Bella's POV
"Three thousand four hundred one..."
Pinugutan ko ng ulo ang isang huntsman gamit ang aking dalawang katana. "Three thousand four hundred two..."
"Three-four-" Sinipa ko ang isa pang huntsman at bago pa siya mapaatras ay pinahilig ko ang dulo ng aking blade sa lalamunan niya para gilitan ang kanyang leeg. "Zero-three!"
Umikot ako. "Three thousand-"
Napahinto ako nang malamang wala nang natirang huntsmen.
"Ha?!" Umikot-ikot ako sa kinatatatuyan ko. "Wala na?!"
Paano nangyari yun?!
"Eeeeh?" Luminga-linga ako. "Bakit?!"
'You killed them all,' sagot ni Isa sa aking isipan.
"Hindi pwede!" Paupo akong bumagsak sa lupa. "Nagbibilang lang naman ako, ih! Ba't namatay agad silang lahat?!"
Sunod-sunod na nagsilabasan ang aking mga luha habang nakayuko sa labas ng isa sa safari camps ng huntsmen.
Hindi ko naman pwedeng patayin yung giraffes na andito! Tsaka lions at zebras!
Suminghot ako at dahan-dahang itinapat ang dulo ng aking blade sa dibdib ko.
Ba't hindi nila ako nagawang patayin habang buhay pa ako...
'Bella,' nagbabantang sambit ni Isa dahilan na mapahataw ako sa lupa.
"Isa naman, ih!" pagpupumilit ko. "Dapat may malalim na sugat ako kahit isa lang!"
"Baka-" Nagsimula akong mag-isip-isip ng paliwanag. "B-Baka di maniwala yung allies na ako yung nagpatay ng mga kalaban tapos aakalain nilang may bago na naman tayong kalaban!"
Sumingkit ang aking mga mata. "Dun d-dun dun..." naiiyak kong closing remark.
Mabilis ang paglingo'ng ginawa ko sa hyena na lumapit sa isa sa mga bangkay ng huntsmen.
Ilang sandali pa'y lumiwanag ang aking mga mata.
At dahil hindi ako nagawang patayin ng huntsmen, magpapapatay nalang ako sa hyena!
"Hyena..." bulong ko. "May mas sariwang karne dito, oh..."
Nagkasalubong ang aming tingin ng hyena.
Inangat ko ang aking kamay at pinagkuskos ang mga daliri ko. "Tsk tsk tsk..."
Matagal-tagal nito akong tinitigan. Bahagya pang bumaba ang kanyang nguso bago dahan-dahang lumapit sa kinauupuan ko.
Tama yan!
Nakataas pa rin ang aking kamay nang lapitan ako nito at inamoy-amoy ang braso kong nabalot sa dugo ng mga kalaban.
Humagikgik ako.
Bumukas ang bibig ng hyena kaya hinanda ko na ang sarili kong makagat.
Bilis! Bilis!
Nang biglang tumilapon ang hyena pagkatapos bumaon ang isang dagger sa tagiliran nito.
Nagpakawala ito ng nangingiyak na ungol bago dumausdos sa lupa.
Bigla akong nakaramdam ng hapdi sa likod ng balikat ko kaya hinugot ko ang isa ring dagger na naramdaman kong sumaksak dito.
Kumibot-kibot ang aking ulo nang lingunin ang isang lalaking huntsman na may dalang daggers. Nanlalaki rin ang aking mga mata, hindi makapaniwala sa ginawa nila sa hyena, na siyang pag-asa ko sa karumal-dumal kong pagkamatay.
Ipiniling ko ang aking ulo sa gilid. "Kaya niyo bang punitin ang braso ko at kainin ito?"
Hindi ako sinagot ng huntsman.
Mula sa likod niya, nagpakita ang dalawa pang huntsmen. Isang babae at isang lalaki.
Napakurap-kurap lang ako sa kanila, naghihintay na may makakasagot.
Tapos ilang sandali pa'y lumitaw din ang napakaraming huntsmen.
Napatigil ako.
"Reinforcements?!" nananabik kong sabi.
Pinalibutan ako ng dalawang dosenang huntsmen.
'Careful, Bella,' tugon ni Isa. 'I sense power in every one of them...'
'So kapag mapatay ko silang lahat, eh di three thousand four hundred twenty-seven na yung body count ko simula nang makarating ako rito sa Africa...'
Napasinghap ako nang mabilis na pumalipot ang isang lubid sa nakatukod kong kamay. May humatak nito kaya napahilata ako sa lupa.
Pagkatapos, nagtapon din sila ng isa pang lubid na kusang umikot sa kabilang pulsuhan ko.
"Huy!" sigaw ko nang hatakin din nila ito. "Ba't di kasali yung mga paa k-"
Naramdaman ko ang mga lubid na pumalipot sa magkabilang paa ko na agad din nilang hinatak.
Saka ako napakurap-kurap sa papagabing kalangitan.
Yung posisyon ko ngayon...
Bigla akong nakaramdam ng kakaibang kiliti sa may tiyan ko, na para bang kakakain ko lang ng mga paru-paro na naging zombie sa loob ng sikmura't bituka ko.
"Wait!" At dahil hindi ko magawang takpan ang namumula kong mukha, napakuyom lang ako ng mga palad sabay iling-iling. "Oh my Ghosts!"
Kinikilig ako!
Palihim akong humagikgik. "Hmm... paano kaya kung tubuan ng mga tinik 'tong lubid na nakagapos sa'kin, ano?"
Mabuti nalang talaga at sinunod nila ang sinuhestyon ko dahil pagkatapos kong sabihin 'yon, bumaon ang matatalas na tinik sa mga kamay at paa ko.
Sabay nilang hinatak ang mga lubid, balak atang punitin ang mga braso't binti ko, kaya napasinghap ulit ako.
Kasunod akong napatulala sa langit.
Bakit... bakit iba na 'tong nararamdaman ko sa pinanggagawa nila...
"H-Hala..." Nagkautal-utal ako sa taranta. "F-First time ko pa- pero wait!" sigaw ko. "Bawal pa raw sabi nina Daddy! Sige kayo!"
"Stop." Narinig kong sambit ng isang lalaki.
"Hoo!" Napabuga ako ng hangin. "Patayin niyo nalang kasi ako sa ibang paraan! Marami naman, ih! Huwag-" Iniwasan ko ng tingin ang lalaking lumapit sa'kin. "Huwag... ano... ganito..."
Yumuko siya sa tabi ko at walang-sabi na sinaksak ng dagger ang harapan ng balikat ko kaya dagliang napaangat ang isang braso ko mula sa pagkabigla.
Napalunok ako bago lakas-loob na tinignan ang huntsman na kahahatak lang ng dagger mula sa balikat ko.
Kumisap-kisap ako sa kanya, naguguluhan sa nararamdaman ko.
"You're one of the students," sabi niya.
Pinaningkitan ko siya.
Ka-edad lang ba natin siya?
'They must be reinforcements sent from the other continents since we've already killed the last remaining facilities here... and yes, it does look like he's as young as us.'
Tignan mo, Isa, yung mga mata niya na kulay green... ang ganda, ano?
May inilabas na syringe ang huntsman mula sa kanyang bulsa.
"Poison?" usisa ko.
"A special serum designed for the likes of you," sagot niya.
Mukhang nakapaghanda ang reinforcements nila, ah.
Pero di naman nakapagtataka, pagkatapos kong ubusin ang maliliit na camps at facilities nila.
"Once it enters your bloodstream, you will be paralyzed, but will still be able to feel the slightest pain." Sinaksak niya ang karayom sa leeg ko at pinuwersa ang paralyzing serum sa sistema ko.
Namuo ang isang kampanteng ngiti sa kanyang labi, samantalang napakurap-kurap lang ako nang damhin ang kakaibang lamig na dumaloy mula sa mga ugat sa aking leeg at kumalat sa buong katawan ko.
Kusang bumagal ang kabog ng aking dibdib. Tila bumigat din ang aking katawan at kahit anong gawin ko, hindi ko ito magalaw.
Imbes na mag-alala o matakot, wala akong ibang naramdaman kundi antok at pagod.
Ngunit mabilis ding napawi ang aking antok nang biglang manghapdi ang ilalim ng aking balat.
"A-Ack-" Napaangat ako ng katawan nang makaramdam ako ng panginginit mula sa aking dugo, na para bang bumukal ito bilang resulta ng pinaghalong lason at serum sa katawan ko.
Umalingawngaw ang nagpupumiglas kong sigaw dala ng matandang sakit, bago ako bumagsak sa lupa nang naliligo sa malamig na pawis.
Malakas akong napasinghap sa sandaling nakaramdam ako ng matuling sakit sa aking puso, tila pinagsasaksak ito ng daan-daang karayom.
Nagpakawala ako ng namamaos na daing at pilit kumawala sa mga lubid para sana'y mayakap ang sarili ko ngunit napangisay-ngisay lang ako dahil nakabihag pa rin ako.
"B-Bitaw-" Isang luha ang nakatakas mula sa mata ko. "Bitawan niyo muna ako-"
"She's asking us that we let her go-"
Tumayo ang huntsman na nag-inject sa'kin ng serum. "No."
Napaiyak ako sa dumagdag na sakit pagkatapos kong hatakin ang aking mga braso habang nakatali pa rin ang mga ito.
Di kalauna'y namuo ang maliliit na pudla ng dugo sa ilalim ng aking mga paa't kamay dahil sa pagpupumilit kong makawala mula sa matinik na lubid.
Sumigaw ako sabay pakawala ng malakas na enerhiya dahilan na tumilapon silang lahat papalayo sa'kin.
Pagkatapos nila akong mabitawan, nanghihina kong niyakap ang aking sarili at napabaluktot sa sakit.
Nanginig ang buong katawan ko habang nilalabanan ng aking sistema ang serum. Dinama ko ang aking noo at sa pagdapo ng palad ko rito, napaigtad ako sa matinding init.
Sobrang lamig... kahit pinagpapawisan ako.
Minasdan ko ang usok na lumabas mula sa balat ko. Nang subukan kong ituwid ang aking binti, sumagitsit ang aking balat sa lupa.
Nanghihina man, nagawa ko pa ring ihilata ang aking katawan.
Mabagal na bumukas-sara ang aking mga mata, hanggang sa tuluyan na nga akong napapikit.
And here I thought they were really prepared...
I opened my eyes after hearing a couple of footsteps racing to get to me.
Itinukod ko ang aking magkabilang palad sa lupa.
Dull pain engulfed my palms when I used them to lift myself up from the ground. I groaned, obviously annoyed, at the fact that I still get summoned because my sister's still prone to death.
Pinadalhan ko ng nababagot na tingin ang aking harapan nang maupo ako sa lupa.
After a few seconds of staring at nothing, I finally decided to stand on my feet.
It wasn't as painful as what I experienced after the serum was injected so I was quick to ignore the throbbing pain from my joints.
Saka ako napatigil dahil bigla akong may napansin.
With my brows furrowed, I lifted my arms to look at the purple branches of veins under my skin.
Ilang sandali pa'y sinuri ko ang kabuuan ng katawan kong napapalibutan ng kakaibang kulay na mga ugat.
If poison turns my veins black, then this new serum has given my blood a purple hue.
Natawa ako nang mahina at dinamdam ang mga ugat sa templo ng aking ulo na nagbabantang pumutok.
Dumako ako sa pinakamalapit na bangkay ng isang huntsman. Yumuko ako at pinulot ang dagger niya.
Pinunasan ko ang blade gamit ang aking palad at inangat ito, nang matignan ko ang repleksyon ko rito.
Black and blue veins spread across both sides of my face and my eyes were stained with a bit of blood from the smaller veins that burst.
What a damage, I thought. But whatever doesn't kill me only makes me stronger.
Binitawan ko ang dagger at tumayo na.
The huntsmen should have just really killed us.
They only made things worse for them by trying to capture us, and for some dumbfounded reason, even injected a paralyzing serum in a blood that's already immune to poison.
Death over poison is still greater than paralysis over a serum.
Muli kong sinuri-suri ang mga ugat ko. Dahil rito, namutla pa lalo tignan ang aking balat lalo na't gabi na.
"Sleep well, Bella," bulong ko.
Shadow crawled on my left arm and formed not a katana, but a black bow in my hand.
Aiming it at the first huntsman that revealed himself, I quickly pulled the string and released an arrow made out of light that traveled with the speed of light.
It hit him on the chest before he could realize I was aiming at him.
Muli kong hinatak ang tali sabay atras ng isa kong paa para ituon ang pana sa direksyon ng tatlo pang huntsmen na tumatakbo sa kinatatayuan ko.
Pinihit ko pahalang ang pana. Lumitaw ang tatlong palaso na nakaipit sa pagitan ng nakahubog kong mga daliri.
Pinaningkitan ko sila saka bumitaw.
Tatlo silang natamaan ko ngunit dalawa lang ang natumba kaya muli akong nagpadala ng palaso sa natirang nakatayo.
I jumped backwards after fire landed on my feet.
Someone also tugged on the thorny rope around my right wrist.
A huntsman sent another ball of flame straight to my face and I used my bow to absorb it. I wasn't given a second to move again when ice quickly gathered around my feet to stop me from stepping back.
Tinignan ko ang huntsman na may hawak ng lubid na nakatali sa kamay ko. Mula sa kanya, lumipat ang aking mga mata sa mga kasama niyang papalapit sa'kin.
Bago pa may makakuha sa tali ng kabila kong kamay, nag-anyong katana ang pana na agad humilig sa tali para putulin ito. Nag-summon din ako ng isa pang katana nang maputol din ang tali ko sa kabila.
I only cut the ropes but not my thorn of bracelets that has already sunk into my skin, because personally, I think they suit me.
Itinago ko ang dalawang katana sa aking likod.
Hindi ako makahakbang paatras dahil sa yelong nakapalibot sa mga paa ko kaya pinadalhan ko nalang ng namamahamak na ngiti ang huntsmen na nakapalibot sa aking harapan.
All I needed was just a moment, and before they could react to the weapon that appeared behind my back, I waved my left arm to the right and tightened my grip around the large dark scythe with a light blade.
I snickered before roughly throwing it around me, it's curved blade spinning as fast as light, decapitating the huntsmen that gathered in front of me.
My left arm stretched to catch the scythe.
"See?" tanong ko nang magsibagsakan ang mga katawan nila. "It's that easy to kill."
Binaba ko ang aking kamay.
"Why the hell couldn't you do it?"