They Met At First Kiss

TMAFK#47

Alex's pov.

One week had passed simula nang hindi na pumapasok si Adriana sa SEU dahil sa nangyari between Adriana and Belle.

I am really mad at them especially to Mr. Monreal because of his bad behavior to my sister. He was not a good man. I swear!

"Bored?" Nag-aalala na rin ako kay Adriana dahil lagi siyang tulala sa kalangitan. I can't do anything for her tanging yakap lang at pag-unawa sa kanya.

"Yep! I missed my school."

In-enroll ko si Adriana sa ibang university but they didn't accept her. Maybe because of criminal case na isinisi sa kapatid ko.

"Adriana, let's forget everything. 'Yung pain diyan sa dibdib mo pakawalan mo na." Payo ko sa kanya dahilan para sumeryoso ito.

"Panibagong buhay?"

"Exactly! Magbagong buhay na tayong dalawa. Let's go abroad at doon manirahan. Doon kita pag-aaralin at bubuhayin para makalimutan mo ang mga sakit na naranasan mo dito sa Pilipinas." Halatang hindi ito natuwa sa good news na ibinalita ko. She loved Philippines at ayaw na ayaw niyang iwanan ang mga kaibigan nito.

"Kuya Alex, I don't want to go abroad. Gusto ko dito sa Pilipinas dahil gusto kong mahanap si Daddy. I missed him so much."

Hindi ko hahayaan na makilala mo ang lalaking unang nanakit sa'yo. He left us para lang sa kayamanang ipinamana sa kanya.

"How many times did I tell you na huwag na huwag mo na itong hanapin. He abandoned us. He chose his second family than you." At siya rin ang taong nanakit sa'yo ngayon. He didn't choose you again.

"Please kahit pangalan lang niya." Pagmamakaawa niya ngunit wala akong balak sabihin ang totoo.

"Matulog ka na Adriana." Pag-iiba ko ng usapan pero agad niya akong hinawakan sa kamay at ayaw paalisin.

"Bakit ba kailangan ilihim mo sa akin kuya? E karapatan ko rin malaman ang katotoohan. Isa pa rin iyang puntod ni Mama." Naiintindihan ko ang kapatid ko dahil halos hindi niya makilala ang kanyang sarili dahil sa tinatago kong nakaraan.

I am a selfish person. Hinding hindi ako papayag na mapapahamak ang kapatid ko dahil lang sa mga kagustuhan niyang malaman.

"Hindi ka makasagot kuya because you're hiding something from me." Gusto kong magalit but I can't dahil sa pinagdadaanan niya ngayon.

I love her so much kaya nagiging over protective lang ako sa kanya.

"Wala akong tinatago sa'yo Adriana. Kalusugan mo lang inaalala ko kaya hindi ko masabi sa'yo ang pagkatao. Nagdodoble ingat lang ako 'cause I love you." Mukha namang naunawaan niya ang ibig kong sabihin.

Lumapit ito para yakapin ako. "Sorry kuya!"

"It is okay Adriana!" Hindi ko hahayaan na makuha ka nila sa akin. Ayokong mawalan ulit ng mahal sa buhay.

"Kuya?"

"Kapatid ba talaga kita?" Nagulat ako sa naging tanong niya sa akin.

Nakakahalata na ba siya?

"What kind of question is that?"

"Kasi ubod ka ng gwapo pero ako hindi." Saad nito dahilan para mapatawa ako.

"You are beautiful inside and out." Bulong ko para mapangiti ito.

"Magkapatid ba talaga tayo? Para kasing magkaiba tayo ng gusto at hindi. Matangkad ka pero ako katamtaman lang. Matalino ako, bobo ka. Ang laki ng pagkakaiba nating dalawa." Medyo kinabahan ako sa mga tanong niya. Tama si Adriana malaki ang pagkakaiba namin pero hindi ko hahayaan na mabago ang paniniwala niya.