"𝙎𝙚𝙣𝙨𝙞𝙩𝙞𝙫𝙣𝙚𝙨𝙨" ʸᵒᵒⁿᵏᵒᵒᵏ

11

-🌌-

- Skarbie - usłyszałem cichy szept, a następnie lekkie pocałunki na moim policzku - wstań, już późno...

- Kookie... - mruknąłem nieprzytomnie. Nie otworzyłem jeszcze oczu, tylko wyciągnąłem do niego ręce dając mu znak że ma mnie przytulić. Starszy cicho się zaśmiał i przytulił mnie do siebie.

Czułem się cudownie. Pomimo tego, że dzisiaj spałem w nowym miejscu, mój sen był bardzo spokojny i ani razu się nie obudziłem. Dodatkowo od rana jestem przytulany przez mojego chłopaka. Dziwię się, jakim cudem umiałem wcześniej żyć bez takich czułości

- Jak się spało mojemu aniołkowi? - spytał, a ja poczułem że moje policzki robią się okropnie gorące

- Dobrze - uniosłem głowę i otworzyłem lekko moje zaspane oczy, po czym zobaczyłem przed sobą uśmiechniętą twarz mojego Jungkooka. Pocałował lekko moje przysuszone usta

- Lepiej się dzisiaj czujesz?

- Nie wiem, nie rozmawiajmy o tym rano, pomówmy o miłych rzeczach - ponownie wtuliłem się w T-shirt Kooka

- W porządku... W takim razie co masz dzisiaj miłego w planach? - zapytał bawiąc się moimi włosami

- Chciałbym wyjść z tobą na ogród. Nigdy nie miałem ogrodu, a ten przed blokiem był strasznie zaniedbany

- Jak chcesz, to będziemy wychodzić codziennie, tylko jest trochę zimno. W lato będzie lepiej

- Nie mogę się doczekać...

- Spałeś całą noc z odkrytymi rękami wiesz? - mruknął i złapał mnie za dłoń

- Było mi bardzo wygodnie Kookie - wymusiłem uśmiech i splotłem nasze palce

- Bardzo się cieszę, że będę widział cię codziennie. Zawróciłeś mi w głowie - zaśmiał się Kook, a moja twarz się zaczerwieniła.

Wtuliłem się w zagłębie szyji chłopaka, by nie widział mojej twarzy. On tylko zaśmiał się cicho

- Idę zrobić śniadanie, na co masz ochotę?

Here we go again...

- Nie jestem głodny - mruknąłem

- Ahh, nie rób mi tego, proszę. Serce mi pęka kiedy widzę jaki jesteś wychudzony - westchnął i przejechał delikatnie ręką po moim brzuchu, przez co zadrżałem - dalej cię boli? - spytał zmartwiony

- Nie, po prostu... Lubię twój dotyk - zarumieniłem się lekko, a starszy cicho się zaśmiał i wstał z łóżka

- Zawołam cię jak będzie gotowe

- A mógłbym... Zrobić jedzenie razem z tobą?

- Pewnie że tak skarbie. Chodź - wyciągnął do mnie rękę, a ja wstałem i złapałem za nią. Starszy zaprowadził mnie do kuchni - No, to co robimy? - klasnął w dłonie

- Ty zdecyduj - wzruszyłem ramionami

- Może zrobimy sobie tosty?

- Są za duże, nie zmieszczę - jęknąłem. Zacząłem się zastanawiać czy nie irytuję Kooka moim ciągłym marudzeniem...

- Nie musisz, ale zjedz chociaż trochę. Zrobisz to dla mnie? - mruknął i złapał mnie w pasie

- Dobrze, ale nie dużo - odwróciłem głowę, by ukryć to że jestem zawstydzony gestem Kooka

***

Gdy śniadanie było gotowe, zmusiłem się do zjedzenia połowy tosta ale czułem się z tym okropnie. Kook mówi że to dobrze, że jem, ale ja wcale się tak nie czuję. Czuję się winny, że zjadłem aż tak dużo