They Met At First Kiss

TMAFK#7

Dominic's pov.

What is your greatest fear in life?

I'm afraid to lose her.

I don't wanna lose my happy pill.

Nalungkot ako nang makita ko siyang nakahandusay sa marumi at malamig na semento. Lahat ng lakas ko ay nawala nang makita ko siyang duguan at walang malay.

This is all my fault. Kung hindi sana ako uminom ay hindi sana ito mangyayari sa kanya. I'm really stupid! Pinangunahan ako ng galit at pagdududa sa mga nakita ko. Hindi ko man lang nagawang magtanong o makinig sa mga paliwanag niya. And worst of all, inakala kong lalaki ni Adriana ang kanyang kapatid.

"I'm sorry Adriana. Kasalanan ko 'tong lahat." Nandito ako sa hospital para bantayan si Adriana na tatlong araw nang hindi nagigising.

"Please, wake up. Babawi pa ang boyfriend mo." Ayaw kong may nasasaktan at umiiyak na babae. Pero dahil sa katangahan ko, nagawa ko siyang saktan. Buwesit na akala 'yan, nasaktan ko ang babaeng hindi deserve masaktan.

"Miss na kita, Miss Chubby." Dahan dahan kong sinusuklay ang kanyang buhok habang tanggang kinakausap ito. Lahat ng involve sa gulo ay hindi ko papalampasin. They deserve to suffer.

"Kapag hindi ka pa gumising babawiin ko 'yung dugong isinalin sa'yo."

"Or I will kiss you?" Panakot ko habang yakap ang kanyang kamay.

Adriana was the only woman who made me cry. Except sa aking Ina na iniyakan ko 9 years ago nang madatnan kong wala ng buhay sa Hospital.

"Hindi ko kaya na pati ikaw mawala sa'kin."

Adriana's pov.

"I don't wanna lose my happy pill."

"Hindi ko kaya na pati ikaw mawala sa'kin." Alam kong boses ni Dominic 'yon dahil kilalang kilala na siya ng panrinig ko. Unti unti ko nang kinakahiligan ang kanyang boses na araw araw kong naririnig.

Gusto kong imulat ang aking mga mata ngunit 'di ko magawa. Hindi ko rin maigalaw ang aking kanang kamay dahil nangingirot ito. Hindi ko mapigilang hindi mapaiyak. What if hindi ko na sila makita? Paano si Dominic?

"Anak, gumising ka na." Nang marinig ko ang boses ng aking ina ay para bang may magic na kusa na lang bumukas ang mga mata ko.

"Maaaa!" Ungol ko habang may luhang tumulo sa gilid ng mata ko.

"Adriana!" Sa pagbukas ng aking mga mata ay mukha agad ni Dominic ang nakita ko. Kahit malabo alam kong siya 'yon. Ang taong pilit kong kainisan pero 'di ko makalimutan.

"Ma!" Pinilit kong bumangon habang hinahanap ito sa paligid pero hindi ko magawa dahil sa nangingirot kong kamay.

"Adriana, 'di ka pa puwedeng tumayo."

"Don't cry, nandito na ako." Nabawasan ang sakit na nararamdaman ko dahil sa mahigpit na yakap ni Dominic. Pakiramdam ko ligtas na ako.

"Sorry babe!" Ramdaman ko ang pagdampi ng labi niya sa noo ko habang nag-aalala sa akin. "I promise, I will never make you cry again." Bulong niya para mapangiti ako.

"Adrianaaa--" bumitaw na sa pagkayakap si Dominic nang magsidatingan ang mga barkada namin.

"Nakikilala mo ba ako?" Napangiti ako nang marinig ko ang boses ni kuya Alex. Alam kong magagalit siya sa'kin dahil sa hindi ko pag-iingat.

"Kuya!"

"Ang tigas talaga ng ulo mo. Pinag-alala mo kaming lahat." Kitang kita ko sa mukha ni Kuya ang pag-aalala at takot. "Sorry Kuya," niyakap niya ako mahigpit para mawala na 'yung takot ko.