magluluto. Alam kong pagod ka sa meeting." I give him a peck before I got up and went outside his room.
Sumunod naman siya sa akin at habang gumagalaw sa kusina ay may ibinigay siyang pasalubong na moon cake. Kinuwento din niya sa akin na napaaga ang kanyang flight kaya maaga siyang nakauwi pero hindi na ako naabutan dito. Kaya pinuntahan niya ako sa bar at iyon ang naabutan niya kaya nasapak niya si Luffy.
Though, it's not a valid reason to punch someone just like that. Pero inaamin ko naman na masaya akong nag-aalala lang si Casper.
Nang gabing 'yon, matagal ngunit mahimbing kaming nakatulog dahil pareho kaming kontento at masaya sa aminan na nangyari.
A confession I didn't expect. First time kong makaramdam nang kilig na ganito kaya hindi ko alam ang gagawin. Para akong kiti-kiti na kinikilig na hindi ko maintindihan.
One thing is for sure, I felt contended and that is because of him.
Kinabukasan, late na akong nagising at hindi na naabutan si Casper sa tabi ko dahil siguradong nagtatrabaho na ito. I got up from the bed and went inside the bathroom to take a bath. Plano kong umuwi ngayon sa bahay dahil wala na akong damit na pamalit dito at bukod doon, gusto kong bisitahin ang mga kapatid ko.
"Where is she?"
I was about to get out in the room when I heard that familiar voice. Tumigil ako para magtago sa pader at pakinggan kung sino ang kausap ni Casper.
"Mom, what are you talking about 'her'?"
"Ilabas mo na nga kasi siya. You can't hide him, Casper! I'm here because I wanted to see her."
Napakurap ako at lumabas sa pinagtataguan at naabutan si Tita na nakaupo doon sa sofa habang kausap si Casper na hindi alam ang gagawin. At dahil nakatalikod sa akin si Tita, hindi niya ako nakita. Tanging si Casper lang at saka lang siya nakahinga nang maluwag nang makita ako.
"Hey, sweetie."
My cheek flushed at his sudden endearment. Lumaki ang ngiti nito kaya napanguso ako.
"Coleen, hija!"
Napa-ayos ako ng tayo nang biglang tumayo si Tita at sinugod ako ng mahigpit na yakap. I smiled and hug her too. I actually felt her warmth and it's relaxing.
"Nice to see you again, Tita."
"It's nice to see you again too." Lumayo siya at hinawakan ang magkabilang kamay ko. "how are you? You're still sleeping here? Wala naman sigurong ginawa ang anak ko sayo 'di ba?"
Umawang ang labi ko sa turan niya at mabilis na umiling habang ang pisngi ay nag-iinit.
"W-Wala naman pong ginagawa si Casper." Sambit ko at pasimpleng sinulyapan si Casper na gulat na nakatingin sa amin. "he's actually a good boy."
"Really?" Tita Sylvia gasped exaggeratedly. "I've never seen him as a good boy. Ano bang ginagawa niya?"
"Mom."
Tita hastily glanced at him and glared. "shut up." She then smiled as she glanced at me. "well?"
I swallowed and looked at Casper to asked for help but he just gave me a deadpan look.
"Uhm.."
"Kailan pa kayo naging close, mom? Since when?" Casper asked and Tita Sylvia wholeheartedly answer him.
"Oh, didn't Coleen tell you?" She chuckled. "I visited you here yesterday but you were in Japan and I met Coleen. I didn't know you had such taste for maids, son." She emphasize.
Hindi ko alam kung namamalikmata lang ba ako pero sigurado akong nakita ko Casper na namula ang pisngi kaya nag-iwas ng tingin.
"She didn't mention that to me."
"Sorry." Napangiwi ako. "sasabihin ko naman sana ngayon sayo pero kita mo naman, nandito na si Tita eh."
"Tita?" Aniya at tinuon ang pansin sa akin. "you're calling my mom Tita huh?"
My cheek blushed profusely as I glared him.
"Mas gusto niyang tinatawag ko siyang Tita. Ano? Angal ka?"
"Wala naman akong sinabi." Ngumisi ito. "but I prefer you calling her mom."
My mouth parted in shock. Mas namula ang pisngi ko nang marinig ang paghagikhik na Tita na tila natutuwa sa nakikita.
"Oh, such a great scene I witnessed! Bagay na bagay kayo ng anak ko, hija. Pasensya na kung minsan may sapak 'yan."
"Mom!"
Napahagalpak ako at tumango-tango kay Tita.
"Hayaan niyo po, Tita. Sanay na po diyan kay Casper."
"Really, Cole?" Casper gave me a deadpan look but I just smiled sweetly at him.
Inirapan niya ako pabalik kaya hindi tuloy ako matigil sa kakatawa dahil ang cute-cute niya. Tita Sylvia stayed there and even ordered food for our breakfast. Ang plano kong pag-uwi sa bahay ay hindi natuloy dahil nag e-enjoy akong kasama si Tita at kakuwentuhan habang si Casper ay nagtatrabaho na nakasimangot.
I shook my head at his adorableness. He maybe serious sometimes but most of the time, he acts childishly and that one is the reason why I like him.
"How about we go shopping next time, hija? Is that okay for you?" Tila Sylvia asked.
Tumango ako dito habang kumakain ng moon cake na hindi ko naubos kagabi.
"Sure, Tita. Pero weekends lang po ang free time ko dahil nag-aaral po ako."
"Oh, you're still studying?" She looks shock.
"Yes po." I swallowed. "si Casper ho 'yong nagpapa-aral sa akin." I said.
Napatango-tango si Tita at sinulyapan si Casper na abala sa harap ng computer.
"Ngayon lang 'to ginawa ng anak ko."
I stop chewing when Tita said that.
"What do you mean, Tita?"
She softly shook her head and glanced at me.
"Nothing. I'm just happy that my son is starting to change his life for the better."
Nagtaka ako at hindi agad nakuha ang kanyang sinabi pero tumango parin ako at ngumiti dito.
"Bakit po, Tita? Hindi ba ganito noon si Casper?" I asked.
Mabilis na umiling siya at hinawakan ang kamay ko saka ito pinisil.
"My son is way more rebellious than you imagine but we trust him. Simula noong manirahan kami dito, wala na siyang naisip bukod sa mambabae at mag party. He wants to enjoy his bachelorhood but this time, I can say he's different." Seryosong aniya at napalunok ako doon.
Simula pa lang noon, babaero na si Casper. He is a rebellious son? But how? I can't see him as one. Pero oo nga pala, hindi ko pa gaanong kakilala si Casper para masabi ko 'yon sa sarili.
"But he is good now." Saad ko at pasimpleng tiningnan si Casper. "nakikita ko kung gaano siya kabait at mahilig tumulong sa marami. Lalo na sa akin. He helped me in so many ways. From to my siblings, my life, and even to my dreams. Kaya nga po nasabi ko sa sarili na hindi siya mahirap magustuhan."
"I really hope you would stay beside him always, Coleen. Ikaw lang ang hinayaan ni Casper na manatili sa buhay niya ng ganito. If ever my son makes you cry, tell me immediately and I'll scold him to repent his mistake."
Napangiti ako sa sinabi ni Tita at nilingon siya saka umiling.
"Sa tingin ko hindi na po kailangan, Tita."
"Hmm, why?" She asked, curious at the same time confused.
"He swore to himself that he'll change for the better, for him and for me." I lick my lower and smiled. "he's courting me, Tita."
RHNA24 | rhiena manunulat